Ο Ακίλε Πολονάρα γεννήθηκε για να κατακτήσει τον κόσμο, αλλά θα πρέπει πρώτα να νικήσει το τέρας. Οχι μία φορά, αλλά δύο, τουλάχιστον. Η αχίλλειος πτέρνα του Ιταλού Αχιλλέα είναι η εύθραυστη υγεία του. «Νίκησα» ανακοίνωσε όταν ξόρκισε για πρώτη φορά το χτικιό. Toν Οκτώβριο του 2023, με τη φανέλα του ακόμη ιδρωμένη από το Μουντομπάσκετ της Μανίλα, ο θεόρατος Πολονάρα υποβλήθηκε σε εγχείρηση αφαίρεσης όγκου από τους όρχεις. «Μέχρι τότε δεν είχα περάσει ούτε απέξω από χειρουργείο» θυμάται. «Ηταν όμως φανερό ότι κάτι πήγαινε λάθος στο σώμα μου. Είμαι άνθρωπος αισιόδοξος και αποφάσισα να το αντιμετωπίσω με μετωπική σύγκρουση. Δύο μήνες μετά την επέμβαση ήμουν ξανά στο παρκέ».
Χωρίς τα ξανθά του μαλλιά, αδυνατισμένος από τις θεραπείες και με το σώμα πλαδαρό και αγύμναστο. Αλλά υγιής και ξένοιαστος. Οι δύο επόμενες σεζόν τον βρήκαν στα παρκέ της Euroleague με τη Βίρτους Μπολόνια, οπλισμένο με το ζεστό χειροκρότημα και με τα βλέμματα θαυμασμού από τους φιλάθλους που γνώριζαν την ιστορία του. Ωσπου, τις ίδιες μέρες που η Βίρτους γιόρταζε την επιστροφή της στον θρόνο ύστερα από τέσσερα χρόνια μιλανέζικου μονοπωλίου, έπεσε δεύτερος κεραυνός: «Ο Ακίλε Πολονάρα διαγνώστηκε με λευχαιμία και υποβάλλεται σε ειδική θεραπεία εδώ και μερικές εβδομάδες σε νοσοκομείο της Μπολόνια». Δεν το γνώριζε κανένας έξω από το σπιτικό του, πέρα από τον γιατρό και τον προπονητή Ντούσκο Ιβάνοβιτς.
Η περιπέτεια ξεκίνησε με έναν τυχαίο έλεγχο ντόπινγκ. «Σινιόρε, έχετε δύο εβδομάδες διορία για να αποδείξετε ότι η ύποπτη ουσία που ανιχνεύτηκε στο δείγμα σας παράγεται αυθόρμητα από τον οργανισμό σας». Στην πραγματικότητα ήταν σύμπτωμα του καρκίνου, ένα δυσοίωνο καμπανάκι. Οι παλαιότεροι –στην Ελλάδα αλλά και την Ιταλία– θυμήθηκαν ότι «ντοπέ» είχε πιαστεί και ο αείμνηστος Αλφόνσο Φορντ στο ξεκίνημα της ασθένειάς του, το 1997, όταν έπαιζε στου Παπάγου.
Ο κοσμαγάπητος Φορντ διαγνώστηκε με λευχαιμία και έμεινε εκτός γηπέδων για έναν χρόνο προτού επιστρέψει δριμύτερος στο ξεκίνημα της σεζόν 1998-99 με τα χρώματα του Σπόρτινγκ. Ο «Αλ», όπως τον έλεγαν οι φίλοι, αναδείχτηκε αργότερα πρώτος σκόρερ της Euroleague, το 2001 με το Περιστέρι και το 2002 με τον Ολυμπιακό. Κατόπιν μετακόμισε στην Ιταλία: Σιένα, Σκαβολίνι.
«Στα πλέι οφ του 2004 φαινόταν καταβεβλημένος» θυμάται ο τότε συμπαίκτης του στο Πέζαρο Ντάνιελ Χάκετ. «Στο παρκέ γέμιζε τα καλάθια όπως συνήθως, αλλά όταν καθόταν στον πάγκο δυσκολευόταν να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά. Εμείς στο μεταξύ δεν γνωρίζαμε το παραμικρό. Μέχρι που μας ανακοίνωσαν ξαφνικά ότι ο Αλ πέθανε. Εκλαψα γοερά και δεν μπορούσα ούτε να αναπνεύσω. Μέχρι σήμερα θρηνώ τον θάνατό του».
Το μαρτύριο του 33χρονου Αλφόνσο Φορντ τελείωσε στις 4 Σεπτεμβρίου 2004 και το όνομά του δόθηκε στο έπαθλο του πρώτου σκόρερ της Euroleague. O Ακίλε Πολονάρα είναι και αυτός 33 ετών, αλλά δεν βιάζεται να γίνει βραβείο. Εάν το τσουνάμι της συμπαράστασης έχει τη δύναμη να διώξει τον δαίμονα, ο «Ακί» θα νικήσει και πάλι.
Διαβάστε επίσης:
Βελάζουν και τα εικονικά αιγοπρόβατα στον ΟΠΕΚΕΠΕ…
Άστατος ο καιρός σήμερα Σάββατο – Οι περιοχές που θα επηρεαστούν
