Τις προθέσεις του Νετανιάχου, πίσω από τις επιθέσεις στο Ιράν και κατά πόσο αυτές μπορούν να «ρίξουν» το καθεστώς, σκιαγραφεί ο γερμανικός Τύπος.
«Για τον Νετανιάχου ο πόλεμος δεν είναι μέσο, αλλά αυτοσκοπός». Αυτό αναφέρει μεταξύ άλλων σε σχόλιο της η Süddeutsche Zeitung, στο οποίο η εφημερίδα του Μονάχου επικρίνει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό πως δεν έχει άλλον στόχο πέρα από το να οδηγεί το Ισραήλ σε πόλεμο.
Διαβάστε επίσης: Ιράν-Ισραήλ: Πύραυλοι έπληξαν Τελ Αβίβ και Χάιφα – Πώς «μπέρδεψαν» το Iron Dome
Σύμφωνα με όσα αναφέρει η DW η οποία αναδημοσιεύει το άρθρο: «Η κυβέρνηση Νετανιάχου λέει πως [οι ισραηλινές επιθέσεις] ήταν μονόδρομος, πως το Ισραήλ αναγκάστηκε να προβεί σε προληπτικά χτυπήματα. Αυτό βέβαια δεν ευσταθεί βάσει διεθνούς δικαίου διότι ένα προληπτικό χτύπημα δικαιολογείται μονάχα σε περίπτωση που επίκειται άμεσα επίθεση – απλώς και μόνο η κατοχή πυρηνικών όπλων δεν αποτελεί λόγο διεξαγωγής πολέμου. Αυτές τις μέρες όμως το διεθνές δίκαιο είναι κάτι που αφορά απλώς τους φλώρους και τους καθηγητές. Αυτό που ισχύει είναι το δίκαιο του ισχυρότερου».
Ένα μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, όπως και οι ΗΠΑ τάσσονται στο πλευρό του Ισραήλ. «Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Γιόχαν Βάντεφουλ, υπόσχεται πως [η Γερμανία] “θα σταθεί αλληλέγγυα” δίπλα στο Ισραήλ, στον πόλεμο που αυτό διεξάγει. Η στάση αυτή όμως δεν είναι αλληλεγγύη προς το Ισραήλ, αλλά την κυβέρνηση Νετανιάχου, έναν άνδρα που ονειρεύεται εδώ και χρόνια να επιτεθεί εναντίον του Ιράν».
Η SZ επισημαίνει ευθέως πως «τον Νετανιάχου δεν τον ενδιαφέρει μόνο να αποτρέψει τη ρίψη μίας πυρηνικής βόμβας. Αντιθέτως, επιδιώκει και να ανατρέψει ολόκληρο το καθεστώς – γι’ αυτό και κάλεσε και τους Ιρανούς να σηκώσουν ανάστημα. […] Το να επικρατήσει στο Ιράν αναρχία και χάος θα ήταν μία καταστροφή για την περιοχή, για τον Νετανιάχου όμως δεν θα ήταν και άσχημη εξέλιξη. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός κατηγορείται ξανά και ξανά πως δεν έχει κανένα σχέδιο για το πώς θα λήξουν όλοι αυτοί οι πόλεμοι στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, τη Συρία, τον Λίβανο και τώρα στο Ιράν. Για τον Νετανιάχου όμως ο στόχος είναι ακριβώς η διεξαγωγή πολέμου, το να περιβάλλεται από αδύναμα γειτονικά κράτη, τα οποία θα μπορούν να καταστούν υποτελή.
[…] Η τρομοκρατία της Χαμάς ήταν αυτή που προκάλεσε το ξέσπασμα των συγκρούσεων, είναι όμως και το επιχείρημα για τη συνέχιση των πολέμων εις το διηνεκές. Στον Λίβανο υπάρχει η ιστορική ευκαιρία να αφοπλιστεί η Χεζμπολάχ από τη νέα κυβέρνηση – το Ισραήλ όμως με τις σχεδόν καθημερινές του επιθέσεις δικαιολογεί ολοένα και περισσότερο την ύπαρξη της παραστρατιωτικής ομάδας. Στη Συρία οι κυβερνώντες ισλαμιστές δεν θέλουν άλλους πολέμους με το Ισραήλ και για αυτόν τον λόγο σχεδόν καθημερινά βομβαρδίζονται. Κάθε κριτική αντικρούεται με το “δικαίωμα στην αυτοάμυνα”, κάτι που αρχικά ήταν σωστό, πλέον όμως έχει μετατραπεί κυριολεκτικά σε αιτιολογία για την τέλεση δολοφονιών».
taz: Οι βόμβες δεν ρίχνουν καμία δικτατορία
Η tageszeitung γράφει από την πλευρά της για το κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί εύστοχη επιλογή η επίθεση σε βάρος του Ιράν, εφ’ όσον υποτεθεί πως στόχος είναι η ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος.
«Κανείς απ’ όσους αντιτίθενται στο καθεστώς δεν θρηνεί για τον θάνατο των αξιωματούχων του καθεστώτος που σκοτώθηκαν στις επιθέσεις, οι οποίοι είναι συνυπεύθυνοι για την τρομοκρατία στη Μέση Ανατολή και το Ιράν. Ταυτοχρόνως όμως κάθε εναέρια επίθεση δεν πετυχαίνει μόνο στρατιωτικούς στόχους». Το αποτέλεσμα; «Από τη μία σκοτώνονται άμαχοι, από την άλλη το καθεστώς αντιδρά και στην πίεση από το εξωτερικό με ακόμα μεγαλύτερη βία στο εσωτερικό. Μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 ο αριθμός των εκτελέσεων στο Ιράν έχει τριπλασιαστεί. Δολοφονούνται πρωτίστως Κούρδοι και αντιφρονούντες, συχνά με την ανυπόστατη κατηγορία πως συνεργάζονται με το Ισραήλ».
Κατά την εφημερίδα «όποιος πανηγυρίζει για αυτόν τον πόλεμο με την ελπίδα πως θα οδηγήσει σε μία αλλαγή καθεστώτος, δεν έχει μάθει τίποτα από τις τελευταίες δεκαετίες. Οι πόλεμοι δεν οδηγούν σε επαναστάσεις, αλλά σταθεροποιούν τις δικτατορίες. Ποια χώρα στη Μέση Ανατολή έγινε δημοκρατική μέσα από εξωτερικές στρατιωτικές παρεμβάσεις; Ακριβώς, απολύτως καμία.
Η Δύση δεν επεδίωξε να υποστηρίξει μία αλλαγή εκ των έσω. Η Ευρώπη θα μπορούσε να κατατάξει τους Φρουρούς της Επανάστασης ως τρομοκρατική οργάνωση και να ασκήσει στοχευμένη πολιτική και οικονομική πίεση εναντίον των ελίτ. Αντ’ αυτού όμως έκανε διαπραγματεύσεις, έκανε παραχωρήσεις, σιώπησε, ενώ οι άνθρωποι διαδήλωναν, συλλαμβάνονταν και εκτελούνταν».
RND: Ο πόλεμος δεν είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας
Την ίδια στιγμή, και παρά τη στάση της γερμανικής κυβέρνησης, η οποία παραμένει αποφασιστικά στο πλευρό του Ισραήλ, το Γερμανικό Δημοσιογραφικό Δίκτυο (RND) εξηγεί πως η συνέχιση του πολέμου δεν μπορεί να θεωρηθεί πως είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας.
«Στόχος καθίσταται τώρα ο τερματισμός του πολέμου, όπως και του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Ωστόσο μοιάζει απατηλός ο συνδυασμός αυτών των δύο στόχων. Ο Νετανιάχου επιδιώκει πλέον προδήλως την ανατροπή των μουλάδων. Αυτό βέβαια δεν θα μπορούσε να νομιμοποιηθεί βάσει του διεθνούς δικαίου, αν και πολλοί Ιρανοί θα το έβρισκαν θεμιτό. Το ίδιο ισχύει και για τους πολλούς εξόριστους Ιρανούς που βρίσκονται στη Γερμανία – όπως και για τη γερμανική κυβέρνηση. Δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει πως οι μουλάδες είναι σύμμαχοι της Ρωσίας και στηρίζουν τον πρόεδρο Πούτιν στον πόλεμό του εναντίον της Ουκρανίας. Μία αλλαγή καθεστώτος στην Τεχεράνη θα ήταν επομένως μάλλον προς το συμφέρον όλων των εμπλεκόμενων, πέραν των θιγόμενων.
Ένας πόλεμος διαρκείας όμως δεν θα ωφελήσει ούτε τους ανθρώπους που υποφέρουν στην περιοχή που βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση παγκοσμίως, ούτε και τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά ούτε και τη Γερμανία, ιδίως από οικονομικής σκοπιάς: με τη συνέχιση του πολέμου ανεβαίνουν οι τιμές του πετρελαίου, οι μεταφορές διά θαλάσσης και αέρος αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Και όλα αυτά είναι πολύ αρνητικά για μία χώρα που βασίζεται στις εξαγωγές της και η οικονομία της οποίας βιώνει επί του παρόντος μία ανάκαμψη. Ισχύει επίσης για λόγους εσωτερικής πολιτικής. Διότι η Γερμανία θεωρείται – δικαίως – ως σύμμαχος του Ισραήλ. Το αποτέλεσμα θα ήταν μία αυξανόμενη εχθρικότητα απέναντι στο Ισραήλ και μεγαλύτερη πόλωση.
Όλα αυτά συνηγορούν υπέρ του να αναλάβει η γερμανική πολιτική ηγεσία πιο ενεργό ρόλο. Το να κάνει τα στραβά μάτια δεν αποτελεί επιλογή», καταλήγει το RND.
Πηγή: Deutsche Welle
Διαβάστε επίσης:
Νέα πυραυλική επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ – Εκρήξεις παγιδευμένων αυτοκινήτων μέσα στην Τεχεράνη
