Κανείς από τους φιλόδοξους να μας κυβερνήσουν δεν βρίσκει λόγια για την επανεκκίνηση της ελληνικής δημοκρατίας που διέλυσε η φαμίλια Μητσοτάκη. Σχεδόν κανείς δεν έχει απαντήσεις για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, την απομόνωση της χώρας διεθνώς και θέσεις για το τι πρέπει να γίνει και με ποιους θα το κάνει. Απ’ ό,τι φαίνεται, προτεραιότητα είναι η προσωπική –έμμισθη– επανεκλογή των «σωτήρων»
Εχουμε μια διεφθαρμένη κυβέρνηση που υποδούλωσε όλες τις ανεξάρτητες εξουσίες και προστατεύει προκλητικά τα καρτέλ των χορηγών της. Μια ανυπόληπτη διεθνώς εξουσία – το μόνο που νοιάζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους επίορκους υπουργούς και βουλευτές είναι να διαλύσουν το κοινωνικό κράτος και να ξεπουλήσουν την κρατική περιουσία προσφέροντας έδαφος για πλουτισμό σε εγχώριους και ξένους «προστάτες». Μια πολιτική ηγεσία που κρύβεται σε όλα (!) τα εθνικά θέματα για να κερδίσει χρόνο προτού παραδώσει καμένη γη.
Και στην αντιπολίτευση το χάος προβάλλει απειλητικό. Στελέχη από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ καταναλώνουν όλη την ενέργειά τους αναζητώντας τρόπο και σχήματα για να επανεκλεγούν στο κοινοβούλιο. Καμιά ανάλυση των οικονομικών κινδύνων από τη γεωστρατηγική και εμπορική (λόγω Τραμπ) αναταραχή και την κυριαρχία των επικίνδυνα φιλοπόλεμων ηγετών των μεγάλων χωρών της Ευρώπης. Καμιά ανάλυση για τους λόγους ανόδου των αντισυστημικών δεξιών σχημάτων σε όλη την Ευρώπη και την εξαφάνιση της Αριστεράς από παντού!
Τότε που υπήρχε το ρεύμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ το Podemos στην Ισπανία είχε φτάσει το 20,65% στις εκλογές του 2015 και τα δύο αριστερά σχήματα στην Πορτογαλία, το Bloco και το KKΠ με τους Πράσινους,
στο 15%. Το μεν Podemos έχει διαλυθεί, ενώ τα δύο σχήματα στην Πορτογαλία αθροιστικά είναι κάτω από 5%. Τότε θυμίζουμε πρωθυπουργός στην Ιταλία ήταν ο κεντροαριστερός Ματέο Ρέντσι, ενώ σήμερα η κυρίαρχος είναι η ακροδεξιά Μελόνι! Κανένας προβληματισμός. Καμιά ιδέα από τους φιλόδοξους της κεντροαριστεράς που σχεδιάζουν να διαδεχτούν την κυβέρνηση της ΝΔ, με κάποιους πιο «ρεαλιστές» να θέλουν να συγκυβερνήσουν μαζί της, αλλά μετά την αποχώρηση του Μητσοτάκη.
Στο ΠΑΣΟΚ ο Ανδρουλάκης περίμενε ότι μετά τη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ θα εισέπραττε σχεδόν όλο το μερίδιο ψήφων από τον «προοδευτικό» κόσμο, ότι θα ήταν ο επόμενος πρωθυπουργός χωρίς να κάνει τίποτα! Οι πολίτες τού απάντησαν ότι δεν τον εμπιστεύονται ούτε αυτόν ούτε και το αγνώριστο πλέον ΠΑΣΟΚ, υπονομευμένο από πρόσωπα του σημιτικού περιβάλλοντος, όπως η Αννα Διαμαντοπούλου. Ετσι, το μήνυμα που εισπράττουν είναι εκκωφαντικό, καθώς το μονοπρόσωπο κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου διεκδικεί, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ενα οργισμένο μήνυμα που θα έπρεπε να προκαλέσει συναγερμό και στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει διαμελιστεί (χωρίς να είναι βέβαιο ότι δεν θα υπάρξει και συνέχεια) φορτωμένος με το ασήκωτο βάρος της πρωτοφανούς πραξικοπηματικής καθαίρεσης του εκλεγμένου από τη βάση προέδρου Στέφανου Κασσελάκη, που δημιούργησε στη συνέχεια το Κίνημα Δημοκρατίας, το μόνο νέο, διαφορετικό πολιτικά και οργανωτικά κόμμα με προτάσεις στην παρούσα κατάσταση.
Ναι, το βάρος του πραξικοπήματος είναι ασήκωτο και ήδη έχει οδηγήσει σε ανυποληψία χωρίς επιστροφή τόσο όσους παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ με την ελπίδα ότι έτσι έχουν περισσότερες πιθανότητες να επανεκλεγούν όσο και τις «ομάδες» της Eφης και του Ευκλείδη που αποχώρησαν για προσωπικούς λόγους (και οργισμένοι με τον Τσίπρα αμέσως μετά τη στήριξή του στον Κασσελάκη), μη αποδεχόμενοι τη βασική δημοκρατική αρχή του σεβασμού στην πλειοψηφία, παίρνοντας και τις έδρες τους και στήνοντας ακόμη ένα αχρείαστο μαγαζί.
Και εδώ έρχεται ο Αλέξης Τσίπρας, προκλητικά απών από το κοινοβούλιο, ο οποίος, όταν δεν έχει εκδήλωση το ομώνυμο ινστιτούτο που ίδρυσε με κρατική χρηματοδότηση, δραστηριοποιείται κυρίως παρασκηνιακά για τη δημιουργία ενός εντελώς νέου πολιτικού σχήματος. Οι πληροφορίες επιμένουν ότι κανείς από τον παλαιό ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τη Νέα Αριστερά δεν θα βρει χώρο και ρόλο στη νέα προσπάθεια του τέως πρωθυπουργού, που περιμένει την πτώση Μητσοτάκη για να εκδηλωθεί.
Ολοι πλέον θεωρούνται βαρίδια. Πλην όμως ούτε ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας είναι αμέτοχος στην καθαίρεση του Κασσελάκη, τον οποίο προώθησε για να εμποδίσει την Αχτσιόγλου (και τους ακολούθους της) να αναλάβει την ηγεσία του κόμματος. Και κανείς δεν έχει ξεχάσει ότι, τέσσερις μήνες μετά την εκλογή διαδόχου του, ήταν αυτός που με επιστολή του στο συνέδριο ζήτησε να επαναληφθούν (!) οι εκλογές για ανάδειξη προέδρου. Κανείς δεν ξεχνά ότι Αλ. Τσίπρας μετά το τριπλό πραξικόπημα κι ένα συνέδριο όπου οι μισοί σύνεδροι κλειδώθηκαν έξω από το μπουζουξίδικο (!) σιώπησε.
Αφήσαμε εκτός το ΚΚΕ, παρότι έχει ένα υπολογίσιμο και κρίσιμο ποσοστό περί το 7-8%. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με πολιτικό κόμμα όσο με μια θρησκευτικού χαρακτήρα οργάνωση, που αρνείται κάθε συνεργασία (βολική για το σύστημα) και καλεί τον λαό να σώσει τον λαό! Και αν δεν ξεσηκωθεί ο λαός, τόσο χειρότερα για τον λαό.
Κανείς από τους φιλόδοξους να μας κυβερνήσουν δεν βρίσκει λόγια για την επανεκκίνηση της ελληνικής δημοκρατίας που διέλυσε η φαμίλια Μητσοτάκη. Σχεδόν κανείς δεν έχει απαντήσεις για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, την απομόνωση της χώρας διεθνώς και θέσεις για το τι πρέπει να γίνει και με ποιους θα το κάνει. Απ’ ό,τι φαίνεται, προτεραιότητα είναι η προσωπική –έμμισθη– επανεκλογή των «σωτήρων». Δύσκολοι καιροί για τους πολιτικούς πρίγκιπες, με θύμα – όπως πάντα– τον λαό και τη χώρα.
Διαβάστε επίσης
Ισραήλ: Διαταγή στον στρατό να εμποδίσει το Madleen – Προκλητικές δηλώσεις του υπουργού Αμυνας
ΣΥΡΙΖΑ για ΟΠΕΚΕΠΕ και Documento: Σκάνδαλα που όταν αποκαλύπτονται η κυβέρνηση κάνει την ανήξερη
