Ένα από τα πράγματα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη φροντίζει να διαφημίσει με κάθε ευκαιρία είναι η αντιπροσφυγική της πολιτική, αυτή των κλειστών συνόρων, που κάνοντας δύσκολη τη ζωή των προσφύγων στοχεύει σε ένα αδηφάγο ακροδεξιό ακροατήριο. Ωστόσο, τη Δευτέρα ήρθε ένα ρεπορτάζ του Politico να διασκεδάσει αυτές τις εντυπώσεις, μαζί με τις άλλες που προκάλεσε ο προ ημερών εκνευρισμός του πρωθυπουργού όταν κλήθηκε να απαντήσει για τα εγκληματικά pushbacks. Η χώρα μας υποδέχθηκε περίπου 700 γυναίκες από το Αφγανιστάν, παρέχοντας τους ασφαλές καταφύγιο, διατροφή και ιατρική περιθαλψη. Σημαντική λεπτομέρεια: Για να γίνει αυτό χρειάστηκε ένα τηλεφώνημα στη σύζυγο του πρωθυπουργού.
Από την ημέρα που γινόταν διεθνώς viral ο εκνευρισμός του Κυριάκου Μητσοτάκη με την ερώτηση της Ολλανδής δημοσιογράφου για τις εγκληματικές επαναπροωθήσεις που διαπράττει το ελληνικό κράτος κατ’ ευρωπαϊκήν επιταγή έχουν περάσει λιγότερες από δύο εβδομάδες. Έκτοτε, τα δεκάδες έγκριτα ντοκουμέντα και ρεπορτάζ διεθνών μέσων ενημέρωσης αντιμετωπίζονται ως «τούρκικη προπαγάνδα», και η Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ ως η «Τουρκάλα πόρνη» που έφτασε στο σημείο να εγκαταλείψει την Ελλάδα για να διασφαλίσει την σωματική της ακεραιότητα. Παράλληλα, στα εγχώρια μέσα ενημέρωσης, χαβιαρονίτες και χρυσοκάνθραροι της ελληνικής δημοσιογραφίας, επιδόθηκαν σε μία άνευ προηγουμένου -μέχρι την επόμενη- δολοφονία χαρακτήρα της ίδιας της δημοσιογράφου, και οποιουδήποτε τόλμησε να ψελίσει κάτι σχετικά με το ζήτημα των επαναπροωθήσεων.
Σήμερα, το αναγνωστικό κοινό του Politico και το ελληνικό διαδίκτυο παραμιλάει για το «Πώς η Αθήνα έγινε ασφαλές καταφύγιο για 700 Αφγανές».
Το ρεπορτάζ της Νεκταρίας Σταμούλη περιγράφει το πως η Αθήνα «μετατράπηκε σε απομακρυσμένο κόμβο της πολιτικής σκηνής της Καμπούλ», για περίπου 700 γυναίκες και τις οικογένειές τους. Συγκεκριμένα, πρόκειται για δικαστές, βουλευτές, δημοσιογράφους και δικηγόρους που η επέλαση των Ταλιμπάν ανάγκασε να εγκαταλείψουν το Αφγανιστάν, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος της «έκπτωτης δημοκρατίας» της πολύπαθης χώρας να βρει καταφύγιο στην ελληνική πρωτεύουσα.
«Έφτασαν στην Ελλάδα με τη βοήθεια ΜΚΟ, διεθνών ανθρωπιστικών οργανώσεων κι αρκετών ατόμων που άσκησαν απευθείας πίεση σε κυβερνητικά στελέχη» αναφέρει αμέσως παρακάτω το δημοσίευμα για το πως -ευτυχώς- βρέθηκαν στη χώρα μας οι δεκάδες οικογένειες που αντιμετωπίζουν κίνδυνο στην πατρίδα τους, ενώ αμέσως μετά γίνονται ακόμα πιο ξεκάθαρα και προκλητικά τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά της κυβέρνησης των «κλειστών συνόρων» και της ξενοφοβίας.
Στο ρεπορτάζ περιγράφεται ως κομβικός ο ρόλος του Amed Khan, ενός «Αμερικανού φιλανθρώπου» όπως αναφέρεται, καθώς και οι κλειστές πόρτες που -για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση- συνάντησαν οι εκατοντάδες αυτοί άνθρωποι από μία σειρά χωρών, ή τα προσχώματα που έφεραν οι ΗΠΑ σε ενδεχόμενο καταφυγής στο Ιράν, που ήθελε να τους υποδεχτεί.
«Η μόνη πολιτική ηγεσία που έχω δει είναι από μικρότερες χώρες όπως η Ελλάδα, η Αλβανία, το Κατάρ, η Βόρεια Μακεδονία, δεν είναι το G7. Πολλές χώρες κέρδισαν πολλά χρήματα στο Αφγανιστάν και τώρα θέλουν να πλύνουν τα χέρια τους και να αναζητήσουν την επόμενη ευκαιρία» αναφέρει ο Khan, ο οποίος στις δηλώσεις του φροντίζει να δώσει και την εξήγηση για το πως η χώρα που διά στόματος πρωθυπουργού «αναχαιτίζει» βάρκες με γυναίκες και παιδιά στο Αιγαίο, μετατράπηκε σε «ασφαλές καταφύγιο» για τους ανθρώπους αυτούς.
«Έστειλα ένα μήνυμα στη σύζυγο του Έλληνα πρωθυπουργού, τη Μαρέβα, παλιά μου φίλη και της είπα ότι αντιμετωπίζω αυτή την κατάσταση και δεν έχω πού να τις πάω. Μία ώρα αργότερα η Ελλάδα είπε “ναι, θα τις δεχθούμε”. Δεν χρειάστηκε καν να προσπαθήσω να την πείσω» περιγράφει ο Khan, οδηγώντας αναπόφευκτα σε συμπεράσματα και συγκρίσεις με την πολιτική των κλειστών συνόρων, των βίαιων επαναπροωθήσεων σε θαλάσσια και χερσαία σύνορα και την «ζωή-μαρτύριο» που αντιμετωπίζουν συμπατριώτες τους και άλλοι πρόσφυγες. Φαίνεται πως για το επιτελικό κράτος είναι και η προσφυγική πολιτική που εφαρμόζεται με όρους απευθείας ανάθεσης.
«Μερικές ώρες αργότερα, μιλούσα με τον Έλληνα υπουργό Μετανάστευσης Νότη Μηταράκη, ο οποίος δημιούργησε μια ομάδα WhatsApp για να συντονίσει την επιχείρηση» περιγράφεται σε άλλο σημείο για τον υπουργό των pushbacks.
Αξίζει να σημειωθεί πως για να φτάσουν οι οικογένειες αυτές στη χώρα μας δεν ακολούθησαν τις γνωστές επικίνδυνες διαδρομές στις οποίες υποβάλλονται οι δεκάδες χιλιάδες που φτάνουν στα ελληνικά σύνορα, αλλά χρειάστηκε να περάσουν από αρκετούς ενδιάμεσους σταθμούς, μεταξύ των οποίων και το Καζακστάν. Αναφέρεται επίσης πως ο Khan φρόντισε ώστε η ελληνική κυβέρνηση να καλύψει τα έξοδα διατροφής, διαμονής και ασφάλισης υγείας για τους εκτοπισμένους.
Ποιος είναι ο Khan
Ο Amed Khan είναι Νεοϋορκέζος και απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Wisconsin, Madison. Αυτήν την περίοδο διευθύνει την Paradigm Global Group, μια ιδιωτική διεθνή εταιρεία επενδύσεων με επίκεντρο τα εμπορικά ακίνητα, την ενέργεια και την τεχνολογία. Υπηρετεί επίσης ως Ανώτερος Σύμβουλος στο Επιχειρηματικό Πρόγραμμα Clinton Giustra, ένα καινοτόμο έργο του Ιδρύματος William J. Clinton. Ήταν και Διευθυντής Επιχειρήσεων για τη Σύνοδο Κορυφής των Βιομηχανικών Εθνών της G-7 το 1997.
Του αρέσει επίσης να εμφανίζεται στα ΜΜΕ και ως αμερικανός φιλάνθρωπος και με αυτήν του την ιδιότητα τον γνωρίζουμε στην Ελλάδα όπου είναι ιδρυτής της Elpida Home, μιας δημόσιας ιδιωτικής πρωτοβουλίας με έδρα τη Θεσσαλονίκη, η οποία παρέχει στους πρόσφυγες διεθνή προστασία.
Pushback στο μισό ρεπορτάζ από τα ελληνικά ΜΜΕ
Είναι προφανές πως η ίδια η είδηση για την παροχή ασύλου από τη χώρα μας σε εκατοντάδες εκτοπισμένους από τους Ταλιμπάν, αποτελεί από μόνη της έναν καλό λόγο για να αναπαραχθεί από τα ελληνικά ΜΜΕ. Η παρέμβαση της Μαρέβας Γκραμπόβσκι προκάλεσε, εκτός από την εξασφάλιση βοήθειας στις οικογένειες από το Αφγανιστάν, και την προβολή της ιστορίας τους από τα κυβερνητικά μέσα ενημέρωσης και τις στήλες των εφημερίδων.
Την Τρίτη, ο τίτλος του Politico «Πως η Αθήνα έγινε ασφαλές καταφύγιο για 700 Αφγανές» αναπαράγεται από την πλειοψηφία των κυβερνητικών μέσων, και όχι μόνο, ενώ έως και γνωστή στήλη του μεγάλου συγκροτήματος έπαιξε «Η Μαρέβα και οι Αφγανές», αναπαράγοντας ένα μέρος του ρεπορτάζ. Ωστόσο, εάν κανείς συγκρίνει την αναπαραγωγή του από την πλειοψηφία των μέσων αυτών σε σχέση με το πρωτότυπο, θα διαπιστώσει με έκπληξη πως κάτι λείπει.
Αυτό δεν είναι άλλο από το μέρος εκείνο του ρεπορτάζ που περιγράφει την κατάσταση που αντιμετωπίζουν όλοι οι υπόλοιποι πρόσφυγες που φτάνουν στα ελληνικά σύνορα. Αναφέρεται μεταξύ άλλων η έντονη κριτική των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αντιπροσφυγική πολιτική της χώρας μας, τις συχνές επικρίσεις της Κομισιόν επί εκθέσεων και βίντεο-ντοκουμέντο που αποκαλύπτουν παράνομες επαναπροωθήσεις, καθώς και το γεγονός πως η Ελλάδα φρόντισε από την πρώτη στιγμή να αποτρέψει ακόμα και τους υπόλοιπους (και φτωχότερους) πρόσφυγες από το Αφγανιστάν να έρθουν, όπως και οι απάνθρωπες συνθήκες κράτησής τους στα κέντρα προσφύγων και μεταναστών.
«Σύμφωνα με το δημοσίευμα η καλοσύνη της Ελλάδας διαψεύδει την ευρύτερη αντίληψη για τη στάση της χώρας μας απέναντι στους Αφγανούς μετανάστες» αρκέστηκαν κάποια από αυτά να αναπαράξουν. Δεν έγραψαν όμως πως για να εκδηλωθεί αυτή η καλοσύνη χρειάζεται οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη για προστασία να έχουν στην ατζέντα τους το τηλέφωνο της κομψής συζύγου του πρωθυπουργού.
