Εργαζόμενη στο «Άττικόν»: Ντρεπόμαστε που δουλεύουμε στο νοσοκομείο – Ασθενείς σε ράντζα στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο (Photo)

Πηγή: Facebook

Εργαζόμενη στο Αττικό νοσοκομείο, αποδεικνύει την τραγική κατάσταση που βιώνουν υγειονομικοί, ασθενείς και οι συγγενείς τους στο υπό συνεχή κατάρρευση και παρατημένο από την κυβέρνηση ΕΣΥ.

«Φτάσαμε να ντρεπόμαστε εμείς που δουλεύουμε εκεί. Όχι για εμάς ή για τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά για την τελικά παρεχόμενη ποιότητα φροντίδας υγείας που φτάνει στον ασθενή» γράφει χαρακτηριστικά γιατρός του νοσοκομείου.

Όπως περιγράφει σε ανάρτησή της στο Facebook η Δήμητρα Πέτρου, «σήμερα στο Αττικό Νοσοκομείο κατά τη διάρκεια των πρωινών αιμοληψιών ακούστηκε μία συνάδελφος να λέει “ντρέπομαι που δουλεύω σε αυτό το νοσοκομείο”. “Κι εγώ” είπε ο διπλανός μου».

«Πηγαίνοντας στο θάλαμο νοσηλείας του δικού μου ασθενούς πέρασα από το πρώην σαλόνι ανάπαυσης ασθενών και συνόδων. Είναι ο χώρος της φωτογραφίας» αναφέρει η γιατρός και παραθέτει την φωτογραφία.

Αναλυτικά η ανάρτηση: 

«Σημερα στο Αττικό Νοσοκομείο κατά τη διάρκεια των πρωινων αιμοληψιων ακούστηκε μία συνάδελφος να λεει “ντρέπομαι που δουλεύω σε αυτό το νοσοκομείο”. “Κι εγώ” είπε ο διπλανος μου.

Πηγαίνοντας στο θάλαμο νοσηλείας του δικού μου ασθενούς πέρασα από το πρώην σαλόνι ανάπαυσης ασθενών και συνόδων.

Είναι ο χώρος της φωτογραφίας.

5 ασθενεις έκθετοι σε όλους μας πάνω σε ραντζα στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, συν 2 συνοδοί για τους μη αυτοεξυπηρετουμενους.

Γιατί προφανώς δεν φτάνουν ούτε οι νοσηλευτές, ούτε οι γιατροί, ούτε οι κλίνες σε αυτό το νοσοκομείο.

Οι συνθήκες νοσηλείας στο Αττικό Νοσοκομείο ειναι ως επί το πλείστον δύσκολες λόγω όλων των παραπάνω, αλλά δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο η σημερινή κατάσταση.

Και φτάσαμε να ντρεπόμαστε εμείς που δουλεύουμε εκεί. Όχι για εμάς ή για τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά για την τελικά παρεχόμενη ποιότητα φροντίδας υγείας που φτάνει στον ασθενή.

Για το νοσοκομείο αυτό πρέπει να δοθεί μια λύση. Αλλά πρώτα πρέπει να πάψουν οι ιθύνοντες να εθελοτυφλούν και να αναγνωρίσουν ότι υπάρχει πρόβλημα.

Έπειτα να θελήσουν να το λύσουν. Και μόλις τέλος, να το λύσουν»