Έκτορας Μποτρίνι: Η μεταφορά των χρεών στο μέλλον δεν είναι λύση

Έκτορας Μποτρίνι: Η μεταφορά των χρεών στο μέλλον δεν είναι λύση

Ο σεφ και κατά δήλωσή του εργάτης της κουζίνας γράφει για το ζοφερό παρόν το οποίο δεν προοιωνίζεται κάτι θετικό για το επόμενο χρονικό διάστημα στην εστίαση

Αν θα θέλαµε να µιλήσουµε για την εστίαση και για όσα συµβαίνουν στις µέρες που ζούµε, πρέπει να ξεκινήσουµε από τα βασικά: σεβασµός και τήρηση των κανόνων και από τη στιγµή που το κράτος δεν µπορεί να στήσει έναν σοβαρό µηχανισµό ελέγχου, ας τον δηµιουργήσουµε οι εστιάτορες.

Αυτό θα σηµατοδοτήσει το γεγονός ότι η εστίαση θα σταµατήσει να είναι «πλυντήριο» για ευκαιριακούς επιχειρηµατίες και ανίδεους. Η χώρα µας είναι άρρηκτα συνδεµένη µε την εστίαση λόγω του τουρισµού και οι αλλαγές που θα γίνουν πρέπει να είναι δοµικές, να ξεκινούν µέσα από την κουζίνα.

Φυσικά πρέπει να σεβαστούµε τον αριθµό κρουσµάτων και κυρίως των νεκρών. ∆εν ξέρουµε αν θα πεθάνουµε από κορονοϊό ή από φτώχεια, αλλά για την ώρα πρέπει να προστατεύσουµε τις ευπαθείς οµάδες, στις οποίες µπορεί να ανήκουµε όλοι και απλώς να µην το γνωρίζουµε. Έχω σταµατήσει να γκρινιάζω και να κάνω κριτική. Υπάρχουν συνάνθρωποί µας που χάνουν τη ζωή τους, ενώ µια τεράστια οικονοµική κρίση βρίσκεται σε εξέλιξη.

Το κράτος από τη µεριά του πρέπει να βοηθήσει ουσιαστικά και όχι µε δάνεια, τα οποία κάποια στιγµή θα ζητήσει πίσω. Θα πρέπει να δοθούν επιδοτήσεις επιλεκτικά και η επιλογή να γίνει βάσει των προδιαγραφών του καθενός, καθώς πολλοί συνάδελφοι έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα. Ακόµη και µετά τον κορονοϊό θα πρέπει να υπάρχουν προδιαγραφές και στην καθαριότητα και στις αποστάσεις. Ακόµη και οι επιχειρήσεις που τηρούσαν τα µέτρα κλήθηκαν να κλείσουν και να µπουν σε αναστολή, αλλά είναι άγνωστο αν θα καταφέρουν να επιβιώσουν στη συνέχεια. Ένα εστιατόριο συντηρεί πολύ κόσµο, καθώς ο κάθε εργαζόµενος έχει από πίσω την οικογένειά του. ∆εν πλήττεται µόνο ο κλάδος µας, αλλά ολόκληρη η οικονοµία. Ειλικρινά εύχοµαι τα µέτρα που έχουν ληφθεί για την εστίαση να πιάσουν τόπο. Αν όµως δεν πιάσουν τόπο, ποιος θα κληθεί να πληρώσει τον λογαριασµό;

Όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να παραµείνουν ανοιχτά µόνο τα καταστήµατα που έχουν take away δεν στάθµισε το γεγονός ότι υπάρχουν εστιατόρια το είδος της κουζίνας των οποίων δεν µπορεί να µπει σε κουτί. Κανένας από τους µηχανισµούς της κυβέρνησης δεν ήρθε σε επαφή µε τους ανθρώπους της εστίασης και έτσι κανένας από τους κυβερνώντες δεν µπορεί να καταλάβει πώς λειτουργεί ο χώρος.

Μεταφέρουµε τα έξοδα και τα χρέη µας στο «προσεχώς». Ποιο θα είναι το αποτέλεσµα; Θα βρεθούµε µε τα χρέη συσσωρευµένα χωρίς να έχουµε δουλέψει ούτε µισό µήνα για να έχουµε κάτι στην τσέπη προκειµένου να τα πληρώσουµε. Και αν ο τζίρος µειώθηκε µε την πρόβλεψη για λιγότερα καθίσµατα, πλέον είµαστε στο χείλος της καταστροφής έχοντας περάσει επιπλέον µια δεκαετία κρίσης.

Πρέπει να συσπειρωθούµε και να αντιµετωπίσουµε την κατάσταση συλλογικά για να βοηθήσουµε ουσιαστικά ο ένας τον άλλο. ∆εν θέλουµε να κερδίσουµε τις εντυπώσεις, θέλουµε να κερδίσουµε το µέλλον µας.

Το µεγαλύτερο πρόβληµα εντοπίζεται στις πολιτικές αποφάσεις. Ας πούµε, πώς είναι δυνατόν στην αίθουσα αναµονής του αεροδροµίου να τηρούνται αποστάσεις ενώ στο αεροπλάνο να συνωστίζονται και να είναι ο ένας πάνω στον άλλο, κάτι που συµβαίνει και στα µέσα µεταφοράς; Αναρωτιέµαι αν όλο αυτό είναι λίγο υποκριτικό.

Θα τελειώσω µε µία σοφή ρήση του Τζον Λένον: «Όσο περισσότερα βλέπω τόσο λιγότερα γνωρίζω». Έχω την αίσθηση ότι ακόµη δεν έχουµε δει τίποτε.

Τελευταίες ΕιδήσειςDropdown Arrow
preloader
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Documento Newsletter