Έφυγε στα 96 της η «Ελληνίδα» του Χόλιγουντ και του διεθνούς κινηματογράφου, Ειρήνη Παππά που είχε γυρίσει περισσότερες από 85 κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ταινίες στην καριέρα της.
Δείτε επίσης: Πένθος για τον θάνατο της Ειρήνης Παππά – Από το Χιλιομόδι Κορινθίας στο Χόλιγουντ (Video)
Το δωρικό πρόσωπο και η αυστηρή προσωπικότητα της ανάγκασαν αρκετούς σκηνοθέτες, έλληνες και ξένους, να συνεργαστούν μαζί της όποτε αναζητούσαν το κατάλληλο πρόσωπο για να υποδυθεί είτε μια αρχαιοελληνική ηρωίδα είτε μια γυναίκα μεσογειακής ομορφιάς που θα κοσμούσε τα πλάνα μιας ταινίας όπως συνέβη για παράδειγμα το 1961 με την χολιγουντιανή παραγωγή της Columbia «Κανόνια του Ναβαρόνε». Σε εκείνο το φιλμ του Τζέι Λι Τόμσον που προτάθηκε για 7 όσκαρ, μερικοί από τους μεγαλύτερους σταρ της εποχής (Γκρέγκορι Πεκ, Ντέιβιντ Νίβεν, Άντονι Κουίν) βρέθηκαν δίπλα στην ανερχόμενη τότε Παππά η οποία υποδύθηκε την ντόπια που βοηθά μια ομάδα κομάντος των Συμμάχων να καταστρέψει τα κανόνια του νησιού που βρίσκονται σε γερμανική κατοχή.
Η διεθνής καριέρα της Παππά ξεκίνησε σχεδόν με το καλημέρα. Έχοντας ήδη κεντρίσει το ενδιαφέρον των ξένων για την «νέα ελληνίδα θεά» το 1951, με τη δεύτερη ταινία της (το κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε το 1948 με την ταινία «Χαμένοι Άγγελοι»), την «Νεκρή πολιτεία» του Φρίξου Ηλιάδη και συμπρωταγωνιστή τον Γιώργο Φούντα που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών, ο Μάριο Μονιτσέλι την επέλεξε για την επόμενη ταινία του. Ήταν οι «Άπιστες» του 1953 με την Παππά να συμπρωταγωνιστεί δίπλα στην Τζίνα Λολομπρίτζιτα, ενώ την ίδια χρονιά έπαιξε σε ακόμη δύο διεθνείς ταινίες. Οι ιταλοί παραγωγοί δείχνουν να έχουν μεγάλη αδυναμία στην ανερχόμενη ελληνίδα ηθοποιό και τα επόμενα χρόνια παίζει σε αρκετές ιταλικές παραγωγές, με την πιο γνωστή να είναι ο «Αττίλας» (1954) του Πιέτρο Φρανσίσκι με συμπρωταγωνιστές τους Άντονι Κουίν (η πρώτη συνεργασία τους) και Σοφία Λόρεν.
Η καλή γνώση των αγγλικών, της ανοίγει γρήγορα την πόρτα και στις αγγλόφωνες διεθνείς συμπαραγωγές. Ο Ρόμπερτ Γουάιζ την επιλέγει το 1956 για το «Tribute to a Bad Man» δίπλα στον Τζέιμς Κάγκνεϊ, ενώ αρχίζει να παίρνει ρόλους και σε τηλεοπτικές σειρές («Οι τρεις συματοφύλακες», «Kraft theatre» κ.α.). Το 1959 επιστρέφει στην Ελλάδα (παρότι θεωρεί ότι η θέση της είναι στο διεθνές κινηματογράφο αφού η ελληνική κριτική, όπως έλεγε, δεν έχει εκτιμήσει το ταλέντο της) για να υποδυθεί την κυρά Φροσύνη στην «Λίμνη των στεναγμών» του Γρηγορίου και την Μπουμπουλίνα στην ομώνυμη ταινία του Κώστα Ανδρίτσου όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Μάνο Κατράκη. Την χρονιά του «Ναβαρόνε» υποδύεται επίσης την Αντιγόνη στην ομώνυμη ταινία του Τζαβέλλα και λίγο αργότερα έρχεται η πρόταση του Μιχάλη Κακογιάννη για την «Ηλέκτρα». Η επιτυχία εκείνου του φιλμ που γνώρισε την αποθέωση στις Κάνες (βραβείο φωτογραφίας) και ήταν στις πέντε ξενόγλωσσες οσκαρικές υποψηφιότητες το 1963, ενδυνάμωσε τη σχέση του κύπριου σκηνοθέτη με την διεθνή πλέον σταρ Ειρήνη Παππά και η συνεργασία τους θα ολοκληρωθεί με μερικά σπουδαία έργα όπως τον φημισμένο «Αλέξη Ζορμπά» και τις «Τρωάδες» που επίσης προτάθηκαν για αρκετά όσκαρ αλλά σε κανένα από αυτά δεν βρέθηκε το όνομα της. Πολλά χρόνια μετά σε μια συνέντευξη της είπε πως «δεν με πειράζει που κέρδισα ποτέ ένα Οσκαρ. Άλλωστε ούτε τα Οσκαρ κέρδισαν ποτέ την Ειρήνη Παππά».
Ο τελευταίος πρωταγωνιστικός της ρόλος στο ελληνικό σινεμά έρχεται το 1992 με το «Πάνω, κάτω και πλαγίως» μια σύγχρονη κομεντί του – ποιου άλλου;- Μιχάλη Κακογιάννη, ενώ η τελευταία χολιγουντιανή παραγωγή στην οποία πήρε μέρος ήταν το «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι». Θεωρούσε ότι η δύναμη της υποκριτικής της προερχόταν από τον τόπο καταγωγής της, το Χιλιομόδι Κορινθίας και από τα κατάλληλα εφόδια που της χάρισαν οι γονείς της που ήταν δάσκαλοι. Παρέμεινε στενή φίλη με τους αγαπημένους της Άντονι Κουίν και Μάρλον Μπράντο μέχρι το τέλος της ζωής τους, ενώ ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στην Πορτογαλία. Ο διασημότερος σκηνοθέτης της χώρας Μανουέλ ντε Ολιβέιρα είχε πει για εκείνη ότι «η όμορφη και μεγαλοπρεπής φιγούρα της ενσαρκώνει την εικόνα της Ελλάδας όλων των εποχών».
