Γιατί δεν μιλούν τα θύματα των υποκλοπών;

Γιατί δεν μιλούν τα θύματα των υποκλοπών;

Υπάρχει πλέον κάποιος που αµφισβητεί ότι εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες πολίτες ήταν παράνοµα υπό παρακολούθηση από την ΕΥΠ και τις παραφυάδες της; Ούτε ο Γιάννης Οικονόµου, κυβερνητικός εκπρόσωπος και εκφραστής της ταραγµένης ψυχοπολιτικής κατάστασης του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν τολµά να το αµφισβητήσει. Στις επίσηµες ενηµερώσεις που κάνει στους δηµοσιογράφους, στις οποίες θυµίζει εκείνο το ξεκαρδιστικό βίντεο µε τον αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού, µπορεί να λέει ότι φταίνε άλλοι, µπορεί να µηρυκάζει δικαιολογίες σαν γίδα (αυτή µε την οποία έπιασαν στην πλάτη τον πρωθυπουργό) αλλά τις υποκλοπές δεν µπορεί να τις αρνηθεί.

Αν κάποιοι γνωρίζουν ότι έγιναν υποκλοπές, αυτοί είναι τα θύµατα. Ο Κωστής Χατζηδάκης, ο Κωνσταντίνος Φλώρος, ο Γιώργος Γεραπετρίτης, οι υπουργοί και σύµβουλοι του πρωθυπουργού και όσοι αντιλαµβάνονται την παθογένεια του κυβερνητικού µηχανισµού επειδή ακριβώς τον έχουν ζήσει. Στο εσωτερικό της Ν∆ δεν µιλά κανένας ούτε για αποδείξεις ούτε για αµφισβητήσεις ή για µύθους του Αισώπου. Ζουν τον διπλό εφιάλτη «να πέσει η κυβέρνηση ή να χρησιµοποιηθούν οι συνοµιλίες που έχουν καταγραφεί;».

Ως σήµερα –και έπειτα από κάθε αποκάλυψη για την έκταση και τον εγκέφαλο των παρακολουθήσεων– µιλάµε για το µέγεθος της εκτροπής αλλά και το µέγεθος της προσπάθειας που γίνεται για συγκάλυψη. Η ∆ικαιοσύνη κινείται στον αστερισµό του Ντογιάκου και υπάρχει, απ’ ό,τι λένε οι πληροφορίες, σχεδιασµός ώστε να εµφανιστεί γνωµοδότηση από εισαγγελέα του Αρείου Πάγου που θα χαρακτηρίζει παράνοµες τις έρευνες της Α∆ΑΕ ώστε να δηµιουργηθεί σύγχυση και να αφοπλιστεί η ανεξάρτητη αρχή. Σε πιο σκοτεινά σχέδια οργανώνεται ένα soft πραξικόπηµα στην Α∆ΑΕ µε αντικατάσταση µελών της ώστε να αλλάξουν οι συσχετισµοί. Η λεγόµενη εισαγγελική έρευνα για τις παρακολουθήσεις θα σκοντάψει έπειτα από όλα αυτά σε απόρρητα, γνωµατεύσεις για παράνοµες έρευνες και άλλα συναφή. Αυτός είναι ο λόγος άλλωστε για τον οποίο υπάρχει καθυστέρηση στις εισαγγελικές πράξεις. Αν δεν ήταν το παράδειγµα της ταχύτατης ∆ικαιοσύνης στο Βέλγιο στην υπόθεση της Καϊλή, το πιθανότερο είναι να κατηγορούσαν όσους απαιτούν γρήγορη έρευνα ως υπονοµευτές του εισαγγελικού έργου και, γιατί όχι, ως εκβιαστές.

Ολα αυτά είναι αναµενόµενα µε µια κυβέρνηση Μητσοτάκη και µε την ηγεσία της ∆ικαιοσύνης να θεωρεί ότι η εξουσία της δεν εκπορεύεται από το σύνταγµα αλλά από το Μέγαρο Μαξίµου. Τι γίνεται όµως µε τα θύµατα της παρακολούθησης; Γιατί τόση σιωπή; Γιατί δεν διαµαρτύρονται, δεν κάνουν αιτήµατα έρευνας στην Α∆ΑΕ (πέρα από τον Γιώργο Κύρτσο και τον Τάσο Τέλλογλου), γιατί δεν θορυβούνται και δεν αναζητούν το δίκιο τους και την ισοπεδωµένη αξιοπρέπειά τους;

Αυτό το κοµµάτι του σκανδάλου, στο οποίο τα θύµατα επιλέγουν τη σιωπή των αχαµνών, είναι το πιο ανησυχητικό. Είναι πλέον προφανές ότι καµιά από τις παρακολουθήσεις δεν έγινε για λόγους εθνικής ασφάλειας. Οι ωτακουστές και παράνοµοι καταγραφείς έχουν στα χέρια τους «τη ζωή των άλλων». Τι περιέχει αυτή η ζωή που τους κάνει βωβούς και άλαλους; Τι έχουν κάνει που τους φοβίζει και τους καθιστά πρόβατα στο σφαγείο του Μητσοτάκη;

Πόσο λογικό και ηθικό είναι ένας δηµοσιογράφος ο οποίος είναι υπό παρακολούθηση (ή έστω λέγεται ότι είναι) να µην κάνει τα αδύνατα δυνατά σε προσωπικό και δηµοσιογραφικό επίπεδο ώστε να αποκαλυφθούν το έγκληµα και ο εγκληµατίας; Είναι δυνατόν να µη ζητά εξηγήσεις, να µην κάνει µηνύσεις, να µη χαλάει τον κόσµο για όσα συµβαίνουν στη δηµοκρατία και στον ίδιο; Πόσο πειστικός θα είναι άραγε αύριο όταν θα λέει στον πολίτη ότι έχει καθήκον αληθείας, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι δεν έκανε τίποτε για να µάθει την αλήθεια; Ποια µαχητικότητα υπέρ της κοινωνίας θα προτάξει όταν όλοι διακρίνουν την ουρά µες στα σκέλια του;

Αν το κάνει επειδή δεν έχει θάρρος, τότε δεν κάνει γι’ αυτήν τη δουλειά. Αν το κάνει γιατί γνωρίζει ότι έχει καταγραφεί σε συνοµιλίες που αποκαλύπτουν τις βρόµικες σχέσεις του, τότε τα πράγµατα είναι πιο δύσκολα.

Το σκάνδαλο των υποκλοπών αποκαλύπτει τη δόµηση του συστήµατος της διαπλοκής στη χώρα και σηµατοδοτεί την κρίση του. Οταν ο ίδιος ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ έχει κάνει τις στρατιωτικές του δάφνες στιφάδο, όταν έχει στερηθεί το µετάλλιο της περηφάνιας και σιωπά υποτακτικά στη «µοίρα» της παρακολούθησης τα πράγµατα είναι πολύ σοβαρά.

Οι θεσµοί έχουν καταρρεύσει κι αν υπάρχει µια απτή απόδειξη γι’ αυτό, δεν είναι άλλη από τις συνοµιλίες που έχουν καταγραφεί. Οι πιο επιφανείς στη χώρα, οι πιο δυνατοί στην κοινωνία δείχνουν εκβιαζόµενοι, κρύβοντας πόσο θυµωµένοι είναι. Επειδή ακριβώς «ξέρουν αυτοί», τρέµουν µήπως µάθουν οι υπόλοιποι. Οχι για τις προσωπικές τους στιγµές, αλλά για τους δεσµούς που έχουν µεταξύ τους. Είναι έτοιµοι να κάνουν πολλές εκπτώσεις στην αξιοπρέπεια και την ίδια τη δύναµή τους προκειµένου να περάσει η µπόρα. Οταν θα έρθει η ώρα θα τιµωρήσουν σκληρά τον Μητσοτάκη, αλλά µε τον δικό τους τρόπο, όχι µε αυτόν που θα ήθελε η δηµοκρατία.

Στο µυαλό του Μητσοτάκη αυτή η σιωπή είναι βολική και µεταφράζεται σε ισορροπία και σταθερότητα. Φιλοδοξεί ότι µε τις απαραίτητες κινήσεις τακτικής και τη χρήση των σιτιζοµένων στη ∆ικαιοσύνη όλα θα πάνε κατ’ ευχήν. Οι σχέσεις όµως του Μητσοτάκη µε τα ισχυρά θύµατά του είναι διαταραγµένες. Μπορεί να µη νοιάζονται για την εκτροπή της δηµοκρατίας, µετράνε όµως τον Μητσοτάκη µε ιδιαίτερο τρόπο, γιατί έχουν υποστεί την εκτροπή από αυτό που πίστευαν προσωπική βεβαιότητα.

Σήµερα ανέχονται τους εκβιασµούς και τον εκβιαστή αλλά αύριο θα γίνουν θύτες, γιατί ο ρόλος του θύµατος είναι ασύµβατος µε τη λειτουργία τους. Μπορεί να µη λειτουργήσουν από περηφάνια ή δηµοκρατική ευαισθησία όπως θα έκανε ο απλός πολίτης, αλλά θα κάνουν αυτό που πρέπει.

Ο Μητσοτάκης έχει πολλές εκκρεµότητες µε τη διαπλοκή που δεν µπορούσε να φανταστεί. Οχι µόνο επιχείρησε να γίνει ρυθµιστής της µε προσωπικές προτεραιότητες, οι οποίες µάλιστα αποδεικνύονται από τις παρακολουθήσεις, αλλά την εξέθεσε κιόλας. Την κατέγραψε, θέλησε να κυριαρχήσει πάνω της και τελικώς την εκβιάζει, προσπαθώντας να την πείσει ότι κάθε άλλη αντιµετώπιση είναι επιζήµια για όλους.

Κάτω από τη σιωπή όµως υπάρχει οργή. Περηφάνια µπορεί να µην υπάρχει, αλλά υπάρχει οργή. Ετσι κι αλλιώς η διαπλοκή δεν λειτουργούσε µε γνώµονα ηθικές αξίες. Και ούτε θα τις ανακαλύψει τώρα όταν σκοπός της είναι να τελειώσει µε τον Μητσοτάκη.

Τελευταίες ΕιδήσειςDropdown Arrow
preloader
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Documento Newsletter