Ανεξάρτητα από το αν ισχύσει και για πόσο διάστημα μια εκεχειρία Ισραήλ – Ιράν, τις προηγούμενες μέρες έγιναν τρία σημαντικά βήματα προς τον πολεμικό όλεθρο που θα παραμείνουν ενεργά ή /και έχουν ξεχωριστή σημασία για την Ελλάδα.
Το πρώτο είναι ότι, αρχικά το Ισραήλ και μετά οι ΗΠΑ, έσπασαν το ταμπού ότι “στον πόλεμο δεν ακουμπάμε τα πυρηνικά “. Η κόκκινη γραμμή παραβιάστηκε, ο κόσμος άρχισε να συνηθίζει και με αυτή την ιδέα. Μετά την live γενοκτονία της Παλαιστίνης…
Το δεύτερο είναι η μεγάλη κλίμακα της άμεσης συμμετοχής των ΗΠΑ στον πόλεμο με την επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, μη περιοριζόμενες πλέον στον πόλεμο μέσου αντιπροσώπου δια του κράτους τρομοκράτη του Ισραήλ. Δεν είναι η πρώτη φορά, αλλά η κλίμακα και η πολιτική ανοιχτή διακήρυξη δια του ίδιου του προέδρου έχει τεράστια σημασία
Το τρίτο πολύ σημαντικό στοιχείο είναι το πως απάντησε το Ιράν. Έχει μικρή σημασία το ότι “είχε ειδοποιήσει”. Ο πόλεμος δεν καταργεί την πολιτική και τη μάχη κερδίσματος των εντυπώσεων. Μόνο οι αφελείς θα περίμεναν ότι το Ιράν θα εξαφάνιζε μια βάση των ΗΠΑ, προκαλώντας και 100δες θανάτους, αδιαφορώντας για τη σαφή υπεροπλία των ΗΠΑ κaι την ερχόμενη μέρα.
Το πολύ σημαντικό είναι ότι το Ιράν χτύπησε αμερικανική βάση στο Κατάρ, δηλαδή σε χώρα που δεν είναι η πλέον εχθρική σε αυτό, αν δεν είναι και φιλική!
Είναι η αδυσώπητη λογική του πολέμου και αυτό έχει τεράστια σημασία για την Ελλάδα και την αμερικάνικη βάση της Σούδας. Αυτή αποτελεί σαφώς και αντικειμενικά στόχο! Συνεπώς η απαίτηση για απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων από την Ελλάδα και της εξόδου της τόσο από ΝΑΤΟ /ΕΕ όσο και από τον άξονα θανάτου που έχει συγκροτήσει με Ισραήλ, Κύπρο και Αίγυπτο, πρέπει να είναι η βασική πολιτική αιχμή ενός μαχητικού και ενωτικού αντιπολεμικού κινήματος.
Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ και οι προηγούμενες (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ), έχουν εγκληματικές ευθύνες : Συν-ένοχες στα εγκλήματα του Ισραήλ κατά της Παλαιστίνης αλλά και υπεύθυνοι για την πρόκληση σοβαρών πολεμικών κινδύνων για την Ελλάδα.
Η επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν αποτελεί ληστρική, τρομοκρατική ενέργεια που μετατοπίζει επικίνδυνα το όριο προς τη γενική πολεμική ανάφλεξη. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το αν το Ιράν είναι θεοκρατικό αντιδραστικό καθεστώς (που είναι, αλλά δεν είναι ούτε το μόνο, ούτε και το χειρότερο), ούτε αν είναι κοντά στην κατασκευή πυρηνικού όπλου (δεν είναι, ενώ το Ισραήλ ήδη κατέχει πυρηνικές κεφαλές).
Η βαθύτερη αιτία είναι ότι το Ιράν είναι το μόνο κράτος της Μέσης Ανατολής που είναι εχθρικό προς το Ισραήλ, ενώ ταυτόχρονα παίζει νευραλγικό ρόλο στον υπό συγκρότηση άξονα Κίνας – Ρωσίας κλπ που διεκδικεί για λογαριασμό του την παγκόσμια κυριαρχία, εκθρονίζοντας τις ΗΠΑ από τη θέση του μόνου “ιδιοκτήτη” της ανθρωπότητας.
Μπαίνουμε σε πολεμική εποχή και όχι μόνο σε πολεμική οικονομία. Η εποχή μας μοιάζει με αυτή που προηγήθηκε όχι του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, αλλά με αυτή του πρώτου, καθώς τα αντίπαλα μπλοκ που συγκροτούνται δεν αναφέρονται σε διαφορετικό κοινωνικό και πολιτικό υπόδειγμα.
Από τον πόλεμο και τον όλεθρο δε θα μας σώσουν οι πύραυλοι του ενός ή του άλλου κράτους ή συνασπισμού ούτε φυσικά τα πυρηνικά όπλα. Αν υπήρξαν ορισμένα φωτεινά και ελπιδοφόρα στοιχεία αυτών των σκοτεινών ημερών ήταν αφενός η κοινή γενναία ανακοίνωση των ΚΚ Ισραήλ και Ιράν που ρητά καταδικάζει την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν (θα ήταν λάθος μια γενικόλογη στάση καταδίκης πολέμου) , ενώ παράλληλα τάσσεται κατά όλων των πυρηνικών πολεμικών προγραμμάτων και αφετέρου οι πρώτες αντιπολεμικές διαδηλώσεις κατά των ΗΠΑ στις ίδιες τις ΗΠΑ!
Οι λαοί, οι εργατικές τάξεις, οι φτωχοί όλου του κόσμου, δεν έχουν συμφέρον και δε θέλουν να πολεμήσουν σε ένα παγκόσμιο φονικό, άδικο, ιμπεριαλιστικό πόλεμο για το χατήρι των ανταγωνισμών και των σφαιρών επιρροής. Αυτή η στάση πρέπει να γίνει μαζικό πολιτικό κίνημα εδώ και τώρα.
*Ο Παναγιώτης Μαυροειδής είναι μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της “Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης”