«Ey Reqîb» είναι το ποίημα του Yûnis Reûf (γνωστός ως Dildar, 1918-1948), ο οποίος το είχε γράψει στη φυλακή το 1938 και αναγνωρίστηκε ως εθνικός ύμνος, πρώτα στη Δημοκρατία Μαχαμπάντ του Κουρδιστάν και ύστερα στην Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν/Ιράκ το 1991. Αναγνωρίζεται ως εθνικός ύμνος από όλα τα κουρδικά κόμματα των τεσσάρων κομματιών του Κουρδιστάν
Τελικά η αναμενόμενη Συνδιάσκεψη των Κούρδων της Συρίας πραγματοποιήθηκε με τον τίτλο «Η Συνδιάσκεψη της Κουρδικής Ενότητας και της Κοινής Στάσης του Δυτικού Κουρδιστάν» (Konferansa Yekrêzî û Yekhelwesta Kurdî Li Rojavayê Kurdistanê). Σύμφωνα με την οργανωτική επιτροπή, η συνδιάσκεψη πραγματοποιήθηκε στο Πάρκο Αζαντί (Ελευθερίας) της πόλης Καμίσλο με τη συμμετοχή περισσότερων από 400 εκπροσώπων από το νοτιοδυτικό Κουρδιστάν/Ροζάβα, το βόρειο Κουρδιστάν και το νότιο Κουρδιστάν/Μπασούρ Κουρδιστάν, καθώς και από διάφορες περιοχές της Συρίας και της Ευρώπης.
Αρχισε με τον κουρδικό εθνικό ύμνο «Ey Reqîb» (Εϊ Εχθρέ!), στις 26 Απριλίου 2025. Ημερομηνία σημαντική, που ταυτίζεται με την εβδομάδα κυκλοφορίας της πρώτης κουρδικής εφημερίδας, της «Kurdistan» (22 Απριλίου 1898). Το ξεκίνημα της συνδιάσκεψης με τον κουρδικό εθνικό ύμνο είναι σημαντικό, διότι ως σύμβολο ενότητας των κομματιών του Κουρδιστάν δείχνει ότι και οι Κούρδοι της Συρίας/Ροζάβα αναγνώρισαν επισήμως τον ίδιο ύμνο.1 Εκτός από τα συνθήματα και τις βασικές κοινές ομιλίες, η συνδιάσκεψη ήταν το αποτέλεσμα προσπάθειας των συνεργασιών δύο βασικών κουρδικών πολιτικών γραμμών, του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (ΡΥD) και του Κουρδικού Εθνικού Συμβολαίου στη Συρία (ENKS).
Αν και η προσπάθεια πρέπει να αντιμετωπιστεί εντός του πλαισίου ευρύτερων και παλαιότερων προσπαθειών σε σχέση με την Κουρδική Ενότητα, η συγκεκριμένη ξεκινάει το 2012 με τη Συμφωνία του Αρμπίλ. Οι λόγοι της μη υλοποίησης των όρων της συμφωνίας είναι πολλοί και πηγάζουν από την ιστορία του Κουρδιστάν, συγκεκριμένα δε από τις πολιτικές γραμμές των δύο βασικών κουρδικών πολιτικών συστημάτων [Ενότητα των Κοινοτήτων του Κουρδιστάν (KCK) και Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PDK)]. Με την παρούσα συνδιάσκεψη φαίνεται ότι, ύστερα από πολλές συνομιλίες και την παρέμβαση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν από τη φυλακή, οι δύο πολιτικές γραμμές συμφώνησαν για τη συνεργασία και τη συν-διακυβέρνηση του νοτιοδυτικού Κουρδιστάν.
Με την ολοκλήρωση της συνδιάσκεψης και την ανακοίνωση της δημιουργίας μιας ομόσπονδης Συρίας αλλά και τις αντιδράσεις των περιφερειακών δυνάμεων και της κεντρικής κυβέρνησης της Συρίας κατά της συνδιάσκεψης, καταλαβαίνουμε ότι, από τη σκοπιά της πολιτικής επιστήμης, παύει πια η κυριαρχία των δύο αποικιοκρατικών δυνάμεων πάνω στα δύο κομμάτια του Κουρδιστάν. Γράφεται πια ένας νέος σταθμός διεκδίκησης των Κούρδων του νοτιοδυτικού Κουρδιστάν στα ιστορικά βιβλία και στην κοινή ιστορική μνήμη. Μπορεί ιστορικά να παρομοιαστεί με πολλές συνεδριάσεις διάφορων άλλων εθνικοτήτων, όπως των Εβραίων (1897 Ελβετία) ή των παναραβιστών (1913 Παρίσι), αυτό όμως που έχει σημασία είναι το εξής: οι Κούρδοι δηλώνουν δημοσίως στους παγκόσμιους πολιτικούς πρωταγωνιστές ότι πρώτα το νότιο Κουρδιστάν/βόρειο Ιράκ (1991) και τώρα το νοτιοδυτικό/βορειοανατολική Συρία (2025) κυβερνώνται και ελέγχονται πλέον πλήρως από τους ίδιους και μόνο.
Η προσπάθεια της κουρδικής ενότητας όμως έχει πιο μακρά ιστορία και οι πρώτες αναφορές μπορούν να διαβαστούν στα έργα του Εχμέντε Χανί (1650-1707), του Χάτζι Καδίρι Κογιύ (1817-1897), στην πρώτη εφημερίδα των Κούρδων «Kurdistan» (1898-1902) και μετά σε κάθε γραπτή και προφορική αναφορά των οργανώσεων. Η πρώτη ουσιαστική πολιτική προσπάθεια ξεκινά με την ίδρυση της αρμενοκουρδικής οργάνωσης Χοϊμπούν (Xoybûn, 1927), αλλά διακόπηκε διότι τα τεχνητά εθνικά σύνορα των αποικιοκρατών πήραν ουσιαστική μορφή και απομόνωσαν κάθε κουρδική οντότητα εντός των συνόρων τους. Ετσι ξεκίνησε η πολιτική και πρακτική κατάσταση διαμελισμού του Κουρδιστάν.
Εμφανίστηκαν πολλές «απόπειρες» ως προς την ένωση των κουρδικών οργανώσεων από την εμφάνιση των σύγχρονων κουρδικών οργανώσεων έως τις ημέρες μας, όπως οι εξής: Εθνική Δημοκρατική Συμμαχία (Ulusal Demokratik Güçbirliği, UDG 1979), Συνεργασία (HEVKARÎ, 1981-1984), Rizgarî-KUK (1983) και η Κίνηση (Tevgera Azadîya Kurdistan, TEVGER 1989) κ.λπ. Εκτός από αυτές, υπήρχαν δύο σημαντικές προσπάθειες των σύγχρονων κουρδικών οργανώσεων για την ένωση των κουρδικών δυνάμεων του βορείου Κουρδιστάν (της τουρκικής πλευράς) από τη δεκαετία του 1960. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε το 1996 και η δεύτερη το 1999: α) Το 1996 ανακοινώθηκε η ίδρυση του Κόμματος της Ενωσης των Σοσιαλιστών του Κουρδιστάν (Partîya Yekîtîya Sosyalîsta Kurdistan – PYSK) μεταξύ των πέντε κομμάτων/οργανώσεων: KAWA, Εθνικοί Απελευθερωτές του Κουρδιστάν (Kürdistan Ulusal Kurtuluşçuları – KUK), Σοσιαλιστικός Αγώνας (Têkoşîna Sosyalîst – TS), Σοσιαλιστικό Κίνημα του Κουρδιστάν (Tevgera Sosyalîsta Kurdistan – TSK) και το Ενωμένο Λαϊκό Κόμμα του Κουρδιστάν (YEKBÛN). Η ύπαρξη και η λειτουργία του συγκεκριμένου κόμματος δεν υφίσταται πια. β) Η ανακοίνωση της Επιτροπής Προετοιμασίας του Προσχέδιου Συμφωνίας Εθνικού Συνεδρίου του Κουρδιστάν (Kongreya Neteweya Kurdistan, δηλαδή Εθνικό Συνέδριο Κουρδιστάν – ΚΝΚ) έγινε στις 7.2.1999 από όλες τις πολιτικές πλευρές. Σε αυτή την προσπάθεια βρέθηκαν διάφορες οργανώσεις από τα τέσσερα κομμάτια του Κουρδιστάν και, τέλος, η προσπάθεια ανακοινώθηκε από μια κοινή Επιτροπή Προετοιμασίας, αποτελούμενη από 29 πρόσωπα προερχόμενα από όλα τα κόμματα και τις οργανώσεις. Η συγκεκριμένη επιτροπή ύστερα ονομάστηκε Εθνικό Συνέδριο του Κουρδιστάν και συνεχίζεται ακόμη.
Πρέπει να επισημανθεί ότι η συγκεκριμένη συνδιάσκεψη της 26ης Απριλίου 2025 αποτελεί την υλοποίηση ενός άρθρου της Συνδιάσκεψης της Λωζάννης, όταν όλες οι κουρδικές οργανώσεις μαζεύτηκαν εκατό χρόνια μετά στην ίδια αίθουσα και καταδίκασαν τη Συνθήκη της Λωζάννης, που εντέλει είχε διαμελίσει τον κουρδικό χώρο σε τέσσερα κομμάτια. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Συνδιάσκεψης της Λωζάννης (2023), κάθε κομμάτι του Κουρδιστάν θα πραγματοποιήσει τη δική του συνδιάσκεψη και ύστερα θα πραγματοποιηθεί το ενιαίο εθνικό συνέδριο. Να σημειωθεί ότι την ίδια μέρα της Συνδιάσκεψης του νοτιοδυτικού Κουρδιστάν/Ροζάβας πραγματοποιήθηκε και η Συνδιάσκεψη του ανατολικού Κουρδιστάν/Ροζχιλάτ στην Ολλανδία.
Διαβάστε επίσης:
Ο Τραμπ στέλνει απεσταλμένους στην Κωνσταντινούπολη ενόψει μιας πιθανής συνάντησης Ζελένσκι – Πούτιν
«Η Σερβία είναι αφοσιωμένη στην ΕΕ παρά την επίσκεψη στη Μόσχα», λέει ο Βούτσιτς
Συναγερμός στο Βέλγιο: Έκλεισε το αεροδρόμιο Σαρλερουά – Απειλή για βόμβα σε αεροπλάνο της Ryanair
El Pais: «Ο Τραμπ υποχωρεί και συμφωνεί σε μια προσωρινή εκεχειρία με την Κίνα»
«Μόνο με τον Πούτιν θα συναντηθεί ο Ζελένσκι στην Κωνσταντινούπολη»
Ζεράρ Ντεπαρντιέ: Ένοχος για σεξουαλική επίθεση
Εκτός νόμου το «Βασίλειο της Γερμανίας» – Συνελήφθη ο «βασιλιάς Πέτερ»
Οι Ταλιμπάν απαγορεύουν το σκάκι – «Αποτελεί πηγή για τζόγο»
