Έχουμε συνηθίσει τις χριστουγεννιάτικες ταινίες να είναι τίγκα στη γλύκα, τα αγγελάκια στα δέντρα, τα λαμπιόνια, τα παιδιά που γράφουν γράμμα στον Άη Βασίλη, και γενικά όλη τη μελό αισθητική πασπαλισμένη με συγκινησιακή φόρτιση.
Κι όμως, μια κλασική ταινία δράσης, που άνοιξε το δρόμο για πολλά σίκουελ και μιμήσεις, το “Πολύ σκληρός για να πεθάνει”, το καλτ πλέον Die hard φαίνεται ότι είναι η πιο χριστουγεννιάτικη από τις “χριστουγεννιάτικες” ταινίες.
Ας δούμε γιατί:
Η δράση εκτυλίσσεται παραμονή Χριστουγέννων στον ουρανοξύστη Νακατόμι Πλάζα. Προφανώς ο κ. Τακάγκι δεν σκέφτηκε ότι οι υπάλληλοι του έχουν οικογένειες και παιδιά οπότε οργάνωσε για τότε το παρτι του.
Το χριστουγεννιάτικο πνεύμα κατακλύζει την οθόνη με το που βλέπουμε τον άξιο ήρωα Τζον Μακ Λέιν να κουβαλάει έναν τεράστιο αρκούδο στο αεροδρόμιο ενώ παιδιά λένε τα κάλαντα.Κανείς δεν ξέρει ακόμη ότι σούπερ πράκτορας του FBI θα βυθίσει στο σκοτάδι δεκάδες οικοδομικά τετράγωνα, παραμονή χριστουγέννων…
Θα μπορούσε να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της ταινίας αν ήταν χρονικά τοποθετημένη σε άλλη εποχή του χρόνου;
Στην πραγματικότητα όχι. Με κάποιες αισθητικές αλλαγές. Σίγουρα λιγότερα χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
Μάλλον το μόνο που θα αφαιρούσε από την καλτ κληρονομιά της ταινίας θα ήταν η ατάκα: Τώρα έχω ένα πολυβόλο χο χο χο !Κι αφού το “χο χο χο ” είναι το γέλιο του Άη Βασίλη, ε αν η ταινία ήταν γυρισμένη σε άλλη εποχή αυτό θα το χάναμε!
Το πνεύμα των χριστουγέννων διαπερνά όλη την “ουσία”. Με τους τρομοκράτες νεκρούς το μήνυμα είναι σαφές: Οι πλεονέκτες και οι κακοί σκοτώνονται. Κι αυτό δεν είναι κακό! Κι αυτό επίσης απαιτεί βία και δικαιολόγειται….Η φιλία χαλυβδώνεται μέσα από τις δυσκολίες – να ένα άλλο μήνυμα της “χριστουγεννιάτικης” ταινίας.
Γι’ αυτό και η θέασή της μέρες που είναι την καθιστά ακόμη περισσότερο χριστουγεννιάτικη εμπειρία! Πώς ας πούμε θα μπορούσες να την απολαύσεις με ντάλα ζέστη κι αυτοί μέσα να λένε κάλαντα;
Γι΄αυτό έχει γίνει γίνει πλέον τηλεοπτική συνήθεια και πολλά αμερικανικά δίκτυα που σέβονται τις “παραδόσεις” αμέσως μετά τη μέρα των ευχαριστιών βρίσκουν μια δίωρη τρυπούλα στο πρόγραμμά τους που την γεμίζουν με την αδρεναλίνη του Die Hard.
Καταλήγοντας: Προφανώς η ταινία δεν είναι “χριστουγεννιάτικη” είναι όμως, 30 χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, μια παράδοση του Δεκεμβρίου, που είναι ο μήνας των χριστουγέννων. Οπότε: χαμηλώστε τα φώτα στο δωμάτιο, αφήστε τα λαμπιόνια στο δέντρο σας να συγρχονιστούν με εκείνα που φαίνονται στην τηλεόρασή σας και απολαύστε την!
