Από το 1947 Πρωτοπαππάς και Λογοθετίδης ήταν αχώριστοι καλλιτεχνικά τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο.
Στους νεότερους το όνομα Βαγγέλης Πρωτοπαππάς ίσως να μη λέει τίποτα. Για τους μεγαλύτερους, πάλι, ειδικά τους φαν του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, είναι ένα όνομα ταυτισμένο μ’ αυτό του Βασίλη Λογοθετίδη, αφού δεν υπήρχε ταινία του τεράστιου κωμικού ηθοποιού που να μην έπαιζαν μαζί. Τον θυμόμαστε, έτσι, ως Ζήση, γείτονα του Θόδωρου/Λογοθετίδη στο «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» (1948), ως συνταξιούχο – υποψήφιο γαμπρό για τη «Δεσποινίς ετών 39» (1954), ως γλύπτη του αγάλματος στο «Ενας ήρως με παντούφλες» (1958) αλλά και ως φαντασιόπληκτο Μάρκο που φουσκώνει τα μυαλά του Πότη/ Λογοθετίδη στον «Ζηλιαρόγατο» (1956).
Πολλές απ’ αυτές τις ταινίες, του Αλέκου Σακελλάριου κυρίως, είχαν γυριστεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, τότε που οι δύο καλλιτέχνες ήταν αχώριστοι και μάλιστα είχαν συνάψει και οικογενειακές σχέσεις, μιας και ο Λογοθετίδης είχε παντρέψει τον Πρωτοπαππά στα τέλη του 1953 και βάφτισε τον μοναχογιό του τρία χρόνια αργότερα. Υπάρχει όμως και μια ιστορία από τα μαύρα χρόνια της Κατοχής στην Αθήνα, η οποία δικαιολογεί απόλυτα το δέσιμο που είχαν μεταξύ τους οι δύο ηθοποιοί.
Ο βαρύς χειμώνας με τον μεγάλο λιμό της Αθήνας τον χειμώνα του 1941- 42 βρήκε τον 25άχρονο Βαγγέλη Πρωτοπαππά ενταγμένο στον θίασο Κοτοπούλη, καλλιτεχνικός διευθυντής του οποίου ήταν ο Βασίλης Λογοθετίδης. Το γεγονός ότι το ίδιο ακριβώς διάστημα έχασε τη μητέρα του, μόλις στα 45 της χρόνια, από πείνα ήταν κάτι που σημάδεψε την καριέρα και τη μετέπειτα ζωή του. Μην έχοντας την οικονομική δυνατότητα να θάψει τη μάνα του και ενώ περίμενε το κάρο της δημαρχίας γι’ αυτό τον σκοπό, ο Λογοθετίδης έβγαλε μια χρυσή λίρα και του την έδωσε για τα χρήματα της κηδείας.
Λεπτομέρεια: Παρόλο που δεν είχαν ακόμη συνεργαστεί, ο ένας συνήθιζε να μένει στο καμαρίνι του άλλου για να μη ρισκάρουν την απαγόρευση της κυκλοφορίας. Εκτοτε ο Πρωτοπαππάς παρέμεινε καλλιτεχνικός παρτενέρ του Λογοθετίδη τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο (έπαιξαν μαζί σε δεκατρείς συνολικά ταινίες) μέχρι και το 1960, που ο μεγάλος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 62 ετών. Μετά τον θάνατο του φίλου και αδελφού του, με τη στήριξη επίσης του άλλου σπουδαίου φίλου και συναδέλφου του, Δημήτρη Χορν, αλλά και ύστερα από προσωπική πρόσκληση του παλιού συμμαθητή του, Αλέξη Σολομού, ο Πρωτοπαππάς εντάχθηκε στο Εθνικό Θέατρο υπηρετώντας για πολλά χρόνια ένα κλασικό ρεπερτόριο και ξεχωρίζοντας σε έργα του Αριστοφάνη, του Σαίξπηρ, του Μολιέρου, του Πιραντέλο κ.ά. Ο Βαγγέλης Πρωτοπαππάς πέθανε από Αλτσχάιμερ σε ηλικία 78 ετών και το ημερολόγιο έγραφε 21 Μαΐου 1995. Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο της Καλλιθέας.
