Δυόμισι μήνες έμειναν για να επιβληθούν εκ νέου οι δημοσιονομικοί κανόνες στην ελληνική οικονομία. Δημοσιονομικοί κανόνες που θα κάνουν ακόμη δυσκολότερη τη ζωή των πολιτών αλλά και του δημοσίου.
Τα θετικά μέτρα όχι μόνο απομακρύνονται αλλά καθίστανται απαγορευτικά, από μια κυβέρνηση μάλιστα που διαλαλεί σε όλους τους τόνους ότι θα εφαρμόσει τους κανόνες αυτούς μέχρι κεραίας αδιαφορώντας για το κοινωνικό κόστος που θα έχουν.
Με τη μισή χώρα να βρίσκεται υπό διάλυση λόγω των πλημμυρών και των πυρκαγιών, χρήματα για βοήθεια προς τους κατοίκους των περιοχών αυτών δεν υπάρχουν σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ο πληθωρισμός, που συνεχίζει ακάθεκτος να αυξάνεται κυρίως στα είδη πρώτης ανάγκης και τα τρόφιμα, κάνει ακόμη μεγαλύτερη την ασφυξία στην οποία βρίσκονται καθημερινά τα ελληνικά νοικοκυριά.
Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή φέρνει πιο κοντά τον κίνδυνο του στασιμοπληθωρισμού, κάτι για το οποίο προειδοποίησε ακόμη και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ζητώντας να μη σταματήσουν οι επαναγορές ομολόγων από την κεντρική τράπεζα στο πλαίσιο του προγράμματος για την πανδημία ως γραμμή άμυνας. Η ιδιωτική κατανάλωση βαίνει συνεχώς μειούμενη καθώς τα χρήματα με τις αστείες αυξήσεις που έδωσε η κυβέρνηση δεν φτάνουν ούτε για το καθημερινό φαγητό.
Πλέον το κρέας και το ψάρι είναι αγαθά εν ανεπαρκεία για μεγάλο τμήμα των ελληνικών νοικοκυριών, που ξαναγυρίζουν σε καταστάσεις των δεκαετιών του ’50 και του ’60, όταν αυτά εμφανίζονταν στο οικογενειακό τραπέζι μία φορά την εβδομάδα, την Κυριακή.
Τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2028 δίνουν ακόμη ένα άλλοθι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να σφίξει ακόμη περισσότερο τη θηλιά της λιτότητας, μη θέλοντας ουσιαστικά να χρησιμοποιήσει τα χρήματα του Ταμείου Ανάπτυξης για την ανακούφιση της ελληνικής κοινωνίας.
Ολα τα υπόλοιπα είναι απλώς η επιβεβαίωση της ρήσης περί ευημερίας των αριθμών και δυστυχίας των ανθρώπων.
