Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές στη Ρουμανία με τις περιπέτειές τους φέρνουν ανησυχίες σε τουλάχιστον δύο σημαντικά θέματα:
* Τη σχέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις «δημοκρατικές» εκλογικές διαδικασίες!
* Την παράδοξη άνοδο της ακροδεξιάς που φέρνει η θέληση των πολιτών για ειρήνη!
Σε όλη τη νότια Ευρώπη και σε κομμάτι της κεντρικής Ευρώπης, το επίσημο αφήγημα που αποδίδει μόνο στη Ρωσία την ευθύνη για τον πόλεμο και μιλάει για «απρόκλητη εισβολή» της Ρωσίας δεν πείθει τα πλατιά λαϊκά στρώματα (πέρα από «ευρωλάτρες» δεξιούς και αριστερούς ή και «ακροαριστερούς»).
Στην Ουγγαρία, στη Σλοβακία και στη Ρουμανία, ο λαός καταλαβαίνει ότι αν τα πράγματα προχωρήσουν προς ανοιχτή σύγκρουση Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ρωσίας οι χώρες τους θα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πολέμου, και δεν έχουν καμία όρεξη να στείλουν τα παιδιά τους στη σφαγή, στα χαρακώματα για τον «ιερό στόχο» της επικράτησης της Δύσης (όπως αδιάντροπα το προβάλουν σαν στόχο του πολέμου κυβερνώντες της Δύσης). Πόσο μάλλον που Ρουμανία και Ουγγαρία έχουν στην Ουκρανία μειονότητες που έχασαν τις προστασίες που είχαν για τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους με την επικράτηση των Ουκρανών εθνικιστών.
Στην πρώτη φουρνιά των εκλογών, πρώτος βγήκε με πάνω από σαράντα τοις εκατό
ένας συντηρητικός στα όρια της ακροδεξιάς υποψήφιος, ο Γεωργέσκου, που εκφραζόταν ξεκάθαρα εναντίον της εμπλοκής της χώρας του στον πόλεμο, καθώς και εναντίον της ύπαρξης μεγάλης βάσης του ΝΑΤΟ που θα καθιστούσε τη χώρα από τους πρώτους στόχους των ρωσικών πυρηνικών βλημάτων σε περίπτωση που ξέφευγε από έλεγχο ο πόλεμος. Το πρόγραμμά του ήταν ακροδεξιό σε πολλά άλλα θέματα (δόξα του έθνους, μετανάστες, δικαιώματα ομοφυλόφιλων και «τρανς» κ.λπ.) αλλά δεν είχε φανατικές τοποθετήσεις «τραμπικού» περιεχομένου στα οικονομικά και κοινωνικά θέματα και ήταν εξαιρετικά πιθανό να έβγαινε πρόεδρος στον δεύτερο γύρο.
Η καθεστωτική αριστερά ευθυγραμμίζεται σε όλα με την Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν εξέφραζε το λαϊκό αίσθημα υπέρ της ειρήνης και εναντίον της συμμετοχής της χώρας στον πόλεμο! Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που η αντιπολεμική ακροδεξιά υπερδιπλασίασε τους ψήφους της σε σχέση με πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Με την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ασπόνδυλοι διεφθαρμένοι δικαστές προφασίστηκαν με απερίγραπτη επιπολαιότητα μη αποδεδειγμένες ρωσικές επεμβάσεις, για να θεωρήσουν άκυρες τις εκλογές και να τον εμποδίσουν να παρουσιαστεί στις επόμενες επαναληπτικές!
Η υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτό το πραξικόπημα έδειξε ότι για τους γραφειοκράτες της οι εκλογές είναι αποδεκτές μόνο όταν βγάζουν μπροστά τους «δικούς μας» (αντίστοιχη αντίδραση έδειξαν στις εκλογές στη Γεωργία όπου όμως τελικά επικράτησαν οι οπαδοί της ειρήνης και της ουδετερότητας της χώρας).
Οι πορείες διαμαρτυρίας για αυτό το «δικαστικό» πραξικόπημα δεν έβαζαν μπροστά ακροδεξιά μηνύματα αλλά κυρίως: «δημοκρατία» και «ειρήνη»!
Στις επόμενες επαναληπτικές εκλογές όπου ο Γεωργέσκου εμποδίστηκε να παρουσιαστεί στον πρώτο γύρο βγήκε πρώτος ο Σιμιόν, ακροδεξιός και οπαδός του Τραμπ, που όμως δεν ήθελε εμπλοκή της χώρας στον ουκρανικό πόλεμο. Και δεύτερος με μεγάλη διαφορά ο δήμαρχος Βουκουρεστίου που είχε καλύτερη εικόνα από τους υπόλοιπους κεντροδεξιούς ή κεντροαριστερούς υποψήφιους.
Ανάμεσα στους δυο γύρους ο «φιλο-τραμπικός» εθνικισμός του Σιμιόν μείωσε την αίγλη οπαδού της ειρήνης και συσπείρωσε εναντίον του και τις σημαντικές εθνικές μειονότητες και κομμάτι των ψηφοφόρων που δεν είχαν πάει να ψηφίσουν στον πρώτο γύρο αλλά που κυρίως δεν ήθελαν αυτήν την υστερικά «νεοφιλελεύθερη» ακροδεξιά πολιτική.
Η τεράστια άνοδος του αριθμού των ψήφων για ακροδεξιό υποψήφιο που υποστηρίζει όμως την ειρήνη και τη μη εμπλοκή (έμμεση ή άμεση) της χώρας στον ουκρανικό πόλεμο δείχνει την παράδοξη, παρανοϊκή κατάσταση στην Ευρώπη σε σχέση με το θέμα αυτού του πολέμου!
Σε πολλές χώρες όπου η αριστερά συμμετέχει στο δεσπόζον αφήγημα για τον πόλεμο στην Ουκρανία, η υποστήριξη της ειρήνης έφτασε να εκφράζεται στις κάλπες με ψήφους υπέρ της άκρας δεξιάς. Αυτό έδειξε ακόμα και στη Γερμανία η άνοδος της AfD.
Το γεγονός ότι στη χώρα μας τα αριστερά κόμματα που διεκδικούν συμμετοχή στη διακυβέρνηση της χώρας δεν τολμούν να εναντιωθούν στο αφήγημα της Δύσης για αυτόν τον πόλεμο και συμμετέχουν στην αντιρωσική προπαγάνδα, κινδυνεύει να φέρει και στην Ελλάδα τεράστια άνοδο της ακροδεξιάς. Φτάνει να εμφανιστεί
σ’ αυτόν τον πολιτικό χώρο ηγέτης σαν τον Γεωργέσκου, και σ’ αυτήν την περίπτωση θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε!
Ο προοδευτικός τύπος έχει καθήκον να εναντιωθεί στη μονόπλευρη παρουσίαση του πολέμου και να γνωστοποιήσει στους αναγνώστες τις διαφορετικές θέσεις Αμερικανών προοδευτικών όπως ο Jeffrey Sachs που στη διάλεξή του στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποδομεί τα βασικά στοιχεία της προπαγάνδας του «κόμματος του πολέμου». Ο ΣΥΡΙΖΑ και η «Νέα Αριστερά» επείγει να εναντιωθούν με σαφήνεια σε αυτόν τον πόλεμο και στη μονόπλευρη καταδίκη της Ρωσίας και να μην αφήσουν στην ακροδεξιά τον αγώνα για την ειρήνη! Ο αγώνας για την ειρήνη θα μπορούσε μάλιστα να αποτελέσει σημαντικό ενοποιητικό στοιχείο για προοδευτική αντιπολίτευση στον αμερικανόδουλο Μητσοτάκη, κύριο εκφραστή του «κόμματος του πολέμου» στη χώρα μας.
Εδώ διακυβεύεται το πολιτικό μέλλον της χώρας και όχι μόνο η τιμή της αριστεράς αλλά και η επιβίωσή της (και δεν μιλάω για τους κινδύνους στη χώρα αν ο πόλεμος ξεφύγει σε ανοιχτή σύγκρουση Ρωσίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε για τον κίνδυνο η σύγκρουση να πάρει πυρηνική διάσταση).
Διαβάστε επίσης:
Φαραντούρης για Μονή Σινά: Να κοπούν τα €4 δισ. ευρωπαϊκά κονδύλια στην Αίγυπτο, αν κλείσει
ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για Μονή Σινά: «Ανησυχητική εξέλιξη που εκθέτει ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση»
Βαριά εκτεθειμένη η κυβέρνηση για τη Μονή Σινά – Περιμένει… το επίσημο έγγραφο
