Αρχίζει η δεύτερη πρόβα – lokdown ενός έργου, που δεν έδωσαν τον τίτλο του. Μια παράσταση είναι τρία πράγματα: ιδέα-εικόνα-συναίσθημα.
Στην πρώτη πρόβα την Άνοιξη ο θίασος, η ελληνική κοινωνία μπήκε δια της βίας στη σκηνή και έπαιξε σαστισμένη μόνο με το συναίσθημα φόβος και στο βάθος το σκηνικό : κινούμενη άμμος, πόλεμοι, βομβαρδισμοί, αστυνομική βία, ροές και καταυλισμοί-φυλακές προσφύγων, άστεγοι στα πεζοδρόμια, συσσίτια για πεινασμένους, παραλίες με άθαφτους νεκρούς πρόσφυγες, αποκεφαλισμοί αθώων.
Η ατμόσφαιρα βουβή, χωρίς φωνές, γέλια, τραγούδια, μουσικές. Μια εκκωφαντική ησυχία. Ο άνθρωπος μόνος πάνω στη γη. Η φύση απολαμβάνει την απρόσμενη ησυχία και σιγά σιγά ο σαστισμένος άνθρωπος ακούει τις ανάσες της φύσης και θυμάται τη μήτρα που τον γέννησε.
Τώρα στη δεύτερη πρόβα ντύθηκε η εικόνα-μάσκα και ο θίασος κινείται αβέβαια, αλλά σταδιακά ανάβουν σπίθες αμφιβολίες. Παραμένει άδηλη η ιδέα: τηλεργασία-τηλεκπαίδευση. Πόσες πρόβες θα χρειαστούν για να ολοκληρωθεί η παράσταση είναι πάντα άγνωστο. Εξαρτάται από το σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς και όλους τους βοηθητικούς παράγοντες.
Ο ηθοποιός για να αποδώσει το καλύτερο θα πρέπει να κατανοήσει πολύ καλά το έργο και τα εφτά ερωτήματα: Ποιος κάνει, τι, σε ποιον, που, πότε, πως και γιατί.
Όλα τα ερωτήματα προκύπτουν και αντανακλούν αυτό που υπάρχει στη φυσική ζωή.
Στο παρόν έργο έγινε η ανατροπή: αφύσικη ζωή, αφύσικο θέατρο: Όλοι εμείς, οι «ηθοποιοί» καλούμαστε να ζούμε συγχρόνως σε μια αφύσικη ζωή και να παίζουμε σε ένα αφύσικο θέατρο, όπου όλα γίνονται ανάποδα: ζούμε διαρκώς με το αίσθημα του φόβου, φορέσαμε αυτόματα και πανομοιότυπα την εικόνα-μάσκα και κινούμαστε συγχρονισμένοι , χωρίς να είναι καθαρός ο σκοπός και η ιδέα του έργου, η οποία εμπνέει και πυροδοτεί το πνεύμα και την ψυχή του ατόμου.
«Ένα φοβερό μάιντ κοντρόλ ισχύος 2 εκατομμυρίων εγκεφάλων θα μπορεί να ελέγχει απολύτως τη συνείδηση, τη σκέψη και τη θέληση των ανθρώπων. Οι επιστήμονες δημιουργοί του θα παραδώσουν τον M-C στην κυβέρνηση, για να κάνει αυθαίρετη χρήση.» (Διδώ Σωτηρίου: Στον πλανήτη γη όλα πάνε καλά.)
Και γεννάται το ερώτημα: Πόσο καλή θα είναι η δεύτερη πρόβα και για ποιον θα είναι καλό το αποτέλεσμα; Με άλλα λόγια: Ποιος έγραψε το έργο και ποιοι οργάνωσαν την παράσταση; που το εφαρμόζουν, σε ποιους χώρους; Πότε επιλέγουν τον κατάλληλο χρόνο;, Πώς, δηλ με ποια μέτρα; Και κυρίως γιατί, ποιος είναι ο σκοπός τους;
Ο ηθοποιός, ο άνθρωπος δεν είναι ρομπότ, είναι μια ολότητα: σώμα-μυαλό-ψυχή. Η φύση λειτουργεί το τρίπτυχο σε άπειρους συνδυασμούς με αποτέλεσμα τη μοναδικότητα του ατόμου.
Εμείς θα επιτρέψουμε τη βίαιη κατάργηση της ισορροπίας αυτής και θα δεχτούμε τον άνθρωπο-κοινωνία χωρίς φωνή υπό το κράτος του φόβου;
«Από το στοχασμό σου πήζει ο ήλιος μες στο ρόδι και ευφραίνεται» Οδ. Ελύτης ( Μαρία Νεφέλη)
Η Γιάννα Γκουτζιαμάνη είναι φιλόλογος
