Και ξαφνικά κατατέθηκε στη Βουλή η πρόταση προανακριτικής επιτροπής των συγγενών θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών με τις υπογραφές των βουλευτών της Πλεύσης Ελευθερίας, της Ελληνικής Λύσης, της Νίκης και των 6 ανεξάρτητων που πρόσκεινται στο Κίνημα Δημοκρατίας, αλλάζοντας έτσι όλο το σκηνικό. Εντάσσεται στο κάδρο και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Και έτσι η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει κατ’ ουσία τους συγγενείς των θυμάτων. Ο κ. Μητσοτάκης θα κληθεί στην ολομέλεια και θα εκτεθεί ενώπιον όλων και κυρίως ενώπιον των συγγενών των θυμάτων.
Η πρόταση στηρίχθηκε στο άρθρο 134 του ΠΚ και στοιχειοθετεί το κατηγορητήριο του αδικήματος της «εσχάτης προδοσίας» για τον πρωθυπουργό δεδομένου ότι η «εσχάτη προδοσία» δεν τεκμηριώνεται μόνο εάν κάποιος επιχειρήσει να καταλύσει το πολίτευμα με βία ή με απειλή βίας, αλλά κι εάν αν προσπαθήσει να καταλύσει ή να αλλοιώσει ακόμη και πρόσκαιρα τις θεμελιώδεις αρχές του Πολιτεύματος. Αναφορικά με την περίπτωση της τραγωδίας των Τεμπών η προσπάθεια να καταλυθεί ή να αλλοιωθεί η αρχή διάκρισης των εξουσιών και η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης από τον πρωθυπουργό κάνοντας κατάχρηση της ιδιότητας του ως όργανο του κράτους, διατυπώνεται ως κατηγορία περί «εσχάτης προδοσίας».
Φαίνεται πως ο πρωθυπουργός θα τσαλακωθεί και αυτό γιατί πιάστηκε εξαπίνης τόσο ο ίδιος, όσο και το κόμμα της ΝΔ. Δεν θα απαντήσει μόνο στους βουλευτές του Κοινοβουλίου, αλλά και στους συγγενείς των θυμάτων. Η «αιρετή μοναρχία» του κ. Μητσοτάκη (όπως χαρακτήριζε κάποτε τη γκωλική πέμπτη γαλλική δημοκρατία ο Ραϋμόν Αρόν στο έργο του Memoires. Εκδ. Julliard, 1983, σ, 126, και όπως αναφερόταν και ο Μάριος Πλωρίτης για τον τρόπο που αναιρείται η Δημοκρατία από την «αιρετή μοναρχία» στο κείμενο του: «Μια καινούργια, παμπάλαιη, ανακάλυψη: η Δημοκρατία», στην επιφυλλίδα της εφημερίδας «Το Βήμα» 29/3/1987) δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από ένα ποικιλόχρους αναστατωμένο πολίτευμα με την ψηλαφίσιμη παραδημοκρατικότητα. Όλο αυτό που επετεύχθη με τις δύο κυβερνήσεις του κ. Μητσοτάκη θα βρεθεί σε απολογισμό.
Αυτή τη φορά το λάλον επιχείρημα του για την τραγωδία των Τεμπών θα γίνει άλαλον. Έτσι και αλλιώς η όλη επιχειρηματική αφήγηση για τα Τέμπη του κ. Μητσοτάκη, έτσι όπως την έχουμε ακούσει από τα τηλεοπτικά κανάλια μπάζει από παντού.
Η καταβύθιση της κυβέρνησης με αργόσυρτη βέβαια πορεία, είναι μπροστά μας. Τίποτε δεν τη σώζει. Όσο και αν θέλουν οι δημοσκοπικές εταιρείες να ξεσκονίσουν την κυβέρνηση, οι μιντιακοί ολιγάρχες να εκσυγχρονίζουν την απελπισία της, και κάποιες άλλες ελίτ της ελληνικής κοινωνίας να διανοίγουν ανύπαρκτες ελπίδες, η κυβέρνηση έχει κατεβάσει πανιά.
Το ζήτημα είναι τι θα αφήσει. Το βέβαιο είναι ότι θα αφήσει μια χώρα πιθανά υποθηκευμένη; Και αυτό γιατί οι δύο κυβερνήσεις του κ. Μητσοτάκη ήταν ένα ακόμη μνημόνιο. Ο κ. Μητσοτάκης έκανε μια ανανέωση του παρουσιαστικού της εξουσίας και της αγοράς ως νέο μπλοκ κυριαρχίας. Οργανώνοντας μια νεοφιλελεύθερη θεσμοποιημένη κυριαρχία αγοράς που κούρσεψε τους Έλληνες πολίτες. Και όλο αυτό θα το αφήσει ως θέση συνήθειας και παρακαταθήκη σε όποιον ή σε όποιους αναλάβουν τη διαχείριση της εξουσίας. Περιβεβλημένος ο κ. Μητσοτάκης με τις αρμοδιότητες ενός Ρωμαίου Αυτοκράτορα θα αφήσει πίσω του πολύ καρβουνόσκονη. Βλέπετε είναι πολιτικός που δεν πρόλαβε να διαβάσει τα όσα μας λέει ο Θουκυδίδης στον «Επιτάφιο». Δηλαδή ότι «η δημοκρατία δείχνοντας εμπιστοσύνη στον κάθε πολίτη, προκαλεί ενεργητικότητα και φαντασία, που εκείνες με τη σειρά τους, στάθηκαν οι αιτίες της λαμπρής ανόδου της Αθήνας». (Τζων Φίνλεϋ «Θουκυδίδης»). Ο κ. Μητσοτάκης έβαλε την πολιτική στην κλεψύδρας του ιλίγγου και της τιμωρητικής παραδοχής.
