Η Έλσα Λεκάκου μάς μιλά για το «Killerwood», τη δεύτερη κινηματογραφική συνεργασία της με τον Χρήστο Μασσαλά.
Το «Killerwood» του Χρήστου Μασσαλά είναι ένα θρίλερ με στοιχεία ντοκιμαντέρ αλλά και κωμωδίας, που δηλώνει εξαρχής τις προθέσεις του. Πριν και πάνω από όλα όμως είναι μια σινεφίλ δημιουργία με έντονο νοσταλγικό χαρακτήρα, όπως ακριβώς ήταν και το «Broadway».
Ρωτώ τη νεαρή ηθοποιό πώς τα πάει με τη νοσταλγία, καθώς αρκετοί είναι εκείνοι που βγάζουν… σπυράκια και μόνο στο άκουσμα της λέξης. «Δεν νομίζω ότι κανένα συναίσθημα αυτό καθαυτό είναι προβληματικό. Σημασία έχει πώς διαχειριζόμαστε αυτό που σηματοδοτεί η άφιξή του. Η νοσταλγία είναι ένα κάλεσμα από τον εαυτό μας να φέρουμε στο παρόν κάποια πτυχή μας, που ίσως στην πορεία της ζωής μας να εγκαταλείψαμε. Η καθήλωση στη νοσταλγία ξεκινάει όταν επιλέγουμε να μην κάνουμε τίποτα γι’ αυτό» απαντά.
«Είχαμε από την αρχή αβίαστη επικοινωνία»
Είναι σαφές ότι η Έλσα Λεκάκου «χτίζει» μια σχέση μέντορα – μούσας με τον Χρήστο Μασσαλά, με τον οποίο έχει δουλέψει μαζί και στα μικρού μήκους φιλμ του. Η πρώτη τους γνωριμία ήταν το 2017 στο Ωδείο Αθηνών. Οπως λέει η ηθοποιός: «Ημουν στο τρίτο έτος της δραματικής σχολής τότε και στο πλαίσιο της εργασίας μας στο μάθημα του κινηματογράφου συνεργαστήκαμε με διάφορους σκηνοθέτες, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Χρήστος. Ηθελε τότε να γυρίσει το “Copa-Loca” που ήταν η πρώτη μας συνεργασία και η δική μου πρώτη επαφή με τον κινηματογράφο. Από αυτή την πρώτη επαφή η επικοινωνία μας ήταν απλώς αβίαστη».
Ακολούθησε το «Broadway» και τώρα το «Killerwood». Η ίδια περιγράφει τη σχέση τους λέγοντας: «Δεν θα ήθελα να περιοριστώ σε μία περιγραφή της, αλλά όλες οι φορές που συνεργάζομαι με τον Χρήστο, ο τρόπος με τον οποίο δουλεύουμε και επικοινωνούμε είναι για μένα ψυχική ανάταση. Η αγάπη γι’ αυτό που κάνει, αυτά τα οποία φαντάζεται και θέλει να αφηγηθεί μ’ εμπνέουν και είναι πράγματα με τα οποία συνδέομαι. Το να δουλεύω με τον Χρήστο είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα για μένα».
Στο «Killerwood» αναφέρονται και εμφανίζονται πρόσωπα με την αυθεντική τους ιδιότητα, όπως π.χ. η Ρούλα Πατεράκη που υποδύεται τον εαυτό της, ενώ εκείνη είναι η… Ελσα που βρίσκεται στην αρχή της καριέρας της. Σχετικά με τον χαρακτήρα της Έλσας λέει: «Eχει αρκετά κοινά αλλά και διαφορές με μένα ως άνθρωπο. Θα έλεγα περίπου στον ίδιο βαθμό με τον οποίο και η Ρούλα Πατεράκη διακωμωδεί τον “εαυτό” της στην ταινία». Οπως εξηγεί, με τον Χρ. Μασσαλά έκαναν πλάκα από την αρχή του πρότζεκτ ότι η Ελσα της ταινίας ονομάζεται Ελσα Λεκάτου σε αυτό το παράλληλο σύμπαν του «Killerwood» όπου συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Τίτο.
«Στο γραφείο παραγωγής της Ντόρας, της παραγωγού στην ταινία, μάλιστα, υπάρχουν και καδραρισμένες αφίσες από άλλες ταινίες που έχουν κάνει με τον Τίτο, όπου αναγράφεται το ονοματεπώνυμό της κάτω κάτω, μαζί με άλλα παραλλαγμένα ονόματα. Γενικά, σε αυτό το γραφείο παραγωγής της ταινίας, ο Χρήστος φρόντισε να υπάρχουν πολλές αφίσες από διάφορες παραλλαγμένες εκδοχές ελληνικών ταινιών στο ίδιο ύφος, χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν» λέει. Οπως εξηγεί, δεν μπορεί να αποκαλύψει ποια είναι τα κοινά της με την Έλσα Λεκάτου. «Ούτως ή άλλως σε αυτήν τη σύμβαση του mockumentary οι χαρακτήρες είναι κάτι ανάμεσα σε ανθρώπους-ρόλους (έτσι όπως θέλουν να πλασάρονται κοινωνικά) και τα υπερτονισμένα τους συμπλέγματα που αναδύονται μέσα από αυτήν τη συνθήκη» διευκρινίζει.
Επιτυχία, οικογένεια και υποκριτική
Η Έλσα Λεκάκου συμμετέχει σε δύο από τις πιο ξεχωριστές ταινίες της φετινής ελληνικής παραγωγής. Το «Κιούκα, πριν το τέλος του καλοκαιριού» είναι η άλλη. Λογικά στις φετινές διακοπές θα βρεθεί πολύς κόσμος που θα την αναγνωρίσει. Τη ρωτώ αν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο. «Εάν κάνουν τέτοια εμπορική επιτυχία, είμαι έτοιμη να πηγαίνω στην παραλία με καμουφλάζ και να γίνομαι ένα με τον βράχο. Η γυναίκα χαμαιλέοντας» λέει.
Η οικογένεια (φυσική ή συμβολική) βρίσκεται στο επίκεντρο και των δύο φιλμ. Σχετικά με το βασικότερο στοιχείο που χρειάζεται μια οικογένεια ώστε να είναι ενωμένη αλλά και δυνατή, λέει: «Θα έλεγα πως είναι η αγάπη και ο σεβασμός που προϋποθέτουν τη στήριξη της επιθυμίας του άλλου».
Η πιο δύσκολη ερώτηση που μπορεί κάποιος να της κάνει είναι για ποιο λόγο έγινε ηθοποιός. «Ισως μια σύντομη απάντηση να είναι πως έχω την τάση να υπεραναλύω την ανθρώπινη συμπεριφορά και τους άλλους σε τέτοιο βαθμό που εάν δεν το μετουσίωνα σε κάτι, με έναν δημιουργικό τρόπο που να αποζητά τη σύνδεση, θα είχε μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα» απαντά, ενώ για τις ηθοποιούς που ξεχωρίζει στέκεται σε δύο ονόματα. «Μεταξύ πολλών ηθοποιών που λατρεύω θα πω την Κάθι Μπέιτς και τη Σίσι Σπέισεκ. Μια ερμηνεία που αγαπώ πολύ και με συγκινεί είναι της Σπέισεκ στο “Carrie”».
INF0
Η ταινία «Killerwood» προβάλλεται στις αίθουσες από τις 29 Μαΐου σε διανομή Weirdwave
