Δεν χωρά πουθενά η ΝΔ
Γράφει ο Θανάσης Καραμπάτσος

Το τοπίο ήταν προδιαγεγραμμένο για τους οικονομολόγους που δεν κοιτούσαν μόνο τα νούμερα: τελειώνουν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης και θα αρχίσουν τα σκάνδαλα.
Hταν πολλά τα λεφτά και θα ξεχείλιζε η αγανάκτηση επειδή κάποιοι πήραν περισσότερα. Είναι η κεντρική ιδέα από την οργή που εκφράστηκε στις Σέρρες επειδή κι αυτοί πήγαν γέροντες σηκωτούς στην κάλπη για να βγει η παράταξη, αλλά η Κρήτη πήρε όλο το χαρτί ΟΠΕΚΕΠΕ για να γίνει μπλε. Η ίδια αγανάκτηση και στην Πελοπόννησο και τη Λιβαδειά και στην Καστοριά και την Κοζάνη. Οι αγρότες νιώθουν προδομένοι.
Στην επαρχία, παραδοσιακό κάστρο των πελατειακών σχέσεων λόγω των κλειστών κοινωνιών, η ΝΔ φυλλορροεί και χάνει έδαφος. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ – Τσίπρας επιχειρούν να αναλάβουν ρόλο αντιπάλου, αλλά δεν είναι καθόλου πειστικοί. Αυτό σώζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη από συντριβή. Οι ψηφοφόροι δεν βρίσκουν ακόμη διέξοδο, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα τον ψηφίσουν και με ποια ανταλλάγματα. Αντίστοιχα τα Τέμπη πληγώνουν τους αστικούς πληθυσμούς.
Η νικηφόρα απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι στρίμωξε για τα καλά την κυβέρνηση. Ως απάντηση στράφηκε στην ακροδεξιά ρητορική και πρακτική που έχει ρεύμα διεθνώς. Παίζει για άλλη μία φορά κορόνα γράμματα με τις κοινωνικές ισορροπίες για να περιχαρακώσει το 25% όσων θα ψηφίσουν για να μη διαρρεύσει προς ακροδεξιά. Εχει χάσει πάνω από το 70% της κοινωνίας και λειτουργεί σε κινούμενη άμμο. Τη δεδομένη επικίνδυνη στιγμή για ανεξέλεγκτη αντίδραση αναζητούνται εναλλακτικές λύσεις.
Αυτή που πείθει προέρχεται από την κοινωνία («κόμμα Καρυστιανού») αλλά είναι εξαιρετικά ρευστή ως πρόταση και προοπτική. Ειδικά τώρα που, πέρα από τα νούμερα «ανάπτυξης», πλησιάζει το τούνελ της φτώχειας με τον πρωτογενή τομέα ρημαγμένο από την πολιτική Μητσοτάκη, δημόσια έσοδα από την ακρίβεια, καρτελοποίηση και αποβιομηχάνιση.















