Ο Άρειος Πάγος επανέρχεται στην πολύκροτη υπόθεση του Γιάννου Παπαντωνίου, ζητώντας την αναίρεση της απαλλακτικής απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για το σκάνδαλο των έξι φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού. Ο αντεισαγγελέας Αχιλλέας Ζήσης έκρινε πως η πρωτόδικη απόφαση είναι «ανεπαρκώς αιτιολογημένη» και ζήτησε την επανεξέτασή της.
Εφόσον το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου κάνει δεκτό το αίτημα, ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ θα καθίσει ξανά στο εδώλιο, μαζί με τη σύζυγό του Σταυρούλα Κουράκου και τον στενό φίλο του ζευγαριού.
Πρόκειται για την υπόθεση που αφορά μίζες ύψους 2,5 εκατ. ευρώ, οι οποίες σύμφωνα με το κατηγορητήριο δόθηκαν από τη γαλλική Thales Nederland BV, για την ανάθεση του εκσυγχρονισμού των έξι φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού το 2003. Τα χρήματα αυτά εντοπίστηκαν σε λογαριασμούς του ζεύγους σε τράπεζες του εξωτερικού και, όπως είχε επισημάνει στην εισήγησή του ο εισαγγελέας της έδρας Αλέξανδρος Σπηλιώτης, αποτελούν προϊόν δωροδοκίας.
Ο ίδιος είχε επισημάνει ότι ο τότε υπουργός Άμυνας όχι μόνο δεν απέτρεψε τη συνέχιση του προγράμματος που είχε υπογράψει ο προκάτοχός του Άκης Τσοχατζόπουλος, αλλά το ενέκρινε παρότι –κατά την κρίση του εισαγγελέα– δεν εξυπηρετούσε τις ανάγκες της χώρας.
Η υπεράσπιση του πρώην υπουργού ωστόσο παρουσίασε μια διαφορετική εικόνα. Ο δικηγόρος του Μιχάλης Δημητρακόπουλος χαρακτήρισε την απαλλακτική απόφαση «δίκαιη», υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρξε ζημία για το Δημόσιο, αφού ο εκσυγχρονισμός κρίθηκε αναγκαίος από τα αρμόδια στρατιωτικά και κυβερνητικά όργανα. Επιστρατεύτηκε ακόμη και η Ολομέλεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους του 2007, που είχε γνωμοδοτήσει υπέρ της νομιμότητας της σύμβασης.
Όμως ο κόσμος θυμάται τη «θεία από τη Νιγηρία» που εμφανίστηκε από το πουθενά για να δικαιολογήσει την προέλευση των εκατομμυρίων. Άγνωστης ταυτότητας και άγνωστης διεύθυνσης, η θεία αυτή έγινε ο από μηχανής θεός που συμπλήρωσε το παζλ των «ευεργετικών αμφιβολιών». Όπως ακριβώς η πεθερά του Δημήτρη Αβραμόπουλου που κουβαλούσε 500ευρα για να αρχειοθετηθεί η υπόθεση Novartis, έτσι και η θεία του Γιάννου ανέλαβε να εξηγήσει το ανεξήγητο.
Ο εισαγγελέας της υπόθεσης δεν έκρυψε τον σκεπτικισμό του: «Τώρα κοροϊδευόμαστε;» φέρεται να είπε απευθυνόμενος στον κατηγορούμενο. Κι όμως, αυτή η απάντηση δεν στάθηκε αρκετή για την καταδίκη.
Η Δικαιοσύνη ωστόσο δεν πείστηκε. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων απάλλαξε λόγω αμφιβολιών τον πρώην υπουργό Γιάννο Παπαντωνίου, τη συζύγο του Σταυρούλα Κουράκου και το φίλο τους, Ανδρέα Μπάρδη, που κατηγορήθηκαν για το κακούργημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα κατ’ εξακολούθηση και κατ’ επάγγελμα.
Η απόφαση λήφθηκε ενάντια στην πρόταση του εισαγγελέα της έδρας που είχε προτείνει την ενοχή του πρώην υπουργού Εθνικής Αμύνης, της συζύγου του και του στενού φίλου τους για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση.
Η υπόθεση Παπαντωνίου δεν είναι μία εξαίρεση. Είναι ο κανόνας. Από τη Siemens και τα εξοπλιστικά μέχρι τη Novartis και την Energa, οι υποθέσεις που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη τα τελευταία είκοσι χρόνια, κατέληξαν σε απαλλαγές, σε αμφιβολίες ή στην πλήρη αποδόμηση των κατηγοριών.
Χιλιάδες ώρες δικαστικής έρευνας, αμέτρητες καταθέσεις, κατηγορητήρια που περιείχαν «καταπέλτες», κατέληξαν σε αποτυχία. Το αποτέλεσμα; Οι κατηγορούμενοι να κυκλοφορούν ελεύθεροι και δικαιωμένοι, έτοιμοι να ζητούν τα ρέστα από το σύστημα που –όπως λένε– τους διαπόμπευσε άδικα.
Αλλά δεν μπορούν και τα δύο κομμάτια της Δικαιοσύνης να έχουν δίκιο. Είτε οι εισαγγελείς που σήκωσαν το βάρος των κατηγοριών έπλεκαν σενάρια στηριγμένα σε φήμες, είτε οι δικαστές που απάλλαξαν τους κατηγορούμενους κλείνουν τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα.
Και στις δύο περιπτώσεις, η εμπιστοσύνη των πολιτών στη Δικαιοσύνη διαβρώνεται. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα κατατάσσεται 59η στον παγκόσμιο δείκτη διαφθοράς, πίσω από χώρες που παλιότερα θεωρούσαμε παραδείγματα προς αποφυγή, όπως η Νιγηρία.
Ο Άρειος Πάγος έχει πλέον την ευκαιρία να απαντήσει αν η Δικαιοσύνη μπορεί να παραμερίσει τις «θείες» και τις συμπτώσεις και να δει τις υποθέσεις στη βάσανο της πραγματικής απόδειξης. Όχι γιατί έχει σημασία μόνο για τον Γιάννο Παπαντωνίου. Αλλά γιατί έχει σημασία για την κοινωνία, που επί είκοσι χρόνια βλέπει το ίδιο έργο: Σκάνδαλα να ξεσπούν με πάταγο και να καταλήγουν σε σιωπή. Ή σε ειρωνικά χαμόγελα.
Διαβάστε επίσης: