Η ακρίβεια των καρτέλ έχει εξουθενώσει τα νοικοκυριά και ο «ενσυναίσθητος» πρωθυπουργός στην… καταδροµική επίσκεψή του σε σουπερµάρκετ ουσιαστικά προτρέπει την ηλικιωµένη που µετράει τα ρέστα για να βγάλει κι άλλο µήνα να… φάει «φτηνά καλλυντικά». Κατανάλωσε τώρα, νιώσε καλά κι αύριο βλέπουµε αν ζεις.
Η ίδια YOLO κατάσταση και στην οικονοµία. Ακόµη υπόσχονται στα δύο τρίτα της κοινωνίας που ζει στα όρια της φτώχειας ότι θα φάµε µε χρυσά κουτάλια στο… µέλλον. Επειδή το ίδιο υπόσχονταν και την εποχή που µπήκαµε στο ευρώ –και σίγουρα µαζί «δεν τα φάγαµε»– και βυθιστήκαµε στην ύφεση και στα µνηµόνια που µας φόρτωσαν τεράστια δανειακά βάρη, ας κοιτάξουµε γύρω µας αν έχει αλλάξει το µοντέλο ανάπτυξης. Πάλι υπηρεσίες τουρισµού όπως τη δεκαετία του 1960-70 µε Greek salad και mousaka, πάλι οικοδοµή και real estate όπως τα µεταπολεµικά χρόνια.
Στο ίδιο –και µάλλον χειρότερο– έργο θεατές θα βρεθούµε σε οκτώ χρόνια που θα αρχίσουν να χτυπάνε καµπανάκια οι δανειστές για να τους πληρώσουµε. Από τα data centers των 100 εργαζοµένων πώς προκύπτει ανάπτυξη του ΑΕΠ; Μήπως από το Airbnb; Μάλλον το αντίθετο.
Η Χρυσή Βίζα απογείωσε τις τιµές της κατοικίας στο κέντρο της Αθήνας. Από τη στιγµή που αυξήθηκε το όριο για να την αποκτήσει ο λεφτάς αλλοδαπός σε 500.000 ευρώ στο κέντρο και στα βόρεια και νότια προάστια, η αγορά τον κατευθύνει στις λαϊκές συνοικίες στα δυτικά της πρωτεύουσας που διατηρούν ακόµη «τιµή» 250.000 ευρώ. Ετσι ισοπεδώνουν τα νοίκια κι εκεί και συνάµα αλλάζουν τη φυσιογνωµία των γειτονιών. Οικογένειες φεύγουν, παιδιά δεν υπάρχουν για τα σχολεία και τα εµπορικά συµπιέζονται.
Η χώρα µεταλλάσσεται στην κοινωνία των λωτοφάγων του 41%. Επαθε και δεν έµαθε.
