Στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Μεταπολίτευση: Ενα βολικό “τέρας”» ο δημοσιογράφος Διονύσης Ελευθεράτος γράφει για τη συκοφάντηση των συνδικαλιστικών αγώνων μέσα από την περίπτωση της ΛΑΡΚΟ.
«Είχαν κακομάθει. Θέλανε να πληρώνονται πολύ χωρίς να εργάζονται αντιστοίχως» έχει πει ο αδίστακτος επιχειρηματίας Μιχαήλ Σκαλιστήρης για τους απεργούς εργαζόμενους στα ανθρωποφάγα μεταλλεία του, οι οποίοι αμείβονταν στο ύψος του κατώτατου ημερομισθίου. Τους κέρδισε.
Οι νικητές γράφουν την ιστορία και το αφήγημα που έχει διαπεράσει μεγάλο μέρος του κοινωνικού σώματος με τη χορηγία των ΜΜΕ συνίσταται όχι απλώς στο άσκοπο των συνδικαλιστικών αγώνων αλλά και στα δεινά που αυτοί προκάλεσαν. Στο νέο του βιβλίο ο δημοσιογράφος Διονύσης Ελευθεράτος κάνει βουτιά στον κόσμο της μεταπολίτευσης, αποδομεί τις «τερατολογίες» που τη συνοδεύουν και ταξινομεί τα πραγματικά δεδομένα της κατασυκοφαντημένης για τον ριζοσπαστισμό της περιόδου.
Για παράδειγμα, στη ΛΑΡΚΟ του Μποδοσάκη είχε ξεσπάσει το 1977 μια μεγάλη απεργία για καλύτερες αμοιβές και συνθήκες εργασίας. Αστυνομικοί βοηθούσαν τον ιδιοκτήτη να περάσει απεργοσπάστες για να δουλέψει η παραγωγή, το κύμα αλληλεγγύης ήταν τεράστιο (οικονομική ενίσχυση έδωσαν μέχρι και μαθητές της Καισαριανής) και ως είδηση απασχόλησε διεθνή μέσα ενημέρωσης. Υστερα από 110 μέρες η εργοδοσία αποδέχτηκε αυξήσεις 17% έναντι 20% που ζητούσαν οι απεργοί, επαναπρόσληψη απολυμένων και μορατόριουμ εργασιακής ειρήνης.
Υπολογίζοντας τις τελικές υποχωρήσεις, που κόστισαν δεκαπλάσια, η εργοδοσία θα είχε γλιτώσει χρόνο, χρήμα και φήμη αν αποδεχόταν τις αρχικές απαιτήσεις. Οι ατίθασες απεργίες όπως στη ΛΑΡΚΟ άνοιξαν την πόρτα στις μισθολογικές αυξήσεις.
Αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται να μην προσφέρουν άμεσα οφέλη στη συντριπτική πλειονότητα όσων απήργησαν εκείνη την περίοδο, εντούτοις και μόνο το άκουσμα της κήρυξης απεργίας –αποτελούσε μέσο πίεσης κι όχι υπέρτατη σύγκρουση– έφερνε τις δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με αποτέλεσμα τη συνολική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Οι αντεργατικές κυβερνήσεις της ΝΔ (απεργοκτόνος ν. 330/1976) υπέκυψαν στις εισοδηματικές αυξήσεις λόγω του απεργιακού κύματος κι έτσι μόνο το 1978 αυξήθηκαν το κατώτατο ημερομίσθιο κατά 22,5% και ο μέσος πραγματικός μισθός κατά 69,4%, ενώ αρκετά σωματεία είχαν πετύχει να εργάζονται πενθήμερο.
Τότε άρχισαν να μειώνονται οι εισοδηματικές ανισότητες και να βγαίνουν κερδισμένοι οι εργαζόμενοι, αλλά τρεις δεκαετίες μετά οι εργοδότες πήραν τη ρεβάνς με τα μνημόνια και το κλάδεμα εργασιακών κατακτήσεων.
INFO
Tο βιβλίο του Διονύση Ελευθεράτου «Μεταπολίτευση: Ενα βολικό “τέρας”» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος
