Εξηνταεπτά λέξεις. Όσες χρειάστηκαν για να βγει μια ανακοίνωση-ξεπέτα. Τόσες ακριβώς χρειάστηκαν για να συνταχθεί ένα κείμενο χωρίς λέξεις που… καίνε, από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, το οποίο έβγαλε από πάνω του, την υποχρέωση-ανακοίνωση με αφορμή τη στοχοποίηση της εφημερίδας από τον Β. Μαρινάκη και την διάρρηξη των γραφείων της, ξημερώματα Σαββάτου, όλως τυχαίως, λίγο μετά τον «λίβελο» του εφοπλιστή…
Όμως η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ, δηλαδή του συνδικαλιστικού οργάνου των επαγγελματιών δημοσιογράφων, είναι το έλασσον. Το μείζον –και αυτό που θα πρέπει να προκαλέσει έντονο προβληματισμό σε όλα ανεξαιρέτως τα μέλη της Ένωσης- είναι ότι χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν τέσσερις ημέρες από τα γεγονότα (απόγευμα Παρασκευής – ξημερώματα Σαββάτου) για να «κινητοποιηθεί» η ΕΣΗΕΑ! Ναι, η Ένωση που (υποτίθεται) υπερασπίζεται τα δικαιώματα του δημοσιογράφου, που κόπτεται για την ελευθερία του Τύπου, δηλαδή για την ίδια τη δημοκρατία. Όμως φαίνεται πως κάποιοι έχουν μπερδέψει τη δημοκρατία με τη… Νέα Δημοκρατία…
Ανάλογα αντανακλαστικά συνήθως, σε βάθος χρόνων, δείχνουν οι κρατικοί μηχανισμοί στις μεγάλες συμφορές (σεισμοί, πυρκαγιές, πλημμύρες κλπ) και πρώτοι οι δημοσιογράφοι-μέλη της Ένωσης καυτηριάζουν. Μαζί και η Ένωση. Μαζί; Δεν θα το έλεγα. Τα τελευταία χρόνια το «μαζί» ισχύει κατά περίπτωση. Για παράδειγμα σε ποιο Μέσον εργάζεσαι, ποιος επιχειρηματίας το έχει, πόσο ισχυρός είναι. Με λίγα λόγια, πολλοί κακοί χειρισμοί των εκάστοτε διοικητικών συμβουλίων της Ένωσης δείχνουν ότι υπάρχουν μέλη-παιδιά και μέλη-αποπαίδια. Πολλοί θα ισχυριστούν το αντίθετο. Όμως δεν θα με πείσουν. Ένιωσα στο πετσί μου τη διετία 2011-12 το κλείσιμο της «Ελευθεροτυπίας», όπου κανείς δεν νοιάστηκε για το μέλλον 850 εργαζομένων που θα έμεναν στον δρόμο, απλήρωτοι και απαξιωμένοι. Τότε που σε δύο εφημερίδες έκαναν συνελεύσεις και ζητούσαν δεσμεύσεις από τους εκδότες ότι «δεν θα προσλάβουν κανένα από τα… ορφανά της Ελευθεροτυπίας». Η ΕΣΗΕΑ; Δεν ήξερε, δεν άκουσε, δεν είδε, δεν έμαθε…
Όπως δεν έμαθε τώρα, τα συμβάντα Παρασκευής-Σαββάτου στο Documento. Δικαιολογίες για την αργοπορία, του στιλ «ήταν τριήμερο κι έλειπε κόσμος σε διακοπές» ή άλλοθι τύπου «πρέπει να ακολουθήσουμε το πρωτόκολλο, δηλαδή να σταλεί επίσημο έγγραφο στο Δ.Σ. της Ένωσης από τον εκπρόσωπο των εργαζομένων, να τεθεί το θέμα στο συμβούλιο, να, να…», είναι τουλάχιστον αστεία για την σοβαρότητα της κατάστασης. Δηλαδή, αν συνέβαινε κάτι πολύ πιο σοβαρό στα γραφεία της εφημερίδας ή τους δημοσιογράφους της (μέλη της Ένωσης και μη), θα ακούγαμε τα περί τριημέρου; Γελάνε και τα μάρμαρα στην Ακαδημίας 20…
«Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ ζητεί από όλες τις αρμόδιες Αρχές να ξεδιαλύνουν αμέσως την υπόθεση της διάρρηξης στα γραφεία της εφημερίδας «DOCUMENTO». Δεν γνωρίζουμε τους λόγους της διάρρηξης. Εάν, όμως, πρόκειται για κάποιου είδους «μήνυμα» η απάντησή μας είναι ότι οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν εκφοβίζονται από κανέναν. Χρέος τους είναι η αντικειμενική ενημέρωση του ελληνικού λαού και αυτό θα συνεχίσουν να πράττουν αγνοώντας συμφέροντα και απειλές».
Σείστηκαν Αθήνα, Πειραιάς και περίχωρα. Ούτε λέξη για Β. Μαρινάκη, κουβέντα για τις ύβρεις κατά των δημοσιογράφων της εφημερίδας. Σε 67 λέξεις βγήκε η υποχρέωση έστω και με βαριά καρδιά. Βλέπετε για κάποιους στην Ένωση, ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας τυγχάνει και εργοδότης τους. Οπότε…
Με την ευκαιρία λοιπόν, να θυμίσω στην ΕΣΗΕΑ ότι στις Αρχές Δεοντολογίας του Δημοσιογραφικού Επαγγέλματος που με καμάρι δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της, αναφέρεται ρητά ότι «ο Κώδικας Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής Ευθύνης των δημοσιογράφων-μελών της ΕΣΗΕΑ έχει στόχο:
-Να επαναβεβαιώσει και διασφαλίσει τον κοινωνικό ρόλο του δημοσιογράφου στις νέες συνθήκες, που διαμορφώνουν ο γιγαντισμός, το ολιγοπώλιο στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, η αυξημένη εμβέλεια και επιρροή των Μ.Μ.Ε. και η παγκοσμιοποίηση της επικοινωνίας.
-Να αποθαρρύνει και να αντιστέκεται σε κάθε απόπειρα κρατικού ή άλλου επηρεασμού με τον αυτοκαθορισμό κανόνων υπεύθυνης επαγγελματικής λειτουργίας.
-Να κατοχυρώσει την ελευθερία της πληροφόρησης και της έκφρασης, την αυτονομία και αξιοπρέπεια του δημοσιογράφου και να θωρακίσει την ελευθεροτυπία έπ’ αγαθώ της δημοκρατίας και της κοινωνίας».
Για να μην το κουράζουμε λοιπόν, αναδημοσιεύω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την ανακοίνωση της ΠΟΣΠΕΡΤ, την επόμενη της διάρρηξης των γραφείων της εφημερίδας μας και η οποία έχει μείνει αναπάντητη από το συνδικαλιστικό δημοσιογραφικό όργανο: «…Η ΕΣΗΕΑ μας ξεκούφανε και αυτή την φορά με την εκκωφαντική σιωπή της. Ούτε μία ανακοίνωση υποστήριξης των συναδέλφων τους δημοσιογράφων που βάλλονται από τον εργοδότη της προέδρου της ένωσης αλλά και απειλούνται από διάφορα τάγματα εφόδου»…
