Μετά την ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα στη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή, ο οποίος για πρώτη φορά διατύπωσε επιτακτικά το αίτημα για εκλογές, οι εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό σίγουρα θα είναι διαφορετικές. Μπορεί να υπάρξει μια εορταστική ανάπαυλα λόγω Χριστουγέννων, αλλά από κάτω, στα πολιτικά επιτελεία, οι ζυμώσεις και οι διεργασίες τρέχουν, είτε για να ανακόψουν τη μεγάλη φθορά της κυβέρνησης είτε για να προετοιμαστούν ενόψει της επόμενης μέρας.
Μπορεί ο προϋπολογισμός του 2022 να πήρε τις ψήφους των κυβερνητικών βουλευτών, αλλά, ανεξάρτητα και από τις όποιες πολιτικές εξελίξεις, οι αβεβαιότητες που τον συνοδεύουν είναι τέτοιες που ενδεχομένως να τον τινάξουν στον αέρα.
Και οι αβεβαιότητες είναι αφενός μεν η πανδημία, για την οποία το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έχει περίπου κηρύξει το τέλος της στις 31/12/2021 παρότι βρισκόμαστε στην κορυφή του τέταρτου κύματος και ένα μικρό χωριό χάνεται την ημέρα, και αφετέρου η πορεία του πληθωρισμού που έχει στη βάση της την ενεργειακή κρίση και η οποία, απ’ ό,τι λένε όλοι οι διεθνείς παρατηρητές, δυστυχώς δεν θα είναι βραχυπρόθεσμη αλλά θα έχει πολύ μεγαλύτερη διάρκεια από την αρχικά προβλεφθείσα.
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι και ο προϋπολογισμός του 2021 δεν κύλησε ομαλά, αφού οι «έκτακτες» δαπάνες για την αντιμετώπιση της πανδημίας ξεπέρασαν τις αρχικές προβλέψεις, με αποτέλεσμα τη διόγκωση τόσο του ελλείμματος που έφτασε το 7% του ΑΕΠ όσο και του δημόσιου χρέους που κινείται γύρω στο 206% του ΑΕΠ. Αλλωστε γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο τους τελευταίους μήνες βλέπουμε μια ιδιότυπη στάση πληρωμών από τα κονδύλια του ΕΣΠΑ και του ΠΔΕ προς διάφορες κατευθύνσεις: προς τα δημόσια έργα που τινάζουν στον αέρα τις εργολαβίες, προς τις εφημερίες των γιατρών, προς την καταβολή του μεταφορικού ισοδύναμου στους νησιώτες κ.λπ.
Αλλά το κυριότερο δεν είναι αν επαληθεύεται ή όχι ο προϋπολογισμός, το κυριότερο είναι ότι αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει να βαδίζει στα χνάρια ενός παραγωγικού μοντέλου και μιας ανάπτυξης παρωχημένης, που μας οδήγησε στη χρεοκοπία το 2010. Χτίζει ένα αδιαφανές πελατειακό κράτος, οι απευθείας αναθέσεις την τελευταία διετία ανέρχονται μαζί με τους πρόχειρους διαγωνισμούς περίπου στα 5 δισ., ενώ το αναπτυξιακό μοντέλο καθορίζεται όχι από μια σχεδιασμένη στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης αλλά από τις επιλογές των εγχώριων και ξένων οικονομικών συμφερόντων, με τα οποία συνάπτονται τα deals, στη φάση αυτή κυρίως με επίδικο τον τουρισμό και την πράσινη ενέργεια. Και φυσικά εκεί θα κατευθυνθεί και ο όγκος των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, είτε ως επιχορηγήσεις είτε ως δάνεια. Οσο για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αυτές σε ό,τι αφορά τον δανεισμό από συνολικά 12,5 δισ. που θα λάβει η χώρα θα μπορούν να απευθυνθούν μόνο στα 500 εκατ. που θα διαχειριστεί η Αναπτυξιακή Τράπεζα, αφού τα υπόλοιπα θα τα διαχειριστούν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες.
Αλλά αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν τα ασύστολα ψεύδη του ίδιου του πρωθυπουργού, ο οποίος ενώ προφανώς γνώριζε από μήνες την περίφημη έκθεση των κ. Τσιόδρα και Λύτρα, εμφανίστηκε στη Βουλή την 1η Δεκεμβρίου και με περισσό θράσος απευθυνόμενος προς την αξιωματική αντιπολίτευση ζητούσε και τα ρέστα, ενώ μας καλούσε να του φέρουμε στοιχεία που να αποδεικνύουν –άκουσον άκουσον– ότι πεθαίνουν περισσότεροι άνθρωποι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ από αυτούς που βρίσκονται εντός ΜΕΘ…
Είναι πράγματι ντροπή και κατάντια για έναν πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί τόσα ψέματα, λες και ο ελληνικός λαός τρώει κουτόχορτο ή πείθεται μέσα από τα καλοπληρωμένα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα.
Γι’ αυτό ήρθε η ώρα αυτή η κυβέρνηση να παραιτηθεί. Μια κυβέρνηση που έφερε τη χώρα στους πρώτους αρνητικούς και μακάβριους δείκτες της πανδημίας, που πεισματικά αρνείται να ενισχύσει το ΕΣΥ, που συστηματικά διαλύει το κοινωνικό κράτος, που δημιουργεί συνθήκες γαλέρας για τον κόσμο της εργασίας, που δουλεύει αποκλειστικά για τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, που μοιράζει αδιαφανώς και απλόχερα δημόσιο χρήμα με συνεχείς απευθείας αναθέσεις.
Ηρθε βεβαίως ταυτόχρονα και η ώρα της αντιπολίτευσης να αναμετρηθεί με τον εαυτό της και τις ιστορικές ευθύνες της. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως δημοκρατική – προοδευτική κυβέρνηση. Σε αυτή την πρόκληση καλούνται να αναμετρηθούν όλες ανεξαίρετα οι δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.
