Λεττονός και Μαρκόπουλος άρχισαν να κάνουν παρέα με κοινό όραμα τη δημιουργία τραγουδιών στα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Στις 2 Ιουνίου συμπληρώνονται 31 χρόνια από την ημέρα που ο σημαντικός ερμηνευτής και τραγουδοποιός Χρήστος Λεττονός άφησε την τελευταία του πνοή στο ΚΑΤ. Δύο μέρες πριν, αυτός και ο φίλος του, ο εικαστικός Χαράλαμπος Σουραπάς, είχαν υποστεί καθολικά εγκαύματα ύστερα από πυρκαγιά που ξέσπασε στο σπίτι όπου βρίσκονταν, στο Μαρκόπουλο Αττικής. Είναι γνωστή η πορεία του Λεττονού σε όλους όσοι ασχολούνται με το καλό ελληνικό τραγούδι. Εκτός από τραγουδιστής και συνθέτης, υπήρξε ακόμη ηθοποιός, ζωγράφος, ποιητής και παρουσιαστής παιδικών εκπομπών.
Τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή του την ακούμε σε οριακά έργα της ελληνικής μουσικής, όπως στον «Μορμόλη» του Γιάννη Σπανού και στην «Τετραλογία» του Δήμου Μούτση. Αυτά τη δεκαετία του 1970, διότι στις αρχές του 1980, μέχρι να εγκαταλείψει τον κόσμο του θεάματος και να ασχοληθεί με την καλλιέργεια της γης, ο Λεττονός έβγαλε έναν δεύτερο, πολύ ιδιαίτερο προσωπικό δίσκο, τα «Στρατιωτικά» (1982) – ο πρώτος ήταν η «Γραφειοκρατία» (1976). Μέσα στα «Στρατιωτικά» υπήρχε και ένα τραγούδι σε στίχους του ποιητή Γιώργου Μαρκόπουλου με τίτλο «Γι’ αυτό λοιπόν».
Από συνέντευξή μου με τον Μαρκόπουλο στα τέλη του 2020, με αφορμή την έκδοση «Χρήστος Λεττονός – Τα ποιήματα» από τις εκδόσεις Μετρονόμος, είχα αντλήσει στοιχεία για τη φιλία των δύο ανδρών: «Γνώρισα τον Χρήστο στα μέσα του ’70 στην μπουάτ Λήδρα, όταν αρχίσαμε να κάνουμε παρέα με το κοινό όραμα της δημιουργίας τραγουδιών.
Ήταν ένας γλυκός άνθρωπος χαμηλών τόνων. Μου έδειχνε τα ποιήματά του και του έκανα τις παρατηρήσεις μου. Το ίδιο, όμως, έκανα κι εγώ με τα δικά μου ποιήματα. Όταν ήθελε να μου κάνει μια παρατήρηση, έβαζε μπροστά τη λέξη “φρονώ”, τέτοια ευγένεια είχε. “Φρονώ, Γιώργο”τον θυμάμαι να μου λέει, “ότι αυτό ίσως είναι περιττό εδώ”. Υπερασπιζόταν με τη γραφή του την ερωτική επιλογή του. Κρατάω την εικόνα του, ενός ψηλόλιγνου παιδιού με σγουρά μαλλιά σαν δαχτυλίδια».
Για την ιστορία, το «Γι’ αυτό λοιπόν» δεν ήταν το μοναδικό τραγούδι που είχαν κάνει μαζί, αφού το 1977 η Αλκηστις Πρωτοψάλτη είχε ηχογραφήσει και το «Να ’ρχόσουνα βρε μάτια μου» σε μουσική πάντα του Λεττονού και σε στίχους του Μαρκόπουλου.
