Ο πρώην τραγουδιστής των Iron Maiden μιλάει στο Documento λίγες ώρες πριν από την πρώτη από τις πέντε επετειακές συναυλίες που θα δώσει στην Ελλάδα
Για πέντε χρόνια, από το 1994 μέχρι το 1999 ήταν ο άνθρωπος που κλήθηκε να χωρέσει στα παπούτσια του Bruce Dickinson όταν εκείνος αποφάσισε να φύγει από τους Iron Maiden. Στο διάστημα αυτό τραγούδησε σε δύο δίσκους («The X-Factor» και «Virtual XI»), έδωσε συνολικά έξι συναυλίες μαζί τους στην Ελλάδα, ενώ μας έχει επισκεφθεί πολλάκις στο πλαίσιο της προσωπικής καριέρας που ακολούθησε μετά την αντικατάστασή του από τον προκάτοχό του. Ο Blaze Bayley (κατά κόσμον Bayley Alexander Cooke) έρχεται ξανά στην Ελλάδα στο πλαίσιο της περιοδείας με τίτλο «Iron Maiden 25th Anniversary» και το Documento μίλησε μαζί του λίγο πριν ανέβει στο αεροπλάνο για την Ελλάδα.
Η περιοδεία σου ονομάζεται Iron Maiden 25th Anniversary Show. Τι ακριβώς γιορτάζουμε;
Είναι μια περιοδεία που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2019, διακόπηκε εξαιτίας της πανδημίας και συνεχίζεται εδώ και περίπου ένα χρόνο. Δεν γιορτάζω την αποχώρησή μου από τους Iron Maiden όπως θα ήθελαν μερικοί αλλά τα 25 χρόνια από την ένταξή μου στο συγκρότημα και την απαρχή μιας πολύ ευχάριστης και δημιουργικής περιόδου για μένα. Αυτό που κάνω σήμερα είναι να προσεγγίζω τραγούδια εκείνης της περιόδου που αγαπώ ιδιαίτερα και να τα πω με τον δικό μου τρόπο που διαφέρει σε σχέση με το πώς τραγουδούσα τότε. Η φωνή μου έχει αλλάξει αρκετά, αφού έμαθα πολλά δίπλα στον Steve Harris αλλά και στον Nigel Green (σ.σ. ο τότε παραγωγός των Iron Maiden), η χρωματική παλέτα είναι πλουσιότερη και το εύρος μεγαλύτερο. Πιστεύω ότι σήμερα έχω την εμπειρία και την ωριμότητα να εκφράσω πολύ καλύτερα τις συνθέσεις και τα θέματα που αγγίξαμε τότε. Είναι σαν να ξανασυναντάς παλιούς φίλους αλλά με καινούρια ρούχα. Μην περιμένετε λοιπόν να ακούσετε μια πιστή εκτέλεση αλλά την αλά Blaze Bayley εκδοχή για εκείνα τα τραγούδια.
Πιστεύεις ότι ο κόσμος πιάνει τις διαφορές;
Οι πιο παλιοί και φανατικοί τις πιάνουν αμέσως, αλλά οι εκτελέσεις αυτές ακούγονται ευχάριστα ακόμα και σε εκείνους που έχουν προσεγγίσει περιστασιακά ή επιφανειακά εκείνα τα δύο άλμπουμ. Ομολογώ πάντως ότι κανένας από όσους έχουν παρακολουθήσει μέχρι σήμερα τα επετειακά αυτά σόου δεν έχει παραπονεθεί για τον τρόπο με τον οποίο τα ερμηνεύω σήμερα. Κάποια μάλιστα από αυτά θα τα ακούσετε για πρώτη φορά ζωντανά καθώς δεν παίχτηκαν ούτε όταν ήμουν εγώ στους Iron Maiden ούτε βρήκαν μια θέση στα setlist τους από τότε που έφυγα και επέστρεψε ο Bruce Dickinson. Και αυτό κάνει πολλούς να έρχονται μετά συγκινημένοι και να μου λένε «δεν περίμενα ότι θα άκουγα ποτέ ζωντανά το τάδε τραγούδι».
Λογικά κάτι ανάλογο θα συμβεί και εδώ…
Οι προηγούμενες περιοδείες μου που πέρασαν από την Ελλάδα αφορούσαν τα προσωπικά μου άλμπουμ. Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που θα παίξω ένα setlist που θα αποτελείται αποκλειστικά από Iron Maiden υλικό οπότε οι αντιδράσεις αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Πώς θα αντιδρούσες στο υποθετικό σενάριο να σε καλέσουν κάποια στιγμή οι Iron Maiden στη σκηνή να τραγουδήσεις μαζί τους σε κάποιο επετειακό σόου;
Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι είναι μάλλον απίθανο να καλέσουν εμένα ή τον Paul Di’Anno αλλά σε κάθε περίπτωση θα ήταν κάτι πολύ όμορφο και σημαντικό κυρίως για τους οπαδούς. Όλοι έχουν την αγαπημένη τους Iron Maiden περίοδο, τον αγαπημένο τους τραγουδιστή, αν και μπορώ να φανταστώ τεράστιους καυγάδες για αυτό στα μπαρ και στις παμπ. Ξέρεις, πολλοί με μισούν ακόμα και τώρα που μιλάμε μόνο και μόνο επειδή βρέθηκα στους Iron Maiden και κυρίως επειδή ο Bruce δεν ήταν εκεί. Από την άλλη υπάρχουν εκείνοι που λατρεύουν τη δική μου περίοδο επειδή ήταν πολύ διαφορετική από ό,τι έκανε το συγκρότημα πριν και μετά από εμένα. Νομίζω ότι τα δύο άλμπουμ που βγάλαμε τότε ήταν η απαρχή της πιο progressive εποχής των Iron Maiden. Είναι πολύ ευχάριστο λοιπόν να γυρίζω πίσω σε εκείνα τα χρόνια που εκτός των άλλων έπαιξαν τεράστιο ρόλο στο ποιος είμαι σήμερα.
Μόνο που σήμερα οι καυγάδες αυτοί που λες γίνονται στα social media…
Έχεις δίκιο, το πεδίο της μάχης έχει μεταφερθεί στις πλατφόρμες και στα φόρουμ. Μερικές φορές μπαίνω και κοιτάζω και τελικά συνειδητοποιώ ότι το πιο σημαντικό είναι ότι μετά από τόσα χρόνια ο κόσμος συνεχίζει να μιλάει για σένα, είτε θετικά είτε αρνητικά.
Το γεγονός ότι τραγούδια όπως το «The Sing of the Cross» και το «The Clansman» που πρωτοτραγούδησες εσύ αποτελούν μέχρι σήμερα αναπόσπαστο κομμάτια των setlist των Iron Maiden αποτελεί για σένα κάτι σαν… παράσημο;
Είμαι πολύ περήφανος για τη μουσική που γράψαμε τότε και το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα παίζουν στις συναυλίες τους τραγούδια από εκείνα τα άλμπουμ σημαίνει ότι και η δική μου συνεισφορά αναγνωρίζεται και αντιμετωπίζεται ισότιμα ως ένα σημαντικό και αξιοσέβαστο κομμάτι της κληρονομιάς του σημαντικότερου για πολλούς συγκρότημα στην ιστορία του heavy metal.
Εσένα σου εξήγησαν τότε γιατί σε αντικατέστησαν; Πιστεύεις ότι ήταν καθαρά εμπορικοί οι λόγοι;
Ήταν ξεκάθαρα εμπορικοί. Αν κοιτάξεις πίσω σε εκείνα τα χρόνια θα δεις ότι όλες οι μεγάλες μπάντες έκαναν reunion. Οι Deep Purple, οι Black Sabbath, οι Judas Priest… Ήταν η εποχή που οι πωλήσεις βινυλίων και CD έκαναν βουτιά και έπρεπε να βρεθεί ένα αντίδοτο και η EMI πίεσε πολύ τους Iron Maiden προς την ίδια κατεύθυνση με τα συγκροτήματα που προανέφερα καθώς έβλεπαν ότι στην περίπτωσή τους αυτό λειτούργησε. Τόσο στις πωλήσεις όσο και στην προσέλευση του κόσμου στις συναυλίες.
Πώς υποδέχτηκες την απόφαση αυτή; Πιστεύεις ότι ήταν θέμα χρόνου να συμβεί;
Για μένα το πιο σημαντικό ήταν οι Iron Maiden να συνεχίσουν να υπάρχουν. Να γράφουν μουσική και να παίζουν ζωντανά, να βγάζουν άλμπουμ στα οποία πρέπει να αφιερώνεις χρόνο για να τα ακούσεις. Το τελευταίο τους άλμπουμ, το «Senjutsu», είναι μια τέτοια περίπτωση. Είναι σαν ένα ταξίδι με πολλές ανατροπές το οποίο σε καλούν να κάνεις μαζί τους και να σε πάνε σε μέρη που δεν σε έχουν ξαναπάει. Και αυτό το κάνουν στα περισσότερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν μετά το reunion του 1999. Για μένα, ένας κόσμος χωρίς τους Iron Maiden είναι ένας κόσμος στον οποίο δεν θα ήθελα να ζω.
Βλέποντάς σε ζωντανά με τους Maiden στην Αθήνα είχα πάντα την αίσθηση ότι ένιωθες πιο άνετα με τα κομμάτια της εποχής Di’Anno. Ισχύει;
Φωνητικά μιλώντας, με τον Paul είχαμε πολλά κοινά, ενώ σε πολλά τραγούδια του Bruce έπρεπε να μάθω να χρησιμοποιώ τη φωνή μου με διαφορετικό τρόπο. Ήταν μια τεράστια πρόκληση για μένα και νομίζω ότι στις περισσότερες περιπτώσεις ανταποκρίθηκα καλά. Είναι σα να σε καλούν να παίξεις με την εθνική ομάδα της χώρας σου στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Το εντυπωσιακό με τον Bruce είναι ότι έχει την ικανότητα να κάνει ακόμα και τα πιο δύσκολα πράγματα να ακούγονται εύκολα και απλά και κάθε φορά που βρισκόμαστε διαβάζω αυτό το βλέμμα της αναγνώρισης της προσπάθειας που λέει “είσαι εκείνος που ξέρει πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό ε;”.
Εκτιμάς ότι τραγουδιστές όπως εσύ ή ο Tim «Ripper» Owens στους Judas Priest αξίζατε περισσότερο χρόνο;
Όπως είπα και πριν είναι εμπορικό το θέμα. Για μένα το σημαντικότερο είναι τι η αντιμετώπιση που έχεις αφού αποχωρήσεις. Εγώ όποτε ζήτησα κάτι από το μάνατζμεντ των Iron Maiden για τις ανάγκες κάποιας περιοδείας, δεν άκουσα ποτέ «όχι». Στην επετειακή που κάνω τώρα, για παράδειγμα, τα σχέδια στις αφίσες, στα μπάνερ και στα t-shirt παραπέμπουν στα «The X-Factor» και «Virtual XI». Τους τα έστειλα, τα είδαν και έδωσαν το «ΟΚ» γιατί και οι ίδιοι πιστεύουν ότι τελικά αυτό που μένει και έχει σημασία είναι η μουσική και η αυθεντικότητα αυτού που κάνουμε. Δυστυχώς, απ’ όσο ξέρω δεν ισχύει για τον Tim που συναντά συνεχώς εμπόδια.
Το περιστατικό με τα καπνογόνα στην πρόσφατη συναυλία των Iron Maiden στην Αθήνα έκανε το γύρο του κόσμου. Πώς θα αντιδρούσες αν σε κάποιο live σου οι οπαδοί άναβαν καπνογόνα που σε δυσκολεύουν να τραγουδήσεις;
Πραγματικά προσπαθώ να μπω στο μυαλό κάποιου που επιλέγει αυτόν τον τροπο για να διασκεδάσει και δεν μπορώ. Αν κάποιος έρθει σε δικό μου live που ως επί το πλείστον γίνονται σε μικρούς κλειστούς χώρους και ανάψει κάποιον πυρσό είναι εν δυνάμει δολοφόνος. Αλλά ακόμα και αν μιλάμε για μεγάλους ανοιχτούς χώρους με συγχωρείτε αλλά δεν θα πάρω. Αντιλαμβάνομαι ότι σε κάποια μέρη μπορεί αυτό να είναι μέρος της τοπικής κουλτούρας αλλά σε κάθε περίπτωση διαφωνώ, όχι επειδή ο καπνός μπορεί να επηρεάσει εμένα, αλλά τους υπόλοιπους fans. Διαφωνώ με ο,τιδήποτε εμποδίζει τον κόσμο να ευχαριστηθεί μια συναυλία, με ο,τιδήποτε εμποδίζει την απρόσκοπτη παρακολούθησή της. Σκέψου κάποιον που μπορεί να περιμένει χρόνια ολόκληρα για να δει ένα συγκρότημα και να μην μπορεί αν ευχαριστηθεί το live επειδή οι καπνοί κρύβουν τη σκηνή. Υπάρχει ένα βίντεο από μια συναυλία στη Χιλή όταν ήμουν εγώ στους Iron Maiden στην οποία έχασα την ψυχραιμία μου όταν κάποια οπαδοί στις πρώτες σειρές έφτυναν το συγκρότημα. Μπορεί να μην έχει να κάνει με καπνογόνα αλλά η ουσία είναι η ίδια. Δεν μπορούσαμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας σε εκείνους που περίμεναν 20 χρόνια να δουν τους Iron Maiden εξαιτίας της απαγόρευσης από την εκκλησία. Ξέρεις πόσοι από αυτούς που είχαν εισιτήριο στις κερκίδες θα ήθελαν να είναι μπροστά στη σκηνή αλλά δεν πρόλαβαν; Και αντί γι’ αυτούς ήταν εκεί κάποιοι που πλήρωσαν για να φτύνουν. Αλλά και στην περίπτωση των καπνογόνων, όποιος το κάνει δεν είναι παρά ένας εγωιστής που αδιαφορεί για τους γύρω του.
INFO
Η περιοδεία του Blaze Bayley «Iron Maiden 25th Anniversary» θα πραγματοποιήσει 5 στάσεις στην Ελλάδα, αρχής γενομένης από αύριο. Αναλυτικά οι ημερομηνίες:
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου – Nostos Live, Ξάνθη
Πέμπτη 10 Νοεμβρίου – Eightball Club, Θεσσαλονίκη
Παρασκευή 11 Νοεμβρίου – Skyland, Λάρισα
Σάββατο 12 Νοεμβρίου – Gagarin 205, Αθήνα
Κυριακή 13 Νοεμβρίου – Frida, Πάτρα
Ώρα προσέλευσης 20:00
Ώρα έναρξης 20:30
Εισιτήρια πωλούνται στο δίκτυο της viva.gr
