Την ώρα που τα λαμπιόνια σβήνουν, την ώρα που τα έλατα «αφήνουν» την θαλπωρή του σαλονιού για να πιάσουν γωνία να μαραθούν (πριν τα πάρει κάποιος για καυσόξυλα), ο άστεγος με τη στολή Άη-Βασίλη στέλνει τα δικά του μηνύματα.
Οι φωτογραφίες του Στέλιου Στεφάνου / intimenews αποτυπώνουν όλον τον σπαραγμό μιας εποχής.
Αόρατοι άνθρωποι σε έναν τυφλό κόσμο.
Ο καθένας κοιτάει αλλού, κοιτάει κάτω, και δεν βλέπει τι συμβαίνει γύρω του. Ή μπορεί ακριβώς αυτό να θέλει να αποφύγει.
Μπορεί να έβαλε τη στολή , ο άστεγος, για να κερδίζει κάνα κέρμα παραπάνω από κάποιον περαστικό. Πονετικό. Ή με πολλές τύψεις.
Μπορεί κι αυτός να κάνει σκέψεις βλέποντας πόδια να περνάνε από μπροστά του.
Ούτε κατά διάνοια να τις προσεγγίσω.
Η πόλη γεμίζει με αόρατους ανθρώπους που προσπαθούν να ξεχωρίσουν. Αλλά ποιος να τους δει;
