Αγαπητή Μαρία,
Πίστευα ότι είσαι ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη που θα υιοθετούσε τις γελοίες θεωρίες συνωμοσίας για τον κορονοϊό. Επεσα έξω. Σε άκουγα προχθές και έμεινα ενεός. Αν εξαιρέσεις τον τεκμηριωμένο φιλιππικό σου εναντίον της κυβέρνησης για αντιφάσεις, αστοχίες και λειψά μέτρα, τα υπόλοιπα ήταν λόγια του αέρα. Παρανοϊκά και επικίνδυνα.
Το χειρότερο; Εβγαιναν από έρκος οδόντων προοδευτικού ανθρώπου, που έντυνε τις εξοργιστικές ανοησίες περί Γκέιτς, παγκόσμιου κέντρου κ.λπ. με… αντιστασιακό λούστρο. «Μας τρομοκρατούν, μας καθηλώνουν στον καναπέ, μας ελέγχουν και μας επιτηρούν, έχουν βάλει στο στόχαστρο τις συλλογικές αντιδράσεις» κι άλλα παρόμοια από το στοκατζίδικο της ευκολίας.
Εννοείται ότι δεν ξέφυγαν από το φλογοβόλο των βεβαιοτήτων σου τα ΜΜΕ. Oλα παγκοσμίως στην υπηρεσία του μυστηριώδους κέντρου που κινεί τα νήματα της κακουργίας. Τα λόγια σου τυφώνας που παρασέρνει οποιαδήποτε ένσταση ή θέση.
Κάτι πήγε να πει η παρέα για τον συστημικό ρόλο των ΜΜΕ, την εξάρτησή τους από την εξουσία και την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων, αλλά εσύ δεν άκουγες. Για σένα όλα τα μίντια έχουν υποταχθεί στο… παγκόσμιο κέντρο της αφηνιασμένης λογικής σου. Προοδευτική προσέγγιση πρώτης τάξεως, δεν μπορείς να πεις…
Στο μόνο που θα συμφωνήσω μαζί σου είναι οι κυβερνητικοί χειρισμοί. Μετά τις σχετικά γρήγορες αντιδράσεις στην αρχή της πανδημίας, το αναπόφευκτο πλην βολικό lockdown και τη σωστή αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας, στοιχεία που δημιούργησαν θετική εικόνα για τη χώρα μας, ήρθαν τα δύσκολα. Η αντιμετώπιση του ιού σε συνδυασμό με το οξυγόνο στην παραπαίουσα οικονομία.
Δυστυχώς, λίγα πράγματα. Καθυστέρηση στην ενίσχυση του ΕΣΥ, μουδιασμένες επιλογές στο τουριστικό άνοιγμα και θηριώδεις αντιφάσεις. Λόγου χάριν, εκείνο το 85% για τα καράβια την ώρα που έπαιρνε πάλι κεφάλι η πανδημία! Κατά τα άλλα, ξόρκιζαν τον συνωστισμό τη στιγμή που τα λεωφορεία ήταν ασφυκτικά γεμάτα.
Και πώς να μην είναι; Η κυβέρνηση δεν είχε μεριμνήσει για την ενίσχυση του στόλου, για την πύκνωση των δρομολογίων και για το καθεστώς των αδειών. Τα ’βλεπε ο κόσμος και ενισχυόταν μέσα του η καχυποψία. Τουλάχιστον σε μέρος της κοινωνίας.
Υπάρχουν κι άλλα αρνητικά. Αστείες αποφάσεις (π.χ. το κλείσιμο μετά τις 12 τη νύχτα), αλληλοαναιρούμενες δηλώσεις για τις μάσκες και τα εμβόλια που δημιούργησαν σύγχυση, αφαίρεση βασικών αρμοδιοτήτων του υπουργού Υγείας και γενικώς έλλειψη στρατηγικής, όπως σωστά επισήμανε ο Μόσιαλος.
Ομως, Μαρία μου, τίποτε από αυτά δεν είναι ικανό να σιτίσει τη γενίκευση της συνωμοσιολογίας. Ούτε βέβαια το «έλλειμμα ενημέρωσης», όπως λένε κάτι εξυπνάκηδες του σιναφιού μου. Να μου πεις ότι η πλειονότητα των ΜΜΕ διεκπεραιώνει ευπειθώς την κυβερνητική προπαγάνδα, ναι. Αλλά ποιο έλλειμμα; Σε τι συνίσταται;
Σημαίνεται από κάτι βαθύτερο το παγκόσμιων διαστάσεων φαινόμενο της συνωμοσιολογίας. Πιθανώς από την αναζήτηση μιας βολικής ερμηνείας, στην οποία καταφεύγουν οι κοινωνίες όταν χειμάζονται και αλαφιάζουν από κάτι έκτακτο, επικίνδυνο και πρωτοφανές. Και τι πιο πρόσφορο από την αποδοχή προσεγγίσεων περί υπέρτερου κέντρου που ποδηγετεί την ανθρωπότητα.
Και καλά να τα υιοθετούν οι επιρρεπείς στην ευκολία. Ενστερνιζόμενοι την παράνοια νιώθουν δικαιωμένο τον εγωισμό τους. Οτι αυτοί καταλαβαίνουν τα παιχνίδια. Οτι δεν είναι κορόιδα και θύματα. Ενώ αυτό ακριβώς είναι. Θύματα. Οπως και συ. Αλλά και πολλοί άλλοι, ανεξάρτητα από το πολιτικό τους πρόσημο…
Οταν οι κοινωνίες χειμάζονται και αλαφιάζουν από κάτι έκτακτο, επικίνδυνο και πρωτοφανές καταφεύγουν σε απλές, βολικές ερμηνείες συνωμοσιολογικής υφής
