Έγκλημα Τέμπη: Ο Τζαβάρας ξεμπροστιάζει τα ψέματα της κυβέρνησης
«Η αλήθεια μένει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Αυτή την αλήθεια κάποιοι την εξαφάνισαν».

Με πλήρη σαφήνεια ο νομικός, δικηγόρος και πρώην βουλευτής και υπουργός της Νέας Δημοκρατίας, Κώστας Τζαβάρας αποδόμησε την προσπάθεια της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη να συγκαλύψει το Έγκλημα των Τεμπών.
Μιλώντας στο Kontra επιβεβαίωσε τις αρχικές του αιχμές πως η ελληνική Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη. Μίλησε για παλινωδίες, δηλώσεις υπουργών, περιδίνηση, απόρριψη του αιτήματος του κ. Ρούτσι και τελικά αποδοχή:
«Τις τελευταίες ημέρες έχουμε πλέον γίνει μάρτυρες μιας παλινωδίας η οποία πηγαίνει κι έρχεται από την ηγεσία της Δικαιοσύνης, στους εισαγγελείς της Λάρισας, σε δηλώσεις υπουργών όπου εκεί μετά από μία περιδίνηση φτάσαμε στο σημείο από χθες να έχουμε πλέον δεδομένη την αποδοχή του αιτήματος του κυρίου Ρούτσι. Αποδοχή του αιτήματος το οποίος είχε απορριφθεί δημοσίως και από την πρόεδρο του Αρείου Πάγου και εμμέσως και από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Εδώ κάτι δεν πάει καλά.»
Σημειώνει πως αυτή ακριβώς η αποδοχή από τον ανακριτή κ. Μπακαΐμη «σημαίνει και ομολογία από πλευράς Δικαιοσύνης ότι υπάρχουν ελλείψεις και παραλείψεις κατά την ανάκριση της υπόθεσης αυτής».
Μιλά καθαρά για αλλοίωση του χώρου εγκλήματος -το λεγόμενο μπάζωμα – σημειώνοντας ότι «η επέμβαση αποτελεί μια εκ γενετής αναπηρία σ’ αυτήν την υπόθεση από την οποία δεν είμαι βέβαιος αν θα μπορέσει να συνέλθει (σ.σ. η Δικαιοσύνη». Για να συμπληρώσει:
«Η αλλοίωση του πεδίου μέσα στο οποίο συνέβη το έγκλημα έχει στερήσει από την υπόθεση την αλήθεια, την επαφή με την αλήθεια».
Πυρά κατά της κυβέρνησης
Ο Κώστας Τζαβάρας δείχνει την κυβέρνηση λέγοντας: «Αυτό που δεν έπρεπε να κάνει (η κυβέρνηση) είναι με ενέργειες συγκεκριμένες να εξαφανίσει το αποδεικτικό υλικό».
«Δείχνει ότι (η κυβέρνηση) έχει μια άμεση εμπλοκή την οποία όφειλε να αποφύγει. Γιατί η κυβέρνηση έπρεπε να αποφύγει οποιαδήποτε ανάμειξη στα χωράφια της Δικαιοσύνης και ο χώρος του εγκλήματος, του δυστυχήματος είναι χώρος που ανήκει στη κυριαρχία την αποκλειστική της Δικαιοσύνης».
Τριαντόπουλος: Όχι παράβαση καθήκοντος αλλά υπόθαλψη εγκληματία
Στο ερώτημα αν όλα αυτά δείχνουν συγκάλυψη, απάντησε πως υπάρχει κάτι πιο σοβαρό:
«Δημιουργεί την εντύπωση της συγκάλυψης. Αυτό που σας λέω εγώ είναι πολύ σοβαρότερο της συγκάλυψης. Και θα σας το πω. Ο κ. Τριαντόπουλος με απόφαση της Βουλής έχει παραπεμφθεί (με το άρθρο 86) για παράβαση καθήκοντος. Δεν υπάρχει παράβαση καθήκοντος γιατί ο κ. Τριαντόπουλος δεν είχε καμία υπηρεσιακή υποχρέωση να είναι παρών και να κάνει ενέργειες στο χώρο του δυστυχήματος. Αλλά το έγκλημα που έχει κάνει είναι υπόθαλψη εγκληματία γιατί εξαφάνισε το αποδεικτικό υλικό από το οποίο θα προέκυπτε η ενοχή κάποιων συγκεκριμένων προσώπων».
Με τη δίκη επιθυμούν νομιμοποίηση μιας ανάπηρης ανάκρισης
Ο ίδιος υπήρξε σαφής και για εκείνους που επιθυμούν τη γρήγορη έναρξη της δίκης για να σημειώσει ότι η αλήθεια μένει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Αυτή την αλήθεια κάποιοι την εξαφάνισαν:
«Γι αυτό και όσοι λένε “να ξεκινήσει γρήγορα η διαδικασία στο ακροατήριο” ουσιαστικά δεν θέλουν τίποτε άλλο από το να νομιμοποιήσουν μια ανάπηρη, αποτυχημένη ανάκριση. Γιατί η ανάκριση έπρεπε (…) να έχει συλλέξει το αποδεικτικό υλικό που αφέθηκε μετά το δυστύχημα στο χώρο της σύγκρουσης. Γιατί υπάρχει μια βασική αρχή η οποία λέει ότι η αλήθεια μένει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Αυτή την αλήθεια κάποιοι την εξαφάνισαν. Και αυτή η αλήθεια είναι το οξυγόνο της ποινικής διαδικασίας».
Τι δήλωσε ο Κώστας Τζαβάρας:
Δυστυχώς και το λέω με βαθιά μου λύπη επιβεβαιώθηκε αυτό το χαμόγελο που αντί για σχόλιο είχα απευθύνει στην ερώτησή σας Εάν είναι ανεξάρτητη η ελληνική δικαιοσύνη.
Τις τελευταίες ημέρες έχουμε πλέον γίνει μάρτυρες μιας παλινωδίας η οποία πηγαίνει κι έρχεται από την ηγεσία της Δικαιοσύνης, στους εισαγγελείς της Λάρισας, σε δηλώσεις υπουργών όπου εκεί μετά από μία περιδίνηση φτάσαμε στο σημείο από χθες να έχουμε πλέον δεδομένη την αποδοχή του αιτήματος του κυρίου Ρούτσι. Αποδοχή του αιτήματος το οποίος είχε απορριφθεί δημοσίως και από την πρόεδρο του Αρείου Πάγουκαι εμμέσως και από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Εδώ κάτι δεν πάει καλά.
Αυτή ακριβώς η αποδοχή (από τον ανακριτή κ. Μπακαΐμη που είχε αρχειοθετηθεί) σημαίνει και ομολογία από πλευράς Δικαιοσύνης ότι υπάρχουν ελλείψεις και παραλείψεις κατά την ανάκριση της υπόθεσης αυτής. Γιατί η υπόθεση που έχει τεθεί στο αρχείο απ’ ότι πληροφορηθήκαμε σήμερα είναι εκείνη που σχηματίστηκε ύστερα από μηνύσεις των συγγενών των θυμάτων για τις παραλείψεις που έχουν γίνει όχι μόνον από τους ιατροδικαστές αλλά κυρίως από την αλλοίωση που έγινε στο χώρο του εγκλήματος (το μπάζωμα). Και για μένα όπως και έχω περιγράψει σε μια σύνεντευξή μου την Κυριακή αυτή η επέμβαση αποτελεί μια εκ γενετής αναπηρία σ’ αυτήν την υπόθεση από την οποία δεν είμαι βέβαιος αν θα μπορέσει να συνέλθει. Γιατί αυτό που την καθιστά την υπόθεση αυτή ελαττωματική είναι το ότι αυτή η αλλοίωση του πεδίου μέσα στο οποίο συνέβη το έγκλημα έχει στερήσει από την υπόθεση την αλήθεια, την επαφή με την αλήθεια.
(…)
Αυτό που δεν έπρεπε να κάνει (η κυβέρνηση) είναι με ενέργειες συγκεκριμένες να εξαφανίσει το αποδεικτικό υλικό.
(…)
Δείχνει ότι (η κυβέρνηση) έχει μια άμεση εμπλοκή την οποία όφειλε να αποφύγει. Γιατί η κυβέρνηση έπρεπε να αποφύγει οποιαδήποτε ανάμειξη στα χωράφια της Δικαιοσύνης και ο χώρος του εγκλήματος, του δυστυχήματος είναι χώρος που ανήκει στη κυριαρχία την αποκλειστική της Δικαιοσύνης.
(…)
Δημιουργεί την εντύπωση της συγκάλυψης. Αυτό που σας λέω εγώ είναι πολύ σοβαρότερο της συγκάλυψης. Και θα σας το πω. Ο κ. Τριαντόπουλος με απόφαση της Βουλής έχει παραπεμφθεί (με το άρθρο 86) για παράβαση καθήκοντος. Δεν υπάρχει παράβαση καθήκοντος γιατί ο κ. Τριαντόπουλος δεν είχε καμία υπηρεσιακή υποχρέωση να είναι παρών και να κάνει ενέργειες στο χώρο του δυστυχήματος. Αλλά το έγκλημα που έχει κάνει είναι υπόθαλψη εγκληματία γιατί εξαφάνισε το αποδεικτικό υλικό από το οποίο θα προέκυπτε η ενοχή κάποιων συγκεκριμένων προσώπων. Και αυτό το υλικό το αποδεικτικό δεν ανακτήθηκε ούτε αναπληρώθηκε από τον ανάκριση και αυτό είναι μια άλλη μεγάλη αναπηρία της ανάκρισης. Γι αυτό και όσοι λένε “να ξεκινήσει γρήγορα η διαδικασία στο ακροατήριο” ουσιαστικά δεν θέλουν τίποτε άλλο από το να νομιμοποιήσουν μια ανάπηρη, αποτυχημένη ανάκριση. Γιατί η ανάκριση έπρεπε (…) να έχει συλλέξει το αποδεικτικό υλικό που αφέθηκε μετά το δυστύχημα στο χώρο της σύγκρουσης. Γιατί υπάρχει μια βασική αρχή η οποία λέει ότι η αλήθεια μένει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Αυτή την αλήθεια κάποιοι την εξαφάνισαν. Και αυτή η αλήθεια είναι το οξυγόνο της ποινικής διαδικασίας.




















