Πάντοτε πίστευα πως το τρέξιμο με έναν φίλο είναι κάτι σαν το πρώτο ραντεβού. Και στις δύο περιπτώσεις το άλλο άτομο σε βλέπει σε μια στιγμή που είσαι ιδιαίτερα ευάλωτος. Και στις δύο περιπτώσεις τα μεγάλα διαστήματα σιωπής και οι βαθιές αναπνοές κάνουν τις στιγμές πιο παράξενες και αμήχανες.
Για ένα δίωρο τουλάχιστον ψάχνεις να βρεις κάτι να συζητήσεις ενώ παράλληλα προσπαθείς να μην ιδρώσεις πάρα πολύ.
Πολλές ήταν οι φορές στο παρελθόν που προτίμησα για τους παραπάνω λόγους να τρέξω μόνος μου, υπομένοντας την σιωπή μου. Αυτό άλλαξε τον χειμώνα που μας πέρασε όταν ο συνάδελφος και φίλος, Chris Michel, αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στην διεθνή μαραθώνιο της Καλιφόρνια όπως έκανα και εγώ.
Ο Chris μένει αρκετά κοντά στο σπίτι μου και τα πρωινά του Σαββάτου συνηθίζει να προπονείται ακλουθώντας την ίδια διαδρομή με εμένα. Υποθέτω πως θα σκέφτηκε ότι θα ήταν πολύ διαφορετικά αν διανύαμε μαζί τα μίλια, οπότε ένα απόγευμα αποφάσισε ενώ πίναμε τον καφέ μας, να με ρώτησει αν θα επιθυμούσα να προπονηθούμε μαζί το Σαββατοκύριακο που θα ερχόταν.
Χωρίς να το σκεφτώ πολύ απάντησα καταφατικά. Ωστόσο στην συνέχεια σκέφτηκα τι θα μπορούσα να συζητήσω με ένα άλλο άτομο ενώ θα τρέχουμε μαζί απόσταση 7 μιλίων. Τι θα συμβεί αν πάθω κράμπα; Από τότε έχουμε τρέξει μαζί σε 4 μεγάλες διαδρομές. Μάλιστα το περασμένο Σαββατοκύριακο καλύψαμε 16 μίλια με 20 βαθμούς κελσίου και τον άνεμο να αλλάζει συνεχώς κατευθύνσεις. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία.
Συνειδητοποίησα πως ειδικά για κάποιον αρχάριο, είναι πολύ σημαντικό να βρει έναν παρτενέρ για να τρέχουν μαζί στην προπόνηση.
Μισή ώρα πριν την προπόνηση, με καλεί σπίτι του και πάντοτε φτάνω αγουροξυπνημένος. Ο ίδιος έχοντας να φροντίσει 2 μικρά παιδιά συνήθως είναι στο πόδι από νωρίς. Εχει ήδη έτοιμο ένα μπολ με ζεστό πλιγούρι βρώμης, ενώ ο καφές δεν λείπει ποτέ από το τραπέζι. Είναι ο καλύτερος τρόπος πιστεύω για να ξεκινήσεις μια μεγάλη διαδρομή.
Επίσης ο Chris είναι από τα άτομα που μπορείς να κουβεντιάσεις εύκολα το οτιδήποτε. Στην τελευταία προπόνηση μιλήσαμε για τα παιδία του, τα χαρακτηριστικά που κάνουν έναν μύλο του καφέ αποδοτικό, τις περίεργες γεύσεις των ενεργειακών τζελ, τον καιρό, την πολιτική και το twitter.
Tα μίλια άρχισαν να κυλούν το ίδιο εύκολα με την συζήτηση. Σταμάτησα να κοιτάζω το ρολόι μου. Δεν έδινα πλέον σημασία στον ρυθμό. Και κάπου εκεί κατάλαβα πόσο καλύτερα ήταν να έχω δίπλα μου έναν φίλο στο τρέξιμο.
Ο καλός παρτενέρ σου δίνει κίνητρα, είναι ο κατάλληλος ακροατής, μπορεί να σας ξυπνήσει αν δεν τα πάτε καλά με το ξυπνητήρι και δεν δίνει σημασία σε περίπτωση που η τεχνική σας στο τρέξιμο δεν είναι η καλύτερη δυνατή.
Εχω αλλάξει πλέον την οπτική μου για τις μεγάλες διαδρομές και δεν επιθυμώ να τις κάνω μόνος όπως παλιά.
Πηγή: runnfun.gr
