«Φρένο» στην προσωπολατρία, στην οποία συχνά δίνει τροφή με τον δημόσιο λόγο και τις αποφάσεις του, επιχείρησε να βάλει ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Δεν είναι λίγες οι φορές που δήμαρχοι και αξιωματούχοι της κρατικής μηχανής λαμβάνουν αποφάσεις και προσπαθούν να μαντέψουν τις επιθυμίες του Ερντογάν με βάση τις δημόσιες τοποθετήσεις του. Η ταύτιση του εαυτού του με το τουρκικό κράτος και το τουρκικό έθνος είναι συχνή. Αυτή τη φορά φαίνεται ότι υπερέβαλαν σε τέτοιο βαθμό που «υποχρεώθηκε» να παρέμβει ο ίδιος ο πρόεδρος.
Μετά την απόφαση αρκετών δημάρχων να ανεγείρουν αγάλματα και προτομές του «σουλτάνου», όπως στην βορειοδυτική επαρχία Κοτζαελί, ο Ταγίπ Ερντογάν είπε ότι είναι αντίθετος με τέτοιες κινήσεις.
«Ξαφνιάστηκα όταν το άκουσα. Είναι ενάντια στις αξίες μας» δήλωσε ο Ερντογάν, αρχηγός ενός κράτους όπου η μη ανάρτηση σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους της εικόνας του ιδρυτή του είναι ποινικό αδίκημα.
«Δεν θέλω να ανεγερθούν αγάλματά μου και δεν θέλω να γίνουν προτομές ή τέτοια πράγματα. Ζητήσαμε να τα αφαιρέσουν. Οι δήμοι μας δεν πρέπει πλέον να κάνουν τέτοια λάθη», είπε ο Τούρκος πρόεδρος σε συνάντηση με τους δημάρχους του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στην Άγκυρα.
«Δεν πρέπει να φτιάχνουν αγάλματα, αλλά να ανεγείρουν μνημεία χρήσιμα στο λαό», τόνισε.
Η παρέμβαση Ερντογάν κρύβει μία πολύ συγκεκριμένη τακτική. Οι οπαδοί του κοσμικού κράτους στην Τουρκία έχουν κατηγορήσει τον Ερντογάν ότι επιθυμεί να διαγράψει την ιστορία της τουρκικής δημοκρατίας που εκφράζεται στο πρόσωπο του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Σήμερα τα τζαμιά που ανεγείρονται καθημερινά στην Κωνσταντινούπολη και τις μεγάλες πόλεις μπροστά στα αγάλματα του Κεμάλ Ατατούρκ αποδεικνύουν αυτό το συμβολικό μπρα-ντε-φερ των κεμαλικών και ισλαμιστών στην Τουρκία.
Εάν σε αυτή την εξίσωση προστεθούν και αγάλματα του Ερντογάν τότε θα επιβεβαιωνόταν η κριτική των κεμαλικών για την αυταρχικότητα και την φιλοδοξία του Τούρκου προέδρου. Την ίδια επιβεβαίωση θα λάμβανε και η καχυποψία των συντηρητικών ισλαμιστών ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος, που βλέπουν ως αντίθετη στην θρησκεία την προσωπολατρία ενός πολιτικού ηγέτη, φτάνει να μην είναι ο Κεμάλ Ατατούρκ.
