Ενας διαγωνισμός με έναν και μόνο συμμετέχοντα. Ενα αχρείαστο ακίνητο που αγοράστηκε για 5 εκατ. και θα πουληθεί για 36 εκατ. ευρώ. Μια απόφαση που ελήφθη παρά την κατάφωρη παραβίαση βασικών όρων της διακήρυξης. Και μια καταγγελία που έχει πλέον διαβιβαστεί στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Αυτή είναι η εικόνα που ξεδιπλώνεται γύρω από την πολύκροτη υπόθεση της αγοράς νέου κτιρίου από τη Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης (ΔΥΠΑ) από την εταιρεία Tomwaz Property 2 Μονοπρόσωπη ΑΕ με κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. Μια εικόνα που καταδεικνύει ότι πίσω από τους βαρύγδουπους στόχους περί δήθεν αναβάθμισης της ΔΥΠΑ κρύβεται μια υπόθεση με σαφείς ενδείξεις φωτογραφικής διακήρυξης και μεθοδευμένης ανάθεσης.
Το Documento αποκαλύπτει το παρασκήνιο αυτής της υπόθεσης φέρνοντας στο φως τα επίσημα πρακτικά της απόφασης του διοικητικού συμβουλίου της ΔΥΠΑ και τη διαδρομή της αγοράς του ακινήτου, αποκαλύπτοντας όχι μόνο το πώς καταπατήθηκαν οι κανόνες της διαφάνειας αλλά και το πώς παίχτηκε το παιχνίδι πίσω από κλειστές πόρτες.
Πώς ξεκίνησαν όλα
Στις 14 Δεκεμβρίου 2024 η ΔΥΠΑ προκήρυξε μειοδοτικό διαγωνισμό συνολικού ύψους 45 εκατ. ευρώ για την «Αγορά κτιρίου για τη στέγαση των Υπηρεσιών Κεντρικής Διοίκησης της ΔΥΠΑ» χρηματοδοτούμενο από το Ταμείο Ανάκαμψης με προθεσμία υποβολής προσφορών από υποψήφιες εταιρείες έως τις 20/1/2025. Να σημειωθεί ότι τα κεντρικά γραφεία της ΔΥΠΑ στεγάζονται ήδη σε ένα ιδιόκτητο (!) κτίριο στον Αλιμο. Ας επιστρέψουμε όμως στον διαγωνισμό.
Η αγορά του κτιρίου αποσκοπούσε «στο να ανταποκριθεί η ΔΥΠΑ στον συνεχώς αναβαθμιζόμενο ρόλο της», όπως ανέφερε και η απόφαση της ένταξης. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες του Documento, για την απόφαση ένταξης του έργου στο Ταμείο Ανάκαμψης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή οι ελληνικές αρχές δήλωσαν ότι το νέο κτίριο θα φιλοξενούσε –μεταξύ άλλων– το Εθνικό Συμβούλιο Δεξιοτήτων, υποστηρικτικές υπηρεσίες πληροφορικής, διοικητικό προσωπικό και το Κέντρο Διά Βίου Μάθησης, ώστε όλες οι υπηρεσίες να είναι συγκεντρωμένες σε ένα κτίριο.
Σίγουρα διαβάζοντας κανείς την παρουσίαση του έργου θα μπορούσε να πιστέψει ότι πρόκειται για τη δημιουργία ενός κέντρου επιχειρησιακής και στρατηγικής αναβάθμισης, δηλαδή για ένα έργο εθνικής σημασίας. Η αλήθεια όμως είναι τελείως διαφορετική. Γιατί η ΔΥΠΑ, όπως αποδεικνύεται, δεν διστάζει να συμβάλει στην «ανάκαμψη» ακόμη και με έργα αμφίβολης χρησιμότητας.
Ενα από τα βασικά επιχειρήματα που προβλήθηκαν για να αιτιολογηθεί η υπέρογκη δαπάνη των 45 εκατ. ευρώ ήταν η ανάγκη να φιλοξενηθεί –μεταξύ άλλων– το Εθνικό Συμβούλιο Δεξιοτήτων. Ωστόσο η ΔΥΠΑ «ξέχασε» να αναφέρει στην Κομισιόν μια «μικρή» λεπτομέρεια. Το Εθνικό Συμβούλιο Δεξιοτήτων αποτελείται από έντεκα μέλη, τα οποία όμως ουδεμία εργασιακή σχέση έχουν με το εν λόγω όργανο. Δηλαδή το συγκεκριμένο συμβούλιο δεν έχει αναλάβει κάποια κρίσιμη αποστολή που να απαιτεί τέτοιου είδους στέγη. Απλώς συμμετέχουν στις συνεδριάσεις, οι οποίες μάλιστα πραγματοποιούνται μονάχα μία φορά τον μήνα. Ναι, καλά διαβάσατε. Προγραμματίζεται η δαπάνη 45 εκατ. ευρώ για μία μηνιαία συνεδρίαση που ουσιαστικά δεν επιφέρει τίποτε ουσιώδες στη διοίκηση και λειτουργία της ΔΥΠΑ.
Σημειώνεται ότι στα ιδιόκτητα γραφεία της υπάρχει ήδη διαθέσιμη αίθουσα συνεδριάσεων η οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, χρησιμοποιείται σποραδικά από το διοικητικό συμβούλιο και παραμένει σχετικά ανεκμετάλλευτη. Κι όμως, η ύπαρξη του εν λόγω εθνικού συμβουλίου προβλήθηκε ως βασικό επιχείρημα για να πειστεί η Κομισιόν ότι το έργο έχει… εθνική σημασία. Τα περίεργα όμως δε σταματούν εδώ.
Υπολογιστές και… real estate
Επόμενη «ανάγκη» που επικαλέστηκε η ΔΥΠΑ ήταν αυτή της στέγασης προηγμένων διοικητικών και ψηφιακών λειτουργιών για την «ομαλή ενσωμάτωση της λειτουργίας των νέων Υπηρεσιών, των νέων οργάνων διοίκησης της Δ.ΥΠ.Α».
Η αιτιολόγηση είχε όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά: φιλόδοξο εύρος, τεχνοκρατική ορολογία και… ευρωπαϊκή στόχευση. Σύμφωνα με πληροφορίες, η διοίκηση της ΔΥΠΑ διατυμπάνιζε ότι το νέο κτίριο θα φιλοξενούσε κρίσιμες υποδομές πληροφορικής, data centers και υποστηρικτικές διοικητικές υπηρεσίες. Το σχέδιο, σε χαρτί τουλάχιστον, μύριζε ψηφιακό μετασχηματισμό και τεχνολογική αναβάθμιση. Στην πραγματικότητα όλα τα παραπάνω ήδη λειτουργούν –κανονικά– στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις της ΔΥΠΑ στον Αλιμο, σε ιδιόκτητο κτίριο που όχι μόνο διαθέτει τεχνικές υποδομές, αλλά έχει ήδη αναβαθμιστεί κατά καιρούς με πόρους ΕΣΠΑ και στεγάζει το σύνολο των διοικητικών δομών της υπηρεσίας.
Με λίγα λόγια: ούτε τεχνική ανεπάρκεια ούτε χωροταξική ανάγκη υπάρχουν. Κι όμως, η ανάγκη παρουσιάστηκε ή μάλλον δημιουργήθηκε σαν να πρόκειται για υπηρεσία σε απόγνωση που ψάχνει επειγόντως στέγη.
Η βολική σύμπτωση
Αφού τέθηκε το πλαίσιο με τους «βαρύγδουπους» στόχους και τις μεταρρυθμιστικές φιλοδοξίες, ήρθε η ώρα της υλοποίησης. Ο διαγωνισμός των 45 εκατ. ευρώ για την αγορά του νέου κτιρίου της ΔΥΠΑ ολοκληρώθηκε με… μία συμμετοχή. Ναι, μία. Οπως αποκαλύπτει το Documento, σύμφωνα με τα πρακτικά του ΔΣ της ΔΥΠΑ στις 13/5/2025 η μοναδική εταιρεία που κατέθεσε προσφορά ήταν η Tomwaz Property 2 Μονοπρόσωπη ΑΕ και ανακηρύχθηκε φυσικά ανάδοχος – γιατί πώς αλλιώς; Το ακίνητο που πρόσφερε βρίσκεται επί της λεωφόρου Αθηνών (Καβάλας) στην περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος και –τι έκπληξη!– πληρούσε ακριβώς όλες τις εξαιρετικά ειδικές τεχνικές και γεωγραφικές προδιαγραφές της διακήρυξης σύμφωνα με τα πρακτικά: δηλαδή να είναι εντός ακτίνας 15 χλμ. από το Σύνταγμα, κοντά σε σταθμό σταθερής τροχιάς, με συγκεκριμένη επιφάνεια, ενεργειακή πιστοποίηση LEED Gold και δεκάδες άλλες τεχνικές λεπτομέρειες που θα νόμιζε κανείς ότι γράφτηκαν… με γνώμονα να καλύψουν το συγκεκριμένο ακίνητο.
Σημειώνεται ότι το προσφερόμενο ποσό αγοράς για το κτίριο ανήλθε στα 36.077.000 ευρώ συν ΦΠΑ, εκ των οποίων τα 2.976.000 ευρώ αφορούσαν το κόστος για τον απαιτούμενο εξοπλισμό (δεδομένου ότι το κτίριο που θα παραδοθεί πρέπει μέχρι τον χρόνο παράδοσης να είναι έτοιμο).
Η σύμπτωση να εμφανίζεται μόνο μία εταιρεία, η οποία τυγχάνει να διαθέτει το «ιδανικό» ακίνητο, μπορεί να μην προκαλεί καμία εντύπωση σε όλους όσοι έχουν δει αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν. Ομως εδώ μιλάμε για κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. Δηλαδή για ευρωπαϊκά χρήματα που –θεωρητικά– θα έπρεπε να στηρίζουν την πραγματική ανάπτυξη και όχι αμφιλεγόμενες αγορές ακινήτων μέσα από διαγωνισμούς που περισσότερο θυμίζουν παζλ όπου μονάχα ένα κομμάτι ταιριάζει.
Η φωτογραφική διαδικασία
Κι όμως, ακόμη και με τις εξόφθαλμα φωτογραφικές προδιαγραφές το ακίνητο που τελικά προκρίθηκε δεν πληρούσε βασικά ζητούμενα. Το επιχείρημα στη διακήρυξη περί «πλησιέστερου σταθμού» καταρρίπτεται από την ίδια την εισήγηση της επιτροπής. Ο «πλησιέστερος» σταθμός του μετρό, δηλαδή ο Ελαιώνας, απέχει περίπου 1.100 μ. (17 λεπτά με τα πόδια), πάνω από το όριο του μέχρι ενός χιλιομέτρου που ορίζει ρητώς η διακήρυξη. Ακόμη και αυτή η απόσταση, την οποία δεν καλύπτει λεωφορειακή γραμμή, συνοδεύεται από μια επικίνδυνη πορεία σε οδό ταχείας κυκλοφορίας και σε δρόμο χωρίς πεζοδρόμιο ή με ανεπαρκή πεζοδρόμια.
Πρόκειται για μία παράβαση που παραδέχτηκε και η ίδια η Επιτροπή Στέγασης έπειτα από επιτόπιο έλεγχο, όπως αναφέρεται και στα πρακτικά της απόφασης. Συγκεκριμένα, η επιτροπή σημειώνει: «Η διαδρομή έως τον Σταθμό “Ελαιώνας” δεν διαθέτει πεζοδρόμιο στο μεγαλύτερο τμήμα της, προκειμένου να είναι ασφαλής η πρόσβαση από και προς τον Σταθμό». Αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο. Η επιτροπή προχώρησε με τη θετική αξιολόγηση, κάνοντας λόγο για «καταλληλότητα» και προσπερνώντας τη ρητή παραβίαση των όρων. Εδώ δηλαδή δεν μιλάμε πια για αστοχία, αλλά για ένα είδος τεχνικής αδιαφάνειας που φτάνει να ακυρώνει ακόμη και τις ίδιες τις (προσεκτικά ραμμένες) προδιαγραφές.
Η «χρυσή» ανατίμηση
Η εταιρεία Tomwaz Property 2 Μονοπρόσωπη ΑΕ, μοναδική συμμετέχουσα στον διαγωνισμό της ΔΥΠΑ, συστάθηκε τον Φεβρουάριο του 2019 με σκοπό την απόκτηση, την πώληση και τη διαχείριση ακινήτων από την κυπριακή Sovony Ltd, με βάση την ανακοίνωση σύστασης της εταιρείας όπως είναι αναρτημένη στο ΓΕΜΗ. Οπως προκύπτει από επίσημα έγγραφα, η κυπριακή εταιρεία τον Ιανουάριο του 2025 μεταβίβασε τις μετοχές της στην εταιρεία KKPLAW Limited/Koushos Korfiotis Papacharalambous.
Βέβαια, το θέμα δεν είναι ποιος εμφανίζεται στο τιμόνι της εταιρείας, αλλά τι συνέβη με το ίδιο το ακίνητο. Σύμφωνα με πληροφορίες του Documento, το κτίριο στη λεωφόρο Αθηνών αγοράστηκε από την Tomwaz το 2019 αντί μόλις 5 εκατ. ευρώ. Οταν ξεκίνησαν οι πρώτες επαφές για πιθανή αγορά από τη ΔΥΠΑ η εταιρεία φέρεται να ζητούσε 9 εκατ. ευρώ. Ομως, όταν ο πωλητής πληροφορήθηκε ότι η προμήθεια θα γίνει μέσω διαγωνισμού με ευρωπαϊκά κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης, η τιμή ανέβηκε ξαφνικά στα 12 εκατ. ευρώ.
Και κάπου εκεί η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία: η τελική αποτίμηση του ακινήτου –αυτή που εγκρίθηκε στον διαγωνισμό– εκτοξεύτηκε στα 36,077 εκατ. ευρώ (συν τον ΦΠΑ). Δηλαδή μιλάμε για ένα πολλαπλάσιο τίμημα σε σχέση με την πραγματική του αξία, που ξεκίνησε από τα 5 εκατ. ευρώ και «φούσκωσε» εντυπωσιακά μόλις εμφανίστηκαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια.
Ενας διαγωνισμός που υποτίθεται ότι διασφαλίζει τη διαφάνεια και την ορθή χρήση δημόσιου χρήματος καταλήγει να νομιμοποιεί μια εκρηκτική υπερκοστολόγηση ακινήτου – και όλα αυτά υπό τον μανδύα της «αναπτυξιακής στρατηγικής».
