Το εσπευσµένο κλείσιµο των εργασιών της εξεταστικής επιτροπής από τη µεριά της κυβερνητικής πλειοψηφίας, εκτός από την εξόφθαλµη και αναµενόµενη εν πολλοίς προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών της, αποδεικνύει και κάτι άλλο. Αποδεικνύει ότι παρά τα περιορισµένα λόγω των συγκεκριµένων συσχετισµών όριά της, η εξεταστική επιτροπή βοήθησε να αναδειχθούν σηµαντικά στοιχεία και συµπεράσµατα για το εκρηκτικό µείγµα που καθόρισε το έγκληµα στα Τέµπη ως ένα πράγµατι προδιαγεγραµµένο έγκληµα. Επιβεβαιώνει και την ορθότητα της πρωτοβουλίας του ΚΚΕ για τη συγκρότηση της εξεταστικής επιτροπής, προκειµένου να µην αφήσει να ξεχαστεί το έγκληµα στα Τέµπη αλλά και να αποδοθούν οι ευθύνες σε όλο τους το εύρος και σε βάθος χρόνου, όπως και οι ίδιοι οι συγγενείς των θυµάτων απαιτούσαν.
Αυτό επιβεβαιώνουν και τα λεγόµενα µιας εκ των συγγενών των θυµάτων αναφερόµενης στο βεβιασµένο κλείσιµο της εξεταστικής επιτροπής: «∆ιαπίστωσα ότι µέσα από αυτήν τη διαδικασία έγιναν γνωστά αρκετά πράγµατα σε όλους µας, όπως επίσης και αρκετές ενοχοποιητικές δηλώσεις και τοποθετήσεις από τους υπόλογους πολιτικούς […] Ο τρόπος που τη σταµάτησαν τόσο βιαστικά και χωρίς να καλέσουν τους πλέον βασικούς µάρτυρες για να αποφύγουν και άλλες αποκαλύψεις δηλώνει ότι η εξεταστική επιτροπή δεν πήγε ακριβώς όπως το φαντάστηκαν. Ηταν αποκαλυπτική και αυτό για µας λειτούργησε βοηθητικά».
Και µάλιστα η επιτροπή ήταν αποκαλυπτική όχι µόνο γι’ αυτά που εξέτασε και ανέδειξε, αλλά και για όσα δεν της δόθηκε η δυνατότητα να ερευνήσει, όπως το ζήτηµα της έκρηξης και του «ένοχου» µπαζώµατος του τόπου του εγκλήµατος. Γιατί ήταν η επιµονή στα συγκεκριµένα θέµατα και η απροκάλυπτη προσπάθεια αποσιώπησής τους που πυροδότησαν –έστω και καθυστερηµένα– τις περαιτέρω έρευνες της ∆ικαιοσύνης.
Ακόµη πιο αποκαλυπτική ήταν η στάση του πρώην υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραµανλή, ο οποίος συνέχισε την –πολλές φορές– χοντροκοµµένη προσπάθεια, από τη µεριά της πλειοψηφίας, να τα φορτώσει όλα στο ανθρώπινο λάθος, αλλά και µε προκλητικό τρόπο δεν δίστασε εν πολλοίς να εµφανιστεί και ως «σωτήρας» για τον σιδηρόδροµο. Παράλληλα δεν µπορεί να κρυφτεί και η επιµελέστατη προσπάθεια από τη µεριά άλλων κοµµάτων, όπως του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς, να αποκρύψουν το κοµµάτι των ευθυνών που άγγιζε τις δικές τους κυβερνητικές θητείες, αλλά και να «βγάλουν λάδι» το «ιερό τοτέµ» της ΕΕ. Αναδείχθηκαν όχι µόνο οι αναµφισβήτητες πολιτικές ευθύνες αλλά και σοβαρότατες ποινικές ευθύνες, επιβεβαιώνοντας τον χαρακτηρισµό του προδιαγεγραµµένου εγκλήµατος.
Γιατί τις «ράγες» πάνω στις οποίες επιτράπηκε να κινούνται δύο τρένα σε αντίθετη κατεύθυνση χωρίς κανένα απολύτως σύστηµα ασφαλείας σε λειτουργία τις έφτιαξαν και τις περπάτησαν από κοινού, «κατά συναυτουργία και κατ’ εξακολούθηση», όσοι υπηρέτησαν την πολιτική και τις κατευθύνσεις της ΕΕ για την απελευθέρωση, τη διάσπαση και την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδροµικών µεταφορών, µε τα ελλιπέστατα µέτρα ασφαλείας να αποτελούν µη επιλέξιµο κόστος. Αυτά οδήγησαν στoν κατακερµατισµό των έργων που δεν ολοκληρώνονταν ποτέ, στη συρρίκνωση και υποβάθµιση της εκπαίδευσης του προσωπικού, σε υποχρηµατοδότηση και κακή συντήρηση του δικτύου, σε ανταγωνιστικές σχέσεις µεταξύ εταιρειών και επιχειρηµατικές κόντρες σε βάρος της ασφάλειας των επιβατών.
Γι’ αυτό και το µυριόστοµο σύνθηµα «Τα κέρδη τους ή οι ζωές µας» που γεννήθηκε στις συγκλονιστικές κινητοποιήσεις εκείνων των ηµερών και κατέκλυσε ξανά το µεγαλειώδες απεργιακό ποτάµι της 28ης Φεβρουαρίου ένα χρόνο µετά το έγκληµα απευθύνεται στη σηµερινή αλλά και σε όλες τις προηγούµενες κυβερνήσεις. Αυτό το ασίγαστο ποτάµι είναι τελικά και η µεγαλύτερη εγγύηση για να µην επιτραπεί το έγκληµα ούτε να ξεχαστεί ούτε να µείνει ατιµώρητο. Είναι όµως και η µεγαλύτερη εγγύηση για να ξεµπερδέψουµε µια και καλή µε το σύστηµα και τους ενόχους για τα συνεχόµενα Τέµπη της ζωής µας.
