Ήρθε στην Ελλάδα το 1997. Η οικογένειά του είναι σκορπισμένη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Δεν βαρυγκομεί όμως. Αυτή είναι η πραγματικότητα με την οποία ζυμώνεται ένα παιδί στο Αφγανιστάν.
Ανήκει άλλωστε στους τυχερούς, λέει, αφού έχει χάσει μόνο έναν αδερφό και κατά κανόνα τα μαθηματικά του θανάτου είναι συντριπτικά. Μιλάει και αγωνίζεται για δικαιώματα. Το ίδιο όμως καλεί να γίνεται και στο σκέλος των υποχρεώσεων. Αυτό σημαίνει ένταξη. Αυτό σημαίνει χτίζω ζωή και συμμετέχω: κοινωνός της κοινωνίας – όλης της κοινωνίας που σε υποδέχεται. Πώς αλλιώς να την αλλάξεις;
