Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι λαλίστατος. Μιλάει ακαταπαύστως (με άγνοια κινδύνου), εκφωνεί μονολόγους (αποφεύγοντας τον διάλογο), μιλάει πάντα από κείμενο (χωρίς να προσθέτει ούτε ένα «και») ακόμη και στις δευτερομιλίες του (ανεξαρτήτως των θεμάτων που αναδεικνύουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι), δίνει συνεντεύξεις (με ερωτήσεις που υποβάλλει για να του υποβάλουν) και καταφέρνει να εκθέτει την παράταξή του και να εκτίθεται αδιαλείπτως («γιατί γελάτε, κύριοι;»).
Η πεπατημένη ακολουθήθηκε κατά γράμμα στην προεκλογική περίοδο. Λόγος που έβριθε γενικοτήτων χωρίς αναφορά στην ταμπακέρα, συνθηματικός (με «γαλάζια» συννεφάκια), αλλά υβριστικός και χυδαίος στις αναφορές του στον Τσίπρα. Για debate ούτε λόγος, ακόμη κι αν (όπως του πρότεινε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ) επέλεγε ο Κυριάκος τη σύνθεση, τους δημοσιογράφους, το Μέσο και τα θέματα.
Είπαμε ότι έχει άγνοια κινδύνου αλλά μέχρι εκεί του κόβει.
«Είναι καλύτερα να είσαι σιωπηλός και να θεωρείσαι βλάκας παρά να μιλάς και να αίρεις κάθε αμφιβολία»
Αβραάμ Λίνκολν
Μετά τις εκλογές επανήλθε η «κανονικότητα», η οποία έγινε πιο κανονική από τη συνήθη κανονικότητα της Δεξιάς, ως μητσοτακική, και ακόμη πιο κανονική και από την αλήστου μνήμης μητσοτακική κανονικότητα του πατρός.
Βλέπεις είχε μεσολαβήσει η τετραετία της «πρώτη φορά Αριστεράς» με τις «ελαττωματικές ιδέες», ενώ είχαν υπογραφεί και πολλά «γραμμάτια» (περισσότερα από κάθε άλλη φορά) για τη στήριξη της εκλογής του Κυριάκου, που μπορεί να είναι ο υιός του πατρός, αλλά πατήρ δεν είναι (ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι).
Μεγάλο ρίσκο η εκλογή του για την πραγμάτωση της προφητείας «η χούντα πέφτει, είναι θέμα μηνών» που έλεγε ο Μαρινάκης.
Η πανδημία έλυσε πολλούς γρίφους (της κυβέρνησης) και αποδείχτηκε χρυσή ευκαιρία (για τους ολιγάρχες φίλους της).
Ο Πτωχευτικός Κώδικας, το σχέδιο Πινοσέτ-Πισσαρίδη, η ιδιωτικοποίηση της ανώτατης παιδείας, η βίαιη φτωχοποίηση με τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα, οι πανάκριβες αναθέσεις, οι στρατιές των προσλήψεων στην αστυνομία Χρυσοχοΐδη για τη βίαιη καταστολή κάθε διαμαρτυρίας, τα δεκάδες εκατομμύρια στους καναλάρχες, οι χιλιάδες θάνατοι χωρίς ΜΕΘ («αν είχαμε ακούσει τον ΣΥΡΙΖΑ για τις ΜΕΘ, θα είχαμε πετάξει δεκάδες εκατομμύρια» κατά τον Πέτσα και κατά τον Μητσοτάκη: «Στο lockdown ο κόσμος αποταμιεύει χρήματα για να τα ξοδέψει μετά»).
«Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν τον κόσμο κυβερνούν κάποιοι έξυπνοι που μας δουλεύουν ή κάποιοι ηλίθιοι που μιλάνε σοβαρά»
Λόρενς Τζόνστον Πίτερ
Οταν ο Αλέξης Τσίπρας εξαπέλυσε δριμύ κατηγορώ στον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί «στην πιο κρίσιμη στιγμή για την ελληνική κοινωνία, με τους πολίτες πιεσμένους, κουρασμένους, απελπισμένους από την πανδημία, εσείς επιχειρείτε να ξεφύγετε από τις ευθύνες σας επιλέγοντας την ένταση και τον διχασμό» ο πρωθυπουργός του απάντησε: «Οταν ο Εμίλ Ζολά έγραψε το “Κατηγορώ” εξέφρασε την απέχθειά του προς την υποκρισία και τον φανατισμό».
«Η αναφορά ενός ηλιθίου για τα λόγια ενός ευφυούς ανθρώπου δεν μπορεί να είναι ακριβής, επειδή υποσυνείδητα μεταφράζει αυτό που ακούει σε κάτι που μπορεί να καταλάβει»
Μπέρτραντ Ράσελ
