Το σύνθηµα του Τσε «να κάνουµε ένα, δύο, τρία, πολλά Βιετνάµ» (από το οποίο προέκυψε αργότερα στα καθ’ ηµάς και η παραλλαγή «ένα, δύο, τρία, πολλά Πολυτεχνεία»), µέσα από το οποίο η Αριστερά διεθνώς οραµατιζόταν κατά τη δεκαετία του 1960 τη λύση για τις αδικίες, στην Ελλάδα σήµερα έχει εκφυλιστεί στο «χρειαζόµαστε έναν, δύο, τρεις, πολλούς Μπίστηδες». Το «Μπίστης» βέβαια δεν αφορά το πρόσωπο αυτό καθαυτό, αλλά τον συµβολισµό του. Η µετά το 2019 Αριστερά προσπαθεί να συναθροίσει τις προσωπικότητες εκείνες που έχουν βιοµηχανική και διαχρονική παραγωγή θεωριών περί του κέντρου και των συµµαχιών για να πιστοποιήσει ότι υπάρχει. Το να δρα κιόλας δεν κρίνεται απαραίτητο.
Αυτοί οι σύγχρονοι κλασικοί των συµµαχιών που θεωρούν ότι έχουν το κατάλληλο ερώτηµα για κάθε λύση (και όχι το αντίστροφο) προκειµένου να φαντασιώνονται τον δικό τους σηµαντικό ρόλο αποδεικνύονται ικανοί µόνο για τη διαίρεση (του κόµµατός τους τουλάχιστον) και για καµία άθροιση. Το αποτελεσµατικό άθροισµα στην πολιτική άλλωστε δεν προκύπτει από την τεχνητή συνεύρεση γυρολόγων ούτε από ανακύκλωση αποτυχηµένων που θέλουν σώνει και καλά να καταγράψουν την ανθεκτικότητά τους στην αποδοκιµασία και την έλλειψη ντροπής.
Ολοι µπορούν να µαζέψουν έντεκα παίκτες για να φτιάξουν µια οµάδα ποδοσφαίρου, αλλά το βασικό ζητούµενο είναι το πρωτάθληµα. Εκτός αν ο µάνατζερ κάνει οµάδα για να ροκανίσει επιδοτήσεις ή να ξεπλύνει χρήµα. Οπότε, για να επιστρέψουµε στην πολιτική, το ζητούµενο δεν είναι το άθροισµα των παικτών, αλλά ο στόχος.
Αν πιστέψουµε τις πληροφορίες που διαρρέονται τελευταία, τρία ινστιτούτα που σχετίζονται µε την Αριστερά (Ινστιτούτο Τσίπρα, Ινστιτούτο ΕΝΑ του ∆ραγασάκη και το Eteron του εκδότη Μάρη) θα προχωρήσουν σε εντυπωσιακή εκδήλωση, µέσα από την οποία θα πιστοποιηθεί η ανάγκη να υπάρξει µια εναλλακτική λύση. Καταρχάς να διευκρινίσουµε ότι η µόδα να ονοµάζονται ινστιτούτα αντί για σωµατεία σχετίζεται µε την ανάγκη να δηλωθεί η ανωτερότητα του σκοπού και να χρηµατοδοτηθεί το «έργο» από διαφηµίσεις και χορηγούς.
Στην εκδήλωση λοιπόν του ή των ινστιτούτων θα διατυπωθούν ανάγκες, στόχοι και προοπτικές για έναν άλλον κοµµατικό φορέα. Πρακτικά, όλοι αυτοί που πρόσφατα διαλύθηκαν εις τα εξ ων συνετέθησαν θα εφεύρουν ξανά την ενότητα και αναµφίβολα θα εγγυηθούν τη σωτηρία. Ολα αυτά θα µπορούσε να τα πάρει κάποιος σοβαρά αν προέκυπταν ως αποτέλεσµα κάποιας δράσης και ενεργών προβληµατισµών για όσα συµβαίνουν στην κοινωνία. Αντιθέτως, η προσπάθεια που γίνεται είναι για να εµφανιστεί η παντελής απουσία από την πολιτική δράση ως διάλειµµα αναστοχασµού και έκθεσης στη σωφροσύνη. Κάτι σαν την ηλιοθεραπεία που κάνεις για να είσαι ανθεκτικός στα µικρόβια και στους ιούς τον χειµώνα.
Ενώ ο κόσµος καίγεται (δυστυχώς και κυριολεκτικά) η εγχώρια Αριστερά παράγει ένα σχεδόν µεταφυσικό µοτίβο για να ανέβει στο βάθρο των ευγενών προθέσεων και των καλών σκοπών. Σε αυτό το βάθρο δεν θα καλείται να κριθεί επί πρακτικών θεµάτων. Ενα κοµµάτι της, δε, δεν θεωρεί τον εαυτό της ως αντιπολιτευτικό κοµµάτι στην καταστροφική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά τον εχθρεύεται, µε την έννοια ότι κατέχει την εξουσία που έπρεπε να έχουν οι δικοί της πρωταγωνιστές.
Αυτού του είδους η αντιπαλότητα µε τον Μητσοτάκη, η οποία χάνει κάθε πολιτικό στοιχείο και καταλήγει σε παζάρι µε παράγοντες για να πειστούν ότι υπάρχει διάδοχος και αντιΜητσοτάκης, οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην καταστροφή και αποθέωσε τον τακτικισµό.
Το 2019 η επιχειρηµατική ελίτ και οι µιντιάρχες ανέβασαν τον Μητσοτάκη στην εξουσία. Την παραµονή του όµως εγγυήθηκε µετά το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποδείχτηκε κόµµα συσχετισµών, τακτικισµών και εσωτερικών καύσεων, αδύναµο και να υπερασπιστεί τη διακυβέρνησή του και να κάνει αντιπολίτευση. ∆εν µπόρεσε καν να εγγυηθεί την απρόσκοπτη λειτουργία των τίµιων της ∆ικαιοσύνης ώστε να οδηγηθούν στη φυλακή οι υπεύθυνοι για το τεράστιο σκάνδαλο της Novartis. Αντιθέτως, κινδύνευσαν να πάνε φυλακή οι εισαγγελείς και οι δηµοσιογράφοι που το αποκάλυψαν. ∆ικαστές και εισαγγελείς που περίµεναν ότι η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα πετύχει την κάθαρση στη ∆ικαιοσύνη διαπίστωσαν ότι η ηγεσία του υπουργείου επί των ηµερών του όχι µόνο τους άφησε βορά στο σύστηµα της διαφθοράς, αλλά έφτιαξε ποινικούς κώδικες για να εξυπηρετήσει ισχυρούς. Η υπόθεση της σεξουαλικής εκµετάλλευσης ανηλίκων από τον Νίκο Γεωργιάδη (είχε καταδικαστεί πρωτόδικα) οδηγήθηκε σε παραγραφή λόγω της αλλαγής δύο λέξεων στον Ποινικό Κώδικα.
Το µεγάλο σκάνδαλο µε τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τις επιδοτήσεις µε πλαστά στοιχεία που ερευνά η Ευρωπαία Εισαγγελέας (έχει πολλές αποκαλύψεις το σηµερινό φύλλο του Documento) «πάτησε» και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προτού δοµηθεί αριστοτεχνικά από τη Ν∆ και τον Αυγενάκη.
Για όλα αυτά και για πολλά ακόµη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε ούτε αποτίµηση ούτε αυτοκριτική. ∆εν είπε (και µάλλον δεν ήθελε να καταλάβει) γιατί ενώ έχασε το 2019 µε ποσοστό 32%, µε το αντιΣΥΡΙΖΑ µέτωπο σε πλήρη έξαρση, στη συνέχεια οδηγήθηκε στη συντριβή παρά την αντιλαϊκή/αντικοινωνική πολιτική Μητσοτάκη.
Μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο εξελίχθηκαν δύο εσωκοµµατικές σφαγές στον ΣΥΡΙΖΑ, που απέδειξαν ότι ο χώρος δεν είναι προσανατολισµένος στην κοινωνία, αλλά στην ωραιοποιηµένη και ιδεολογικοποιηµένη βολική αυταπάτη. Η ίδια αυταπάτη που παράγεται εσωτερικά διαχέεται και στην εξωτερική πολιτική δράση ως όραµα. Στην πραγµατικότητα πρόκειται για πηχτή ανικανότητα και εσχάτως και για αγωνία πολιτικής επιβίωσης.
Στην εξέλιξη που έχει η υπόθεση των Τεµπών στη Βουλή µε τις προανακριτικές, ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να διατυπώσει ξεκάθαρη πρόταση για παραποµπές κατηγορούµενων πολιτικών προσώπων µε βάση την πολιτική και νοµική πραγµατικότητα, αλλά επιχειρεί να στριµώξει το ΠΑΣΟΚ σε σχέση µε τη δική του πρόταση. Η συνδικαλιστική αντίληψη για την πολιτική είναι σήµα κατατεθέν στον ΣΥΡΙΖΑ και τον οδηγεί στον γκρεµό.
Η ενασχόλησή του είναι και πάλι εσωτερική. Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Φοβάται ο Φάµελλος µην επιστρέψει ο Τσίπρας και τον εκπαραθυρώσει, ενώ όλοι οι άλλοι φοβούνται κατά καιρούς και φοβίζουν ο ένας τον άλλον.
Οσο συνεχίζεται η διακυβέρνηση Μητσοτάκη ο ΣΥΡΙΖΑ και οι «Μπίστηδες» που αγωνιούν να αθροιστούν ως κάτι σηµαντικό µοιάζουν όλο και περισσότερο µε τους life coaches που υπόσχονται αντιµετώπιση της καθηµερινότητας µε καλή διάθεση, θετική ενέργεια και αγιουρβέδα. Οι σαµάνοι του ΣΥΡΙΖΑ σπρώχνουν όλη τη θετική τους ενέργεια για να επιτευχθεί η ένωση των προοδευτικών δυνάµεων που θα αντιµετωπίσει τον Μητσοτάκη. Ακούγεται ότι έχει πάει στο εξωτερικό και ο αρχισαµάνος για να εκπαιδευτεί και να µπορέσει να επέµβει στο διαλυµένο σώµα της Αριστεράς για να το σώσει. Οχι, δεν εκπαιδεύεται στις πρώτες βοήθειες αλλά στον βελονισµό, γιατί δεν είναι εποχή να γεµίζει κάποιος αίµατα. Είναι µια άποψη που συµµερίζεται κυρίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Διαβάστε επίσης
Μπαλόνι το πλεόνασμα με δημιουργική λογιστική
Όλα για το μεγάλο κόλπο για τον ΟΠΕΚΕΠΕ – Αυτή την Κυριακή στο Documento
Euroleague: Ούτε φέτος έσπασε η «κατάρα» του πρώτου στη regular season – Το απίθανο σερί