Η έξοδος της Πίτσος από την Ελλάδα, με το κλείσιμο του τελευταίου εργοστασίου στο Ρέντη και τη μεταφορά της παραγωγής στην Τουρκία, πήρε μεγάλη δημοσιότητα για τρεις λόγους. Ο πρώτος και πιο σημαντικός είναι ότι το λουκέτο αφορά μια ιστορική και κάποτε πολύ πετυχημένη ελληνική βιομηχανία. Ο δεύτερος είναι ότι χαλάει τη φιλοεπενδυτική εικόνα προσωπικά του πρωθυπουργού που με συστηματικό τρόπο φιλοτεχνεί το επικοινωνιακό επιτελείο του και στηρίζουν τα πάμπολλα φιλικά media. Και ο τρίτος είναι ότι ανασύρει τη βρώμικη ιστορία του σκανδάλου της Siemens, στην οποία είχαν εμπλακεί πολλά πολιτικά ονόματα, μεταξύ των αυτών και μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη.
Η δραματική έκκληση των εργαζομένων της Πίτσος προς τον πρωθυπουργό να παρέμβει για να μείνει το εργοστάσιο στην Ελλάδα τάραξε το Μαξίμου και οι απολογητές της κυβέρνησης έσπευσαν να εξηγήσουν γιατί ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να σώσει την Πίτσος και τους ανέργους της. Έτσι π.χ. χτες Τετάρτη διαβάζαμε στο Liberal, ότι «κάθε άλλο παρά κεραυνό εν αιθρία αποτελεί το επικείμενο κλείσιμο του πρώην εργοστασίου της ιστορικής βιομηχανίας Πίτσος», ότι «σενάρια για κλείσιμο της μονάδας υπήρχαν εδώ και μια πενταετία», ότι φταίει που ο γερμανικός όμιλος «δεν υποστήριξε με νέες επενδύσεις τα εργοστάσια της Ελλάδας, οπότε αυτά έμειναν πίσω σε τεχνολογία και αυτοματισμούς, μειώνοντας και την παραγωγή τους», ότι υπάρχει η γενική τάση «οι βαριές βιομηχανίες να φεύγουν από δυτικές – ευρωπαϊκές χώρες, με κατεύθυνση σε χώρες της Ασίας». Το άρθρο κατέληγε στο ότι ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να κάνει τίποτα γιατί «φαίνεται ότι η απόφαση του γερμανικού ομίλου είναι ειλημμένη». Όταν όμως αργότερα μέσα στη μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε «την υποτίθεται φιλοεπενδυτική κυβέρνηση να εξασφαλίσει τη συνέχιση της παραγωγής της Πίτσος στην Ελλάδα και τις θέσεις εργασίας», η ΝΔ εξανέστη και πήρε πάνω της το πράγμα, με ανακοινώσεις που έλεγαν ότι για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ο εκλεγμένος με αυτόν Δήμαρχος Ελευσίνας μπλόκαρε το 2011 την κατασκευή ενός εργοστασίου της Πίτσος σε οικόπεδο στην Ελευσίνα.
Τι λείπει από αυτή την ιστορία που μπουμπούνιζαν χτες τα φίλια προς την κυβέρνηση ΜΜΕ; Κάθε αναφορά στους όρους του εξωδικαστικού συμβιβασμού μεταξύ Siemens και ελληνικού δημοσίου που διαπραγματεύτηκε και επικύρωσε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με τη Siemens το 2012 ως «λύση» του σκανδάλου Siemens, με σκοπό το «αμοιβαίο όφελος». Με βάση αυτή τη συμφωνία η Siemens θα συμμετείχε και πάλι κανονικά σε διαγωνισμούς του ελληνικού Δημοσίου και σε αντάλλαγμα θα έμενε στην Ελλάδα, επενδύοντας 100 εκατ. ευρώ και διατηρώντας 600 θέσεις εργασίας στο εργοστάσιο του Ρέντη, και εξετάζοντας το ενδεχόμενο κατασκευής δεύτερου εργοστασίου με επένδυση 60 εκατομμύρια ευρώ και πρόβλεψη για 700 θέσεις εργασίας.
Να όμως που οκτώ χρόνια μετά η Siemens κλείνει το εργοστάσιο της Πίτσος και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί ως εκπρόσωπος του ελληνικού Δημοσίου, να παρέμβει και να της διαμηνύσει ότι αυτό αποτελεί παραβίαση των όρων της συμφωνίας του 2012, τηρεί σιγή ιχθύος. Ο λόγος είναι προφανής: το Μαξίμου δεν θέλει να ανακινήσει μνήμες που μπορεί να παραπέμψουν στο σκάνδαλο της Siemens γιατί ναι μεν ο χρηματισμός από τα μαύρα ταμεία της Siemens αποδείχτηκε δικαστικά μόνο για τα πολιτικά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ, όμως τα σύννεφα από τις πυκνές επαφές των μελών της οικογένειας Μητσοτάκη με το Χριστοφοράκο έχουν παραμείνει κάπου πίσω στο βάθος, όπως και οι μνήμες από το «δώρο» των τηλεφωνικών κέντρων Siemens προς τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη που τελικά μεν τελικά πλήρωσε αλλά μόνο αφού έγινε φασαρία στον Τύπο. Με τι εργαλεία ο νυν πρωθυπουργός μας, που έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια να ξεχαστεί ό,τι μπορεί να βλάπτει την εικόνα του, να πιέσει τη Siemens να κρατήσει ανοικτό το εργοστάσιο της Πίτσος;
