Είναι απαραίτητο και αυτό: Ένα χαμόγελο, ένα τραγούδι, βοηθάει τον νου να ξεχαστεί από όσα εφιαλτικά είδε και άκουσε…
Οι γιατροί της Πόλης του Μεξικού έβαλαν μια κόκκινη μύτη κλόουν χθες Παρασκευή. Περνώντας μέσα από τα μέρη της πόλης που υπέστησαν τη μεγαλύτερη καταστροφή, δεν σταμάτησαν να ψάλλουν, να τραγουδούν και να χορεύουν μπροστά στους πολυάριθμους εθελοντές, τους διασώστες, τους στρατιώτες και την αστυνομία, μερικές φορές ακόμη και να τους αγκαλιάζουν.]
«Μας αρέσει να το κάνουμε αυτό, γιατί βλέπουμε την ανάγκη να βρούμε ανθρώπους που βρίσκονται σε ευάλωτη κατάσταση και πιστεύουμε ότι μπορούμε να βοηθήσουμε λίγο με μια αγκαλιά, μια φιλική κουβέντα», λέει ένας από τους γιατρούς.
«Βλέποντας τι συνέβη στις ειδήσεις, βλέποντας τις εικόνες, εντυπωσιάστηκα. Είναι χαρά μου να κάνω ό,τι μπορώ να βοηθήσω. Είμαι ενθουσιασμένος παρατηρώντας ότι στα καταφύγια δεν υπάρχει χώρος για τους εθελοντές, επειδή υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που βοηθούν. Είμαι πολύ χαρούμενος γι ‘αυτό και είμαι πραγματικά συγκινημένος που το Μεξικό δείχνει αλληλεγγύη και προχωράμε μπροστά όλοι μαζί», δηλώνει ένας άλλος γιατρός.
