Η γιαγιά Αριστέα έφτασε στην Αθήνα από την Κωνσταντινούπολη το 1922, την περίοδο της ανταλλαγής των πληθυσμών.
Μέσα στο παπούτσι της έκρυψε ως πολύτιμο μυστικό τις συνταγές για τα γλυκά και τα παγωτά που σερβίρει ακόμη και σήμερα το ζαχαροπλαστείο Χαρά στα Πατήσια, στο οποίο έχουν μεγαλώσει πολλές γενιές Αθηναίων. Κάποτε το πατάρι του γέμιζε από τις φωνές των μαθητών που φοιτούσαν στα κοντινά σχολεία όταν ακόμη η περιοχή ήταν γεμάτη χωράφια. Ο Μίμης Τραϊφόρος και η Σοφία Βέμπο σύχναζαν εκεί. Εχει ακουστεί ότι και τα μέλη της οργάνωσης 17 Νοέμβρη έτρωγαν παγωτό στη Χαρά. Ακόμη και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ πέρασε χωρίς να γίνει αντιληπτός από τον ιδιοκτήτη. Ο Σταύρος Παπουτσής, ο οποίος έχει αναλάβει τα ηνία του μαγαζιού, εξιστορεί στο Documento την εξέλιξη του ζαχαροπλαστείου Χαρά συνδεδεμένη με την παλιά Αθήνα και τους ανθρώπους της.
«Το μαγαζί άνοιξε τον Απρίλιο του 1969 από τον πατέρα μου Νίκο Παπουτσή που αποφάσισε να κάνει γνωστό το εκμέκ σε όλη την Αθήνα. Η ιστορία μας βέβαια ξεκινά από πιο παλιά όταν η γιαγιά έφτασε στην Αθήνα με τις συνταγές». Το όνομά της δεν ήταν Χαρά. «Αυτό προέκυψε από το συναίσθημα της χαράς και της απόλαυσης. Ο πελάτης που κάθεται για να γευτεί ένα παγωτό ή ένα γλυκό αποκτά αίσθηση ευφορίας. Γι’ αυτό διαλέξαμε αυτό το όνομα».
Όλα τα προϊόντα παράγονται από φρέσκο γάλα που προέρχεται από τα βοσκοτόπια της Λαμίας. Το ξακουστό παγωτό καϊμάκι φτιάχνεται με βουβαλίσιο γάλα από την Κερκίνη. Η κρέμα γάλακτος ταξιδεύει από τα Τρίκαλα. Οι γεύσεις που λατρεύουν οι περισσότεροι πελάτες στη Χαρά είναι το Σικάγο και το εκμέκ. «Όλα είναι χειροποίητα και αυθεντικά. Το Σικάγο είναι παγωτό σοκολάτα με σαντιγί, σιρόπι σοκολάτας και αμύγδαλα. Το εκμέκ παγωτό είναι μία από τις μυστικές συνταγές της γιαγιάς Αριστέας. Ένα σιροπιαστό ψωμοειδές γλυκό. Εξάλλου “εκμέκ” στα τούρκικα σημαίνει ψωμί. Εμείς το σερβίρουμε με παγωτό καϊμάκι. Φτιάχνουμε και κρέμα καϊμάκι (οι Τούρκοι τη λένε καϊμάκ) που τη σερβίρουμε με εκμέκ. Αυτό είναι το περίφημο γκιουζέλ εκμέκ, ένα αυθεντικό γλυκό της Πόλης».
Εκτός από τα κλασικά, στο ζαχαροπλαστείο μπορεί να δοκιμάσει κανείς και πολύ ιδιαίτερες γεύσεις. «Το μπανανέρο, δηλαδή το παγωτό σοκολάτα με γεύση μπανάνας, δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Πρόσφατα ξεκίνησαν να το λανσάρουν οι Ιταλοί, αλλά εμείς το σερβίρουμε εδώ και καιρό. Επίσης εξαιρετικό είναι και το παγωτό γιαούρτι με ρόδι, το οποίο φτιάχνουμε με κανέλα και καρυδάκι. Όλες οι γεύσεις παράγονται με μεράκι και με το δικό μας στιλ. Έχουμε και άλλες δραστηριότητες. Για παράδειγμα, πηγαίνουμε συχνά με ποδήλατο παγωτού σε γάμους, παιδικά πάρτι και βαφτίσια για να κάνουμε το σόου μας και να προσφέρουμε στιγμές γλύκας».
Πατητήρια, καλλιτέχνες και αναμνήσεις
Η εποχή, ο κόσμος, το περιβάλλον στην Αθήνα έχουν αλλάξει αρκετά. Ελάχιστα παραμένουν τα στέκια που εμπνέουν νοσταλγία και ξεφύλλισμα αναμνήσεων. Παρ’ όλα αυτά ο τρόπος παρασκευής των προϊόντων στη Χαρά έχει παραμείνει παραδοσιακός, όπως και η ατμόσφαιρα. «Τα Πατήσια έχουν μεγάλη ιστορία. Τα παλιά χρόνια, τη δεκαετία του ’20, ήταν ακόμα τόπος εξοχής. Κάποιοι λένε ότι ονομάστηκαν έτσι επειδή υπήρχαν αμπέλια και πατητήρια για τα σταφύλια, ενώ σύμφωνα με άλλη εκδοχή πήραν το όνομά τους από τον σουλτάνο Πατισάχ. Όποια και αν είναι η αλήθεια, πρόκειται για μία από τις παλαιότερες συνοικίες της Αθήνας. Κάποτε ζούσαν εδώ συγγραφείς, λόγιοι και καλλιτέχνες. Τα ονόματα των δρόμων το αντικατοπτρίζουν. Για παράδειγμα, υπάρχει η πλατεία Παπαδιαμάντη, η οδός Λασκαράτου, η οδός Μαβίλη. Το 1969 που άνοιξε το μαγαζί, οι περισσότεροι κάθετοι δρόμοι προς την Πατησίων ήταν χωματόδρομοι με μονοκατοικίες. Η περιοχή άλλαξε πολύ με την αντιπαροχή, αλλά ο κόσμος παραμένει καλός».
Ο Ζαμπέτας και ο Σπίλμπεργκ
Στη Χαρά τρώνε παγωτό όλοι: οι άνθρωποι της γειτονιάς, οι πελάτες από τα μακρινά προάστια, οι επώνυμοι. «Έχουν περάσει πολλοί. Ο Μίμης Τραϊφόρος, η Σοφία Βέμπο και ο Χρήστος Τσαγανέας. Ο Γιώργος Ζαμπέτας μάλιστα έμενε για ένα διάστημα στο συγκρότημα όπου βρίσκεται το μαγαζί. Κάποιοι ήταν ωραίοι τύποι και καλαμπουρτζήδες. Έρχονται βέβαια και πιο νέοι. Πολιτικοί, ηθοποιοί, τραγουδιστές. Μέχρι και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έχει περάσει από εδώ την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων. Κάτι μου θύμιζε σαν φυσιογνωμία, κατάλαβα ότι είναι ξένος, τον ρώτησα αν θέλει κάτι, μου χαμογέλασε και έφυγε. Την επόμενη μέρα τον είδα στην τηλεόραση να δίνει συνέντευξη στο αεροδρόμιο και τον αναγνώρισα. Αν και δεν συνηθίζω να βγάζω φωτογραφίες με τους επωνύμους και να τους γίνομαι βάρος, με αυτόν θα έβγαζα, δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω».
Γιατί η Χαρά επιμένει ακόμη στην παραδοσιακή συνταγή; «Όταν κουβαλάει κάποιος μια ιστορία, δεν αξίζει να την αφήνει στην τύχη της. Πρέπει να ακολουθεί το νήμα της για να έχει συνέχεια. Εξάλλου μου αρέσει και εμένα. Δεν θέλω να χαλάσω την ποιότητα και την παράδοση. Αυτά αγαπά και ο κόσμος».
