Φυσικά η ασφάλεια είναι προαπαιτούμενο της δημοκρατίας, αλλά όχι το μοναδικό. Ας διεκδικήσουμε και τα υπόλοιπα.
Μια νέα πραγµατικότητα βρίσκεται µπροστά µας: αυτή που µας επιβάλλει η εξάπλωση του επιθετικού ιού και η ανάγκη δηµιουργίας ζωνών ανάσχεσης. Υγειονοµικές ζώνες που τα όριά τους ταυτίζονται µε τα όρια της οικιακής µας ασφάλειας. Μια από τις λέξεις τις οποίες στο µέλλον ιστορικοί, γλωσσολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι –οι µε τις κοινωνικές επιστήµες ασχολούµενοι– θα επιχειρήσουν να φορτώσουν µε το απαραίτητο ιστορικό βάρος προκειµένου να αποκωδικοποιήσουν µια ιστορική περίοδο, την «εποχή της ασφάλειας».
Κάθε εξουσιαστική κάστα σε κάθε εποχή ανέσυρε από τα λεξικά διαφορετικές λέξεις που τις χρησιµοποιούσε ως λειτουργικά εργαλεία επιβολής της κυριαρχίας της: «εθνική επιβίωση», «φυλετική καθαρότητα», «πισώπλατο χτύπηµα» (µπήξιµο του στιλέτου στην πλάτη), «new deal», «ησυχία, τάξη και ασφάλεια», «αγώνας του καλού εναντίον του κακού», «ασύµµετρη απειλή».
Αν και η φαντασία της εξουσιαστικής ελίτ δεν ακουµπά δυσθεώρητα ύψη σκέψης και επινοητικότητας, αυτές οι λέξεις αποτελούν τα θεµέλια του ηγεµονικού της ρόλου στο πεδίο των ιδεών καθώς πλήθος διανοητών, διανοούµενων και διαµορφωτών γνώµης αναλαµβάνουν εργολαβικά την αποστολή της διεξοδικής ανάλυσής τους και της διάχυσής τους οριζόντια στην κοινωνία.
Η ιστορική φάση που διάγουµε, η οποία ανέβασε αυλαία µε το χτύπηµα στους ∆ίδυµους Πύργους, είναι της ασύµµετρης απειλής (που δέχεται ο κόσµος της ∆ύσης) µε βασικό πρόταγµα την ασφάλεια.
Ο δυτικός άνθρωπος πρέπει να παραµείνει ασφαλής για να διαιωνίσει την κυριαρχία του πάνω στον µη δυτικό άνθρωπο και στους φυσικούς πόρους του πλανήτη. Στην πραγµατικότητα δηλαδή η ασφάλειά του είναι αυστηρή προϋπόθεση προκειµένου η ∆ύση να συνεχίσει να αφαιµάσσει τις πηγές ζωής της γης και να δηµιουργεί καταστάσεις κερδοφορίας – όπου δε η διακινδύνευση είναι µεγάλη, µε τόσο µεγαλύτερη ορµή ρίχνονται στο κυνήγι του κέρδους τα αρπακτικά που µόνη τους έγνοια έχουν να κατασκευάζουν άυλους τίτλους για να υλοποιούν το άπληστο όραµά τους.
Ας κλειστούµε σήµερα όλοι στα σπίτια µας. Γιατί αυτό επιτάσσει το δηµόσιο συµφέρον. Ας κλειστούµε, αλλά ας µην περιχαρακωθούµε στην ιδιωτικότητά µας. Ας προκύψουν από αυτή την εµπειρία µας νέες µορφές οργάνωσης και δράσης συλλογικοτήτων που θα σταθούν εµπόδιο στην εµπέδωση των νέων ηθών, των ηθών που θα προκύψουν από τον αυτοεγκλεισµό µας, την αυτοαποµόνωσή µας. Ας κάνουµε αυτό το διάστηµα βήµατα στην κατάκτηση της συνειδητότητας• να αντιληφθούµε τη θέση µας µέσα στην ανθρώπινη κοινωνία και τη θέση της ανθρώπινης κοινωνίας στον πλανήτη, να κατανοήσουµε τους µηχανισµούς παραγωγής και αναπαραγωγής της εξουσίας, να αναπροσανατολίσουµε τη σκέψη µας και αν ενσωµατώσουµε σε αυτή πολλά και διαφορετικά στοιχεία πέρα από αυτά που µας επιβάλλει η κυρίαρχη ιδεολογία.
Μπορεί να ακούγεται οξύµωρο, αλλά η σηµερινή συνθήκη µπορεί να αποτελέσει το έναυσµα για να αναστοχαστούµε και για να επανοηµατοδοτήσουµε έννοιες όπως συµπαντική αντίληψη, ουµανισµός, συντροφικότητα, αντίσταση, οικοδόµηση ενός νέου, γενναίου κόσµου που δεν θα βασίζεται στη σχέση κεφαλαίου – εργασίας. Μπήκαµε παραγωγικές µονάδες στα σπίτια µας, ας βγούµε άνθρωποι που θα διεκδικήσουν το αυτονόητο: µια αξιοβίωτη ζωή.
