Μπορεί να κόπασε προσωρινά η παγκόσµια ανησυχία για τον πόλεµο, η αγωνία ωστόσο µετατοπίστηκε στο αν ο Τραµπ κερδίσει το Νόµπελ Ειρήνης. Αφού απέτυχε στις µεσολαβήσεις µεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας, έπρεπε να βρεθεί ένα άλλο πεδίο για να φανεί συνεπής και να αποδείξει ποιο είναι το αφεντικό του πλανήτη. Μετά βέβαια τα δηµοσιεύµατα και τις διαρροές από τις µυστικές υπηρεσίες ότι τα πυρηνικά του Ιράν δεν υπέστησαν καίριο πλήγµα, η διπλωµατική του επιτυχία αµφισβητείται.
Ούτως η άλλως ύστερα από την επέµβαση των ΗΠΑ και µέχρι τη συµφωνία για εκεχειρία, η υπόθεση δεν θύµιζε πια τον «Κοριολανό» του Σαίξπηρ αλλά ταινία του Ταραντίνο. Περάσαµε από το επιτραπέζιο της Monopoly (πιστή προσοµοίωση του καπιταλισµού) στο MATRIX. Ενα πολύχρωµο cloud µε θόλους, όπου ο θεατής είχε την αίσθηση ότι οι βόµβες και οι πύραυλοι πρώτα έπεφταν στο Χ και στα reels και µετά στον στόχο τους.
Αν δεν είχαν προηγηθεί οι εικόνες µε τα κατεστραµµένα κτίρια στις δύο χώρες και τα αθώα θύµατα, θα κοντεύαµε να πιστέψουµε ότι βρισκόµαστε µπροστά σε ένα γκροτέσκο σκηνικό. Ο τεχνολογικός µιλιταρισµός συγχωνεύει φόβο και συναλλαγές, αποθηκεύει αβεβαιότητα και πιθανότητες ολέθρου. Ο καουµπόι της αυγής χτύπησε τόσο όσο χρειαζόταν ώστε τα όπλα να καταναλωθούν σαν εµπορεύµατα.
Τόσο όσο για να στείλει ένα µήνυµα ότι είναι αποφασισµένος να εξαλείψει τον ισλαµικό φονταµενταλισµό και τους µουλάδες που εκπροσωπούν τον άξονα του κακού. Αφού κατέλυσε κάθε έννοια νοµιµότητας, στη συνέχεια µε αβροφροσύνες µεσαιωνικού ιππότη ευχαρίστησε τις εµπλεκόµενες χώρες και φυσικά τον Θεό. Ο Θεός άλλωστε ήταν ο αφανής «πρωταγωνιστής» του 12ήµερου πολέµου. Το Ισραήλ ονοµάζοντας την επιχείρηση «Ανατέλλων Λέων», συµπύκνωσε τη θεολογία της ισχύος σε µια ιερή γλώσσα. Η σφαγή λειτουργεί ως αρχαϊκή µήτρα εξουσίας. Ο Νετανιάχου κάνει τη βρόµικη δουλειά για όλους και τη µετατρέπει σε µεσσιανικό αφήγηµα. Ενα λιοντάρι που δεν προσεύχεται αλλά καραδοκεί, επιτίθεται και τρέφεται από αίµα.
Ευχαριστηµένο και το Ιράν από τον Αλλάχ. Συσπείρωσε τους πιστούς του, το θεοκρατικό καθεστώς άντεξε, οι συµµαχίες µε Κίνα, Κορέα έστω και σιωπηρά ενδυναµώθηκαν. Ετσι οι ΗΠΑ δεν θα µπορούσαν να λείπουν από την κορύφωση του τρόµου. Οχι µόνο γιατί οι «φίλοι» φαίνονται στα δύσκολα. Το συσσωρευµένο οµολογιακό χρέος µειώνεται µόνο µε βόµβες, οι οποίες προκαλούν πάντα πληθωρισµό που τρώει το χρέος.
Γι’ αυτό άλλωστε οι αγορές προσαρµόστηκαν εύκολα στην εµβέλεια των βαλλιστικών πυραύλων. Παρά ταύτα η ειρήνη δεν βασίστηκε στη συµφιλίωση αλλά στον εκφοβισµό και σε προειδοποιήσεις. Ο πυρηνικός κίνδυνος µεγαλώνει κάτω από γεωπολιτικές βεντέτες, αυτοκρατορικές εµµονές, εκτροχιασµένους εθνικισµούς. Είναι το υπόστρωµα πάνω στο οποίο κινείται κάθε συµµαχία, κάθε σύρραξη, κάθε τελεσίγραφο. Η κυνική επιβεβαίωση για το δίκαιο του ισχυρού, η µετατόπιση της ισορροπίας του τρόµου στην Ασία.
Η Ιστορία γράφεται πλέον µε τον ήχο ενός σφυριού τις νύχτες που δεν συντρίβει αλλά ευθυγραµµίζει ό,τι ξεφεύγει από την παλιά αρχιτεκτονική των συσχετισµών, οτιδήποτε υπονοµεύει την πολιτική, στρατιωτική και πολιτισµική ηγεµονία της ∆ύσης. Μετατρέπεται σ’ ένα επικίνδυνο παίγνιο που ακροβατεί ανάµεσα στον κρότο και τον λυγµό. Στην πίστα του play station οι άνθρωποι θα διατηρηθούν ως δεδοµένα, ως στατιστικές, ως θραύσµατα ενός δυστοπικού σύννεφου.
Διαβάστε επίσης:
Δασμοί Τραμπ: Αντίστροφη μέτρηση για την 9η Ιουλίου – Διαφωνία Γερμανίας – Γαλλίας για τη συμφωνία
Τραμπ εναντίον Apple: «Δασμοί τουλάχιστον 25% εάν δεν επιστρέψει η παραγωγή στις ΗΠΑ»
