Αλλη μια σύγκρουση –από τις πολλές σε βάθος δεκαετιών– μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας εκτυλίσσεται με επίκεντρο μια από τις πιο στρατιωτικοποιημένες περιοχές του πλανήτη, το οροπέδιο του Κασμίρ, στους πρόποδες των Ιμαλαΐων. Αμέσως μετά την αποχώρηση των Βρετανών το 1947 και τον διαχωρισμό της Ινδίας από το Πακιστάν έχει αναδειχθεί σε μόνιμο αγκάθι στις σχέσεις των δύο χωρών.
Σφαγές από το 1947
Στη μεταποικιακή εποχή το Κασμίρ βάφτηκε με αίμα, καθώς το 1947 Ινδοί και Σιχ έσφαζαν μουσουλμάνους για να μεταβάλουν το δημογραφικό προφίλ του, ενώ Παστούν και Πακιστανοί έσφαζαν Ινδούς και Σιχ με στόχο να διατηρήσουν την πλειοψηφία. Εκτοτε η ένταση στο Κασμίρ ουσιαστικά δεν μειώθηκε ποτέ, αφού η μεν Ινδία γέμισε την περιοχή με στρατό για να ελέγξει τον πληθυσμό, το δε Πακιστάν ενίσχυσε τους δεσμούς του και υποδαύλισε τοπικές ένοπλες οργανώσεις και τρομοκράτες. Αλλωστε εκεί επενδύει η Ινδία για να στήσει το αφήγημά της, στο ότι η τρομοκρατική επίθεση στο Παχαλγκάμ ήταν έργο τρομοκρατών υποστηριζόμενων από το Πακιστάν. Εντούτοις, παρά τη διαρκή ένταση, η Συνθήκη Υδάτων του Ινδού ποταμού έμενε εκτός πολεμικής από το 1960 που υπογράφηκε.
Το πόσο σημαντικά είναι το Κασμίρ και η γεωγραφική θέση του για όλους τους παίκτες της περιοχής υπογραμμίζει το γεγονός ότι έχουν γίνει τρεις (μαζί με αυτήν) πολεμικές συρράξεις. Βόρεια του Κασμίρ εκτείνεται η αχανής επαρχία Σιντζιάνγκ της Κίνας, ενώ στα νοτιοδυτικά το Πακιστάν και στα νοτιοανατολικά η Ινδία κατέχουν αντίστοιχα εδάφη του. Η βόρεια πλευρά των συνόρων είναι μια από τις πιο πλούσιες περιοχές της Κίνας σε ορυκτά (πρόσφατα εντοπίστηκαν τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου), ενώ γίνονται κολοσσιαίες επενδύσεις από το κινεζικό κράτος σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στην ασφάλεια και γενικότερα την ανάπτυξη της περιοχής, με βασικό πυλώνα τον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας – Πακιστάν (CPEC) που καταλήγει στο πακιστανικό λιμάνι του Γκουαντάρ.
Μετά τα κινεζικά σύνορα ξεκινάει το χάος. Τόσο η Ινδία όσο και το Πακιστάν δεν ερίζουν μόνο για το νερό που κυλάει στην κοιλάδα του Ινδού και των παραποτάμων του αλλά και για τα τεράστια αποθέματα σε ορυκτά (κυρίως σε ζαφείρια, βόρακα και γραφίτη). Η Ινδία, στην προσπάθειά της να εδραιώσει την κυριαρχία της, κατασκευάζει δίκτυο αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου στις βόρειες περιφέρειές της μέχρι και το Κασμίρ.
Ο ρόλος της Κίνας
Μπορεί η Κίνα να μη θέλει σε αυτήν τη φάση να παρέμβει στη σύγκρουση που έχει ξεσπάσει μεταξύ των δύο πυρηνικών γειτόνων της, όμως η θέση της ουσιαστικά την ωθεί σε έναν ξεκάθαρο ανταγωνισμό με την Ινδία και όχι με το Πακιστάν. Νέο Δελχί και Πεκίνο ανταγωνίζονται συνολικά για την κυριαρχία στην ευρύτερη περιοχή (η Ινδία είναι πλέον η πιο πολυπληθής χώρα του κόσμου) από πλευράς οικονομίας, παραγωγής και εμπορίου.
Στο μεταξύ τα τελευταία χρόνια οι πακιστανικές Ενοπλες Δυνάμεις εξοπλίζονται σχεδόν αποκλειστικά (σε ποσοστό 82%) με κινεζικά όπλα, τα οποία μέχρι το 2012 αποτελούσαν το 51% του πακιστανικού οπλισμού. Αντίθετα, η Ινδία μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει μειώσει δραστικά την –παραδοσιακή– εξάρτησή της από ρωσικά οπλικά συστήματα και επενδύει μαζικά σε αγορές όπλων κυρίως από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις.
