Δύο χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη οι πληγές είναι ακόμη ανοιχτές όχι μόνο για τους συγγενείς των θυμάτων αλλά και για τους επιζώντες που βρέθηκαν εκείνο το βράδυ μεταξύ ζωής και θανάτου, εκείνους τους 171 τραυματίες της σύγκρουσης που έζησαν τον εφιάλτη. Ο Λάζαρος Παπαζήσης είναι ένας από εκείνους που βγήκαν ζωντανοί, αλλά όχι αλώβητοι. Τα προβλήματα υγείας και τα ψυχικά τραύματα που τον συνοδεύουν μετά τη σύγκρουση είναι η καθημερινότητά του. Μετά τη σύγκρουση απέκτησε 85% αναπηρία.
Κι όμως, όταν ο Λάζ. Παπαζήσης ζήτησε μια εύλογη διευκόλυνση –απόσπαση στην πόλη του, για να έχει την απαραίτητη φροντίδα και υποστήριξη ώστε να μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια του– η πολιτεία τού την αρνήθηκε. Ψυχρά. Τυπικά. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα στα Τέμπη. Σαν να μην άκουσε ποτέ τις φωνές εκείνων που δεν τα κατάφεραν. Τι άλλο πρέπει άραγε να περάσει ένας άνθρωπος για να θεωρηθεί ότι δικαιούται την ελάχιστη υποστήριξη από την πολιτεία;
Εν προκειμένω, η απόρριψη – επιτομή της γραφειοκρατικής αναλγησίας– του αιτήματος του Λάζ. Παπαζήση φέρει την υπογραφή του αντιδημάρχου Λαρισαίων Αχιλλέα Κέλλα. Ο πατέρας του, υφυπουργός σήμερα Αγροτικής Ανάπτυξης Χρήστος Κέλλας, ήταν μέλος της περίφημης για τη μη διερεύνηση, όπως εξελίχθηκε, Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για το έγκλημα των Τεμπών.
«Ζω ξανά εκείνη τη νύχτα»
Ο Λάζ. Παπαζήσης κατάφερε και βγήκε ζωντανός μέσα από τα συντρίμμια του δεύτερου βαγονιού της επιβατικής αμαξοστοιχίας. Νοσηλεύτηκε για αρκετές μέρες στην Ορθοπεδική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας. «Είχα πρηστεί στην κοιλιακή χώρα, είχα σπάσει έντεκα πλευρά και είχα σκίσιμο στο μάτι. Από τα χημικά που εισέπνευσα απέκτησα άσθμα. Ζω εκείνη τη νύχτα σε επανάληψη» αφηγείται στο Documento.
Ακόμη και σήμερα αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας κι είναι κυριευμένος από τους εφιάλτες που έζησε μη μπορώντας να επανέλθει στην καθημερινότητά του. Αυτός ήταν και ο λόγος που ζήτησε την απόσπαση στη Λάρισα.
«Δούλευα στον Δήμο Χαλκιδικής από το 2019 ως υπάλληλος καθαριότητας σε εξωτερικούς χώρους. Βγήκε η απόφαση ότι, πέρα από τον τραυματισμό που είχα, η σύγκρουση μου δημιούργησε και ψυχολογικά προβλήματα. Ζήτησα απόσπαση βάσει νόμου να πάω 15 μήνες στη Λάρισα. Χτύπησα στη σπονδυλική στήλη. Εχω 58% μόνο από τα χτυπήματα κατά τη σύγκρουση και συνολικό ποσοστό αναπηρίας 85%. Το καλοκαίρι του 2023 πήγα στη Χαλκιδική κατά διαστήματα επειδή έπρεπε να πηγαίνω σε γιατρούς που με παρακολουθούσαν στη Λάρισα» εξηγεί στο Documento ο Λάζ. Παπαζήσης.
Τείχος αδιαφορίας
Κι όμως σήμερα, αντί για στήριξη, βρίσκει μπροστά του τείχος αδιαφορίας και η περίπτωσή του αντιμετωπίζεται ως μια απλή υπηρεσιακή υπόθεση. Παρά τις εκκλήσεις, τις γνωματεύσεις για την ψυχική και σωματική του κατάσταση και το αυτονόητο αίτημά του για απόσπαση στην πόλη του, όπου θα μπορούσε να βρίσκεται κοντά στους δικούς του, να έχει πρόσβαση στη φροντίδα που χρειάζεται και να ξαναχτίσει τη ζωή του, η απάντηση ήταν «όχι».
«Ξέρω» μας λέει, «ότι όσοι έκαναν αίτηση για μετάθεση λόγω υγείας τούς εγκρίθηκε να μείνουν στη Λάρισα. Επίσης ξέρω ότι, επειδή σχετίζομαι με τα Τέμπη η κυβέρνηση δεν μας στηρίζει. Μας τιμωρεί επειδή μιλάμε για όσα έγιναν εκείνο το βράδυ και λέμε την αλήθεια. Τώρα πρέπει να πάω Χαλκιδική αναγκαστικά, για να μη χάσω τη δουλειά μου. Δεν ζητάω χάρη. Είναι πράξη έστω ηθικής αποκατάστασης. Κι αν η πολιτεία δεν μπορεί να κάνει ούτε αυτό, τότε τι μπορεί να κάνει;.
Πρόκειται για την κυβέρνηση εκείνη που υποσχέθηκε στήριξη στους επιζώντες. Πού είναι η ευαισθησία που διατυμπάνιζαν τα κυβερνητικά στελέχη μετά το δυστύχημα;
Τελικά, όλα ήταν μια επικοινωνιακή καταιγίδα που κόπασε μόλις έσβησαν τα φώτα της δημοσιότητας;».
Διαβάστε επίσης
Τέμπη: Πολυτραυματίας του δυστυχήματος καταθέτει αύριο για πρώτη φορά μετά από 2,5 χρόνια
ΣΥΡΙΖΑ – Πρόταση για Τέμπη: Στο κάδρο των ευθυνών ο Μητσοτάκης, ανοιχτή σε υπογραφές άλλων κομμάτων
Έγκλημα Τέμπη: Πρόσθετες κατηγορίες σε 16 πρόσωπα για τη σύμβαση 717 από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία
