Από αναβολή σε αναβολή οι Βρυξέλλες, βαθιά διχασμένη η Ευρώπη
Με μια ακόμη αναβολή (αυτήν τη φορά το μπαλάκι πέρασε στην Κομισιόν) λόγω της γνωστής διαφωνίας βορρά – νότου απάντησαν την περασμένη Πέμπτη οι 27 ηγέτες της ΕΕ στην πιεστική ανάγκη για χρηματοδότηση των επιπτώσεων του παρατεταμένου lockdown από την πανδημία.
Πηγές στις Βρυξέλλες εκτιμούν ότι η Επιτροπή σε έναν μήνα από τώρα θα έχει ετοιμάσει μια πρόταση, ωστόσο είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των χωρών και να βρει τη χρυσή τομή μεταξύ επιχορηγήσεων που ζητά ο νότος και δανείων με συγκεκριμένο όριο λήξης που ζητούν Γερμανία, Αυστρία, Ολλανδία και Φινλανδία.
Οσο για την όποια χρηματοδότηση, όλοι εκτιμούν πως δεν μπορεί να φτάσει στα κράτη-μέλη πριν από το 2021 στην καλύτερη περίπτωση. Μέχρι τότε υπάρχουν τα 540 δισ. ευρώ του Eurogroup και του ΕΜΣ (πιθανολογούν όλοι ότι από τον Ιούνιο θα είναι προς χρήση) αλλά δεν τα θέλει κανείς διότι και δανεισμός είναι και λίγα είναι (στο 2% του ΑΕΠ της κάθε χώρας) και προϋποθέσεις κουβαλούν μαζί τους (εκ του καταστατικού του ΕΜΣ) και τα συνοδεύει ασάφεια όσον αφορά το ποια μέτρα θα θεωρηθούν απόρροια της πανδημίας και ποια όχι.
Με βάση τα παραπάνω ο ευρωπαϊκός νότος κυρίως, που αντιμετωπίζει και το μεγαλύτερο πρόβλημα, έμεινε με τη στήριξη της ΕΚΤ και της Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία απηύθυνε δραματική έκκληση στους 27 να λάβουν εδώ και τώρα μέτρα διότι η ύφεση φέτος μπορεί να φτάσει και το 15%.
Το κυριότερο όμως είναι ότι ελλείψει κονδυλίων ο ευρωπαϊκός νότος βρίσκεται μπροστά σε μια σοβαρότατη απειλή-δίλημμα, όντας εξουθενωμένος από την κρίση του 2008, τη διαρκή λιτότητα και τα προγράμματα διάσωσης των οικονομιών του: να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις του lockdown με ίδια μέσα (κονδύλια) επιβαρύνοντας τους προϋπολογισμούς του και καταφεύγοντας στον δανεισμό με συνέπεια την απότομη αύξηση του χρέους σε συνδυασμό με την πτώση του ΑΕΠ λόγω ύφεσης. Αυτό, όπως είναι φυσικό, θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις – υποβαθμίσεις στις αγορές και αύξηση των επιτοκίων. Το σπιράλ, προειδοποιούν οι ειδικοί, είναι θανατηφόρο.
Η δεύτερη επιλογή είναι αυτή που επί του παρόντος φαίνεται να κάνει η κυβέρνηση στην Αθήνα. Να περιοριστεί σε κάποια επιδόματα όσο διαρκεί το lockdown κι αυτά όχι σε όλους, να κάνει χρήση των όποιων ταμειακών διαθεσίμων (ευτυχώς για την Ελλάδα, υπάρχει το «μαξιλαράκι ασφαλείας») ή των κονδυλίων από τα κοινοτικά ταμεία όπως το ΕΣΠΑ. Αυτό με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει σε έλλειμμα ανταγωνισμού της οικονομίας (με ό,τι σημαίνει αυτό σε μια κοινή αγορά) και σε περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομίας.
Οταν αυτοί που εκπροσωπούν την πραγματική οικονομία της χώρας περιγράφουν την επόμενη μέρα μιλώντας για σφαγή εργαζομένων και επιχειρήσεων ως θυσία στην πανδημία Covid-19, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη περί άλλων τυρβάζει, προσπαθώντας να κάνει το μαύρο άσπρο και να παρουσιάσει τον αδύναμο να παρέμβει πρωθυπουργό ως τον ηγέτη που χρειάζεται η χώρα…
Η κραυγή αγωνίας των επιχειρηματιών που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να βουλιάζουν δεν βρίσκει ευήκοα ώτα. Σύμφωνα με την έκτακτη έρευνα του Ινστιτούτου της ΓΣΕΒΕΕ, μία στις επτά επιχειρήσεις δεν θα σηκώσει ρολά όταν επιτραπεί το άνοιγμα, γεγονός που ενδέχεται να οδηγήσει σε 100.000 λουκέτα και 250.000 απολύσεις… Η κυβέρνηση αντί να λάβει μέτρα ανοίγει πλατφόρμες και εξαγγέλλει ανεφάρμοστα προς το παρόν μέτρα δήθεν προστασίας, με τον πρωθυπουργό να δηλώνει ότι δεν θα επωμιστεί ολόκληρη τη ζημιά το ελληνικό δημόσιο!
Το εκπεμπόμενο SOS από τα χείλη των εργαζομένων στην ατμομηχανή της πραγματικής οικονομίας, στον επισιτισμό δηλαδή, οι οποίοι κάνουν λόγο για ανεργία στον κλάδο σχεδόν στο 100%, βρίσκει τον κ. Βρούτση να εξαντλεί τις ενέργειές του στους τρόπους διασπάθισης του δημόσιου χρήματος μέσω της τηλεκατάρτισης αλλά και να επαίρεται ότι θα γράψει ξανά το εργατικό δίκαιο καταργώντας κάθε έννοια προστασίας.
