Ανεπαρκείς ηγεσίες, φοβικές πλειοψηφίες, ραδιουργίες αντί οραμάτων. Αναρωτιέμαι αν σε αποτέλεσμα όλων αυτών τα εγγόνια μου θα είναι οικονομικοί πρόσφυγες στην Ασία. Μέσα σ΄ αυτό το κλίμα της συνεχούς ωρίμανσης χωρίς πρόοδο (μέχρι προχωρημένης σήψης δηλαδή) η χαοτική αντιπαράθεση στο Λονδίνο μου φαίνεται σχεδόν εξιλεωτική.
Επιτέλους κάποιοι στην Ευρώπη συζητούν και τσακώνονται για την ουσία των προβλημάτων, έστω και από τη δική τους οπτική. Πάντα από μια οπτική θα γίνεται η συζήτηση άλλωστε, αντικειμενικά είναι μόνον τα ίδια τα γεγονότα όχι η αντίληψη μας γι αυτά.
