Τα ύστερα του κόσμου! Ο Κυριάκος ξεστόμισε επιτέλους σε συνέντευξή του σε ξένο περιοδικό το όνομα του μέχρι πριν από λίγο ακατονόμαστου γείτονα: Βόρεια Μακεδονία.
Ακολουθώντας τη νέα γραμμή της κυβέρνησής του, που φτάνει να εξυμνεί σήμερα τη συμφωνία των Πρεσπών, την οποία χτες αποκαλούσε επιζήμια και προδοτική. Και έτσι, δίνοντας διαπιστευτήρια ρεαλισμού –προεκλογικά λέμε και καμιά μαλακία να κερδίσουμε ψήφους– στους εταίρους, στην Ευρώπη και στον Τραμπ, βάζει με τον πιο επίσημο τρόπο –κάπως ντροπιαστικά, αλλά δεν βαριέσαι, οι εκλογές πέρασαν– τέρμα στη δεξιά υστερία. Την οποία ο ίδιος ανέχτηκε, ενίοτε και υποκίνησε, με αποτέλεσμα να ζήσουμε τις ακροδεξιές βαρβαρότητες και τις εθνικιστικές ακρότητες που ζήσαμε.
Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν; Οχι βέβαια. Από την εικόνα του δεξιού νεορεαλισμού λείπει ένα πρόσωπο που σήκωσε στους ώμους του τη μία και μοναδική Μακεδονία. Που έχει συνδέσει το όνομά του με τη μία και μοναδική Μακεδονία. Που έριξε μια κυβέρνηση και έκανε καριέρα με τη μία και μοναδική Μακεδονία. Ο Αντώνης Σαμαράς. Πού είναι ο Αντώνης, οέο; Πού χάθηκε; Γιατί δεν μιλάει τη στιγμή που το μακεδονικό του όνειρο γίνεται φύλλο και φτερό από τη ΝΔ και τον αρχηγό της; Γιατί δεν ορθώνει το ανάστημά του, για τη Μακεδονία ρε γαμώτο; Δεν υπάρχει κανένα μυστικό εδώ. Γιατί το ανάστημά του, όσο διέθετε τέλος πάντων, δεν υπάρχει πια. Αργά, μεθοδικά, και εντελώς μητσοτακικά, ο Κυριάκος του τα έκοψε τα πόδια. Πόντο πόντο, τον άφησε στους πέντε πολιτικούς δρόμους.
Ναι, ο Σαμαράς, ο σκληρός και άτεγκτος αρχηγός της ΝΔ, ο σκληρός και άτεγκτος πρωθυπουργός των μνημονίων, είναι πια σκιά του εαυτού του. Οι φίλοι –με πρώτο τον Αδωνη, που ασχολείται να πλένει τα πόδια του Μητσοτάκη– τον μισήσανε, οι πόρτες όλες κλείσανε, όπως λέει το παλιό τραγούδι. Η ΝΔ κατάλαβε ότι ο πρώην είναι τόσο τοξικός πλέον, σε εξωτερικό και εσωτερικό, που θα πρέπει να τον «πάει μέχρι τέλους». Οι βουλευτές του τον παρατήσανε για να επιβιώσουν στον νέο βιότοπο του κόμματος και της κυβέρνησης. Ο Κυριάκος φρόντισε να μην υπάρχει ούτε ένας σαμαρικός στην κυβέρνηση, έστω ως υφυπουργός. Για τη θέση του επιτρόπου στην Ευρώπη του είπαν ένα ωραίο «πριτς». Και η πόρτα για την προεδρία της Δημοκρατίας είναι ερμητικά κλειστή γι’ αυτόν, που τώρα ανακάλυψαν ότι είναι «διχαστικός και ακραίος».
«Ατιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις» η υπόθεση, όπως καταλάβατε. Στη ζώνη του νεοδημοκρατικού λυκόφωτος, ο Σαμαράς πλησιάζει στο χειρότερο για έναν πολιτικό σημείο: να τον λυπούνται. Και δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχτεί το ανθρωποφαγικό DNA του μητσοτακέικου. Με αθόρυβη μέθοδο βαμπίρ, τον σούρωσε μέχρις εξαφάνισης ο Κυριάκος. Τον φουκαρά τον Σαμαρά…
