Χορηγοί Μητσοτάκη

Και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις η πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη πιάνει αποδοκιμασία άνω του 70%. Ο «Κανένας» υπερισχύει του πρωθυπουργού στην καταλληλότητα για τη θέση, ενώ η ακρίβεια και η καθημερινότητα αποτελούν το υπέρτατο πρόβλημα για τους πολίτες. Αυτό είναι το αποτύπωμα των αγωνιών της κοινωνίας. Στην κεντρική όμως πολιτική σκηνή, την προηγούμενη εβδομάδα, εμφανίστηκε η ατζέντα Μητσοτάκη: «νόμος και τάξη» στο Σύνταγμα, επιβολή της ράβδου αντί του διαλόγου, απαγορεύσεις και αναλγησία.

Αν υπήρχε σοβαρή αντιπολίτευση με στρατηγικό σχέδιο –και στην πολιτική και στην επικοινωνία– θα απαντούσε στις βασικές προτεραιότητες που έχει θέσει η κοινωνία. Μέχρι στιγμής όμως άγεται και φέρεται από τις επικοινωνιακές ντρίμπλες του Μαξίμου.

Ζητήματα δημοκρατίας και αντισυνταγματικότητας τέθηκαν από πλήθος πολιτικών και νομικών για τα δικαιώματα του συναθροίζεσθαι και της διαμαρτυρίας. Συνδέθηκαν όμως αποκλειστικά με το έγκλημα των Τεμπών, γιατί «τσίμπησαν» στην κυβερνητική υποκρισία για τον Πάνο Ρούτσι και τους υπόλοιπους συγγενείς. Το Μαξίμου έφερε έτσι τη συζήτηση στα μέτρα του: στο πεδίο της εγκληματικότητας και της παραβατικότητας.

Ποιος συνέδεσε καθαρά και ξάστερα την καθημερινότητα με το δικαίωμα της διαμαρτυρίας; Ποιος είπε ότι κλείνοντας την πλατεία –εργαλειοποιώντας το μνημείο– δεν θα φτάσει η φωνή μας στη Βουλή για την ακρίβεια, το πανάκριβο ρεύμα, τα προϊόντα που δεν αντέχει το πορτοφόλι μας; Για τον ΟΠΕΚΕΠΕ που ξεριζώνει τον πρωτογενή τομέα, για την αξιοκρατία των «αρίστων» που διώχνει επιστήμονες και νέους, τσακίζοντας το δημογραφικό και το ασφαλιστικό;

Άσφαιρα πυρά από τη μία, αχαλίνωτη αυταρχικότητα από την άλλη. Τσίπρας και Σαμαράς προαλείφονται να ηγηθούν σε νέα πολιτικά ανοίγματα, αλλά δεν πείθουν καθότι φθαρμένοι. Λείπει το καινούργιο που θα συνεγείρει το 70% των πολιτών που αντιδρούν, σε μονοπάτια ελπίδας και νίκης. Όπως κάνει πολύ καθαρά ο Ζόραν Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη, πολεμώντας με σύστημα και καθαρότητα θεούς και δαίμονες του συστήματος.