Την «οδύσσεια» ενός ανθρώπου (αλλά και της οικογένειας του), επειδή είχε την ατυχία να βρεθεί θετικός στον κορονοϊό, επιδεινώνει το χάος που επικρατεί σε ένα ανοργάνωτο κράτος σαν το ελληνικό, όπου η κυβέρνηση του, έμαθε εν μέσω covid-19, να παίζει με τις ζωές μας, στρέφοντας την προσοχή της όχι στην αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά σε επικοινωνιακά φτηνά κόλπα για να σωθεί η ίδια και όχι οι πολίτες…
Πως αλλιώς να χαρακτηρίσει κάποιος τον «γολγοθά» μιας οικογένειας που ένα μέλος της, βρέθηκε θετικό στον ιό; Όπως μας εξιστορεί η Μ.Κ., ιδιωτική υπάλληλος, από το Μοσχάτο. Μία καταγγελία που έφτασε στο documentonews.gr, που αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό τη «γύμνια» του επιτελικού κράτους…
«Όλα ξεκίνησαν την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου, όταν εμφανίστηκαν στον 57χρονο σύζυγό μου τα πρώτα συμπτώματα. Πονοκέφαλος και δέκατα (37,2). Την επόμενη, βράδυ Σαββάτου τον έπιασαν πόνοι στα πλευρά και φύγαμε άρον-άρον για το Λαϊκό γιατί φοβηθήκαμε για πνευμονία. Μετά από 3-4 ώρες αναμονής του έκαναν ακτινογραφίες που βγήκαν καθαρές και μας έστειλαν σπίτι με την οδηγία πως αν ανέβει ο πυρετός να του δίνουμε μόνο depon και ponstan. Στη σκέψη ότι μπορεί να είναι covid-19 αποφασίσαμε να κάνουμε τεστ για να δούμε αν όντως ήταν κορονοϊός ή κάτι άλλο. Πήρα τηλέφωνο σε δημόσια νοσοκομεία αλλά κανείς δεν σήκωνε τηλέφωνο. Με τα πολλά κατάφερα να μιλήσω με τον «Ευαγγελισμό» κι εκεί μου είπαν πως κάνουν τεστ μόνο όταν εφημερεύει το νοσοκομείο! Δηλαδή αν δεν εφημερεύει και δεν έχεις χρήματα, τι κάνεις; Περιμένεις να πεθάνεις;» αναρωτήθηκε η Μ.Κ. και συνέχισε:
«Μέσα στο άγχος και για να μη μας πιάσει πανικός και χαθούμε εντελώς, πήγαμε και οι τρεις σε κοντινό ιδιωτικό νοσοκομείο και κάναμε το ταχύ μοριακό τεστ πληρώνοντας 150 ευρώ έκαστος (ο σύζυγος, εγώ κι ο γιός μου). Σύνολο 450 ευρώ. Ο σύζυγος επιβεβαιώθηκε ότι είναι θετικός κι εγώ με τον γιό μου βγήκαμε αρνητικοί. Επιστρέψαμε σπίτι και μπήκαμε σε καραντίνα, μιλώντας με μια γιατρό που μου έδωσε οδηγίες τι να κάνουμε (κι έκτοτε μας δίνει καθημερινά).
Κι αν ξεκινήσουν οι δύσπνοιες ή παραμένει ο πυρετός ή πέσει το οξυγόνο θα πρέπει να τον πάμε σε νοσοκομείο. Ωσπου τα ξημερώματα της Παρασκευής ο πυρετός ανέβηκε στους 39,5 και είχε ναυτίες, τάσεις για εμετό. Πάλι τηλέφωνα, έπρεπε να μπει νοσοκομείο. Κι εδώ ξεκινάει για τα καλά πια, το θέατρο του παραλόγου» λέει η Μ.Κ.
«Παίρναμε τηλέφωνο στο ΕΚΑΒ αλλά δεν ήταν εύκολο να πιάσω γραμμή. Τα κατάφερα τελικά αλλά μου απάντησαν ότι δεν ξέρουν πότε θα έρθουν γιατί δεν υπάρχουν ασθενοφόρα και γίνεται χαμός με τις εισαγωγές κρουσμάτων στα νοσοκομεία. Ρώτησα πόση ώρα μπορεί να περάσει και μου είπαν μπορεί σε 2-3 ώρες μπορεί και το βράδυ! Ολα αυτά το πρωί της Παρασκευής…».
«Τον άφησαν να γυρίσει σπίτι με ταξί…»
Και συνεχίζει η Μ.Κ.: «Μέσα στην απελπισία πήρα τηλέφωνο και ήρθε το μεσημέρι ιδιωτικό ασθενοφόρο όπου τον μετέφερε στο «Αττικό» και αφού πληρώσαμε 120 ευρώ για την μεταφορά. Και από εδώ ξεκινάει η… απόλυτη διαστροφή. Ο γιoς μου κι εγώ δεν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε το ασθενοφόρο γιατί είμαστε σε καραντίνα κι έτσι πήγε ασυνόδευτος ο σύζυγος μου στον νοσοκομείο. Όπως μας διηγήθηκε τηλεφωνικά από τις 4μμ ήταν σε ένα διάδρομο με δεκάδες άλλα περιστατικά covid-19, όπου περίμεναν να αδειάσει καρέκλα για να κάτσουν. Να του έχουν δώσει χαρτί προτεραιότητας και να περιμένει με 39 πυρετό ώρες σε μια καρέκλα. Με τους νοσοκόμους και τους γιατρούς να τρέχουν δεξιά κι αριστερά σαν παλαβοί γιατί εκτός των κρουσμάτων είχαν να κάνουν και με συνοδούς τους, που έμπαιναν μέσα ενώ απαγορευόταν η είσοδος. Κάποια στιγμή ο σύζυγος μου ζαλίστηκε και μπήκε μόνος του στον χώρο εξέτασης λέγοντας το πρόβλημα του. Οι γιατροί τον έβαλαν να κάτσει σε μία καρέκλα και άντε πάλι αναμονή για εξετάσεις. Μετά από 4-5 ώρες αναμονής του έκαναν εξέταση αίματος και αρκετή ώρα μετά του έκαναν ακτινογραφίες. Και πάντα αναμονή για τα αποτελέσματα καθισμένος σε μια καρέκλα. Τελικά στις 6 τα ξημερώματα του Σαββάτου, μετά από 14-15 ώρες παραμονής στο «Αττικό» του είπαν ότι οι πνεύμονες του είναι σε καλή κατάσταση και μπορεί να φύγει να πάει σπίτι. Στην ερώτηση πως θα φύγει αφού οι δικοί του είναι σε καραντίνα, δεν ήξεραν να του απαντήσουν. Και με μάσκα και γάντια, εξουθενωμένος, με πυρετό και ζαλάδες βγήκε έξω και πήρε ταξί, αφού ενημέρωσε τον οδηγό για το κρούσμα του. Και ας είναι καλά ο άνθρωπος, τον έφερε σπίτι στις 7 το πρωί. Και ρωτάω εγώ: πως αφήνεις έτσι, ένα κρούσμα να φύγει από το νοσοκομείο; Θα μπορούσε ο σύζυγος μου, αν δεν είχε χρήματα, να πάρει πχ λεωφορείο. Και εννοείται πως δεν θα ήταν ο μόνος. Ετσι πιστεύω ότι κυκλοφορούν πολλοί άλλοι και δεν το λένε. Κατά τα άλλα, μας πιπιλάνε το μυαλό να μη πηγαίνουμε στις πλατείες και να κρατάμε αποστάσεις. Ντροπή και μόνο ντροπή να παίζουν έτσι με τις ζωές των ανθρώπων…».
