Από τις πρώτες κιόλας σελίδες της «Εποχής των τυφώνων» ένιωσα να με γρονθοκοπούν οι λέξεις. Σκληρές περιγραφές, πλήρως απελευθερωμένες από την αυτολογοκρισία. Σπάνια κάποιος τολμάει να βουτήξει τόσο βαθιά στο σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής και παράλληλα να κρατήσει απόσταση από τους ήρωές του. Η Φερνάντα Μελτσόρ ούτε τους προστατεύει ούτε τους τιμωρεί. Δεν το χρειάζονται άλλωστε, διότι στις γειτονιές που έτυχε να γεννηθούν δεν είχαν την πολυτέλεια να μείνουν ανήλικοι για πολύ καιρό. Γεννήθηκαν κουρασμένοι και γερασμένοι και πέθαναν μέσα τους πολύ προτού υποψιαστούν ότι μπορεί να υπάρχει και άλλη ζωή, που δεν μοιάζει με θάνατο.
Η πένα της Μεξικανής συγγραφέα είναι τόσο θαρραλέα που χρειάζεται αρκετές φορές να σταματήσεις για να επεξεργαστείς όσα διαβάζεις. Ήρωες σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, έφηβοι που έχουν μπλέξει με καρτέλ ναρκωτικών, γυναίκες που εκπορνεύονται για να ζήσουν τα παιδιά τους τα οποία αντιμετωπίζουν ως βαρίδια, αγόρια που πουλάνε έρωτα σε άντρες σε κακοφωτισμένα στενά, κορίτσια που βιάζονται από τον πατριό τους και μια μάγισσα η οποία είναι το κοινό σημείο αναφοράς τους.
Η ζωή κυλά στη Λα Ματόσα όπως συνηθίζει να κυλά, με βία και πόνο. Μέχρι τη στιγμή που η Μάγισσα βρίσκεται νεκρή. Τα παιδιά βρίσκουν το πτώμα της ξεβρασμένο στην ακροποταμιά. Παρότι εκεί που ζούσε το να δολοφονείται κανείς δεν είναι σπουδαία είδηση, ο θάνατός της αναστατώνει τη μικρή κοινωνία. Και την ξεβολεύει. Οι γυναίκες πλέον δεν θα έχουν από πού να ζητήσουν καταφύγιο όταν τις χτυπούν δίχως έλεος οι άντρες τους, δεν θα έχουν τα μαγιολίκια της για να τους ξαναφέρουν πίσω ούτε και τα βοτάνια της για να ξεφορτωθούν τα μωρά που δεν θέλουν να γεννήσουν.
Τα αγόρια επίσης δεν θα έχουν κανέναν να τους χαρτζιλικώνει με αντάλλαγμα λίγο σεξ στα όρθια ούτε να τους κερνάει κόκα. Το χρονικό της δολοφονίας ξετυλίγεται μέσα από τις αφηγήσεις όσων εμπλέκονται στην υπόθεση. Μέχρι που καταλαβαίνει κανείς ότι σχεδόν όλοι στη Λα Ματόσα έχουν μερίδιο ευθύνης για τον άγριο θάνατο της Μάγισσας. Κι εκείνοι με τη σειρά τους είναι έρμαια μιας ζωής την οποία δεν έχουν καμία ευκαιρία να αλλάξουν. Πώς να ξεφύγουν άλλωστε από την προδιαγεγραμμένη μοίρα όσων γεννιούνται στον απόπατο του κόσμου;
Η Φερνάντα Μελτσόρ δεν σκαρώνει ταραντινικούς ήρωες ούτε κακούς προς τέρψιν του αναγνώστη που αγαπάει τις σκληρές ιστορίες. Καταγράφει όσα έχει δει να συμβαίνουν στη Βερακρούς του Μεξικού όπου έχει μεγαλώσει – μια περιοχή όπου εδώ και δεκαετίες μαίνεται ο πόλεμος των ναρκέμπορων με δολοφονίες πολιτών και δημοσιογράφων στην ημερήσια διάταξη. Και αυτό γίνεται γρήγορα αντιληπτό από τον αναγνώστη, εξού και σύντομα νιώθει τον ωμό ρεαλισμό να του κλοτσάει το στομάχι.
Η Μελτσόρ έχοντας γράψει τέσσερα βιβλία, ήδη αναγνωρίζεται ως μια από τις σημαντικότερες φωνές της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας. Η «Εποχή των τυφώνων» ήταν φιναλίστ για το Διεθνές Βραβείο Booker 2020 – η ιστορία του βιβλίου βασίζεται σε μια πραγματική είδηση σχετικά με μια γυναίκα που βρέθηκε μαχαιρωμένη σε ένα κανάλι στη Βερακρούς από τον πρώην σύντροφό της, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι το θύμα του έκανε μάγια για να τον φέρει κοντά της.
Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Δώμα, στην εξαιρετική μετάφραση της Αγγελικής Βασιλάκου. Η Φερνάντα Μελτσόρ βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες στην Αθήνα για την παρουσίαση του βιβλίου της. Στη συνάντηση που είχαμε μου μίλησε για τη συγγραφή για τη ζωή στη Βερακρούς όπου τον έλεγχο έχουν τα καρτέλ, για τις γυναικοκτονίες και για τη χαραμάδα που έχουμε ανάγκη να αφήνουμε για να περνάει το φως. Σύντομα η συνέντευξή της θα δημοσιευτεί στο Documento.
