Εξ αφορμής της πρόσφατης (28-5-2025), πολύβουης δικαστικής αποφάσεως του Εφετείου της Ισμαηλίας, θυμήθηκα τους ισχυρούς, αιώνιους και αδιατάρακτους δεσμούς ανάμεσα στην ιστορική Μονή του Όρους Σινά και την Ζάκυνθο, αλλά και την κοινή «μαύρη» μοίρα των θρησκευτικών και πολιτιστικών θησαυρών των δύο περιοχών, λάφυρο στα χέρια νομάδων επενδυτών και ενίοτε διπλωματικός «άσος» στο μανίκι προθύμων πολιτικών.
Αναφέρομαι βεβαίως στα δύο ιστορικά μετόχια της μονής της Αγίας Αικατερίνης του Σινά στη Ζάκυνθο: στο μοναστήρι της Υπεραγάθου, στην ορεινή περιοχή «Πυράγκαθο» Κοιλιωμένου Ζακύνθου, ανήκον από το 1671 στη περιώνυμη Μονή του Σινά καθώς και στον περίλαμπρο ιερό ναό της Αγίας Αικατερίνης, ιδρυθέντα κατά το 1664, από τον Κρητικό Γρηγόριο Θ. Σαβόγια, αφιερωμένο, δια συμβολαίου, από το 1675 στη μονή του Όρους Σινά. Ένα πραγματικό μουσείο της αλλοτινής προσεισμικής Ζακύνθου, προικισμένο με τα απαράμιλλης ομορφιάς και αξίας έργα του Μιχαήλ Δαμασκηνού, του Άγγελου Τζάνε Μοσκέτη, του Νικόλαου Καντούνη, του Διαμαντή Μπάφα κ.α.
Πάραυτα, δεν επιθυμώ να σταθώ εδώ, σήμερα, και να σχολιάσω περαιτέρω την ανωτέρω δικαστική απόφαση. Φρονώ, πώς το θέμα αναλύθηκε αρκούντως και εξαντλήθηκε. Άλλωστε, το κρίσιμο και επίδικο ερώτημα του «Τι ανήκει στην ιδιοκτησία της Μονής του Όρους Σινά», σύμφωνα με το Εφετείο, απαντήθηκε επαρκώς από τον νομικό σύμβουλο της Μονής Χρήστο Κομπιλίρη, τον Οικουμενικό Πατριάρχη, το, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, τον εκπρόσωπο της Μονής στην Αθήνα, αλλά και άλλους έγκριτους νομικούς και συνταγματολόγους. Δυστυχώς, το ιστορικό αυτό προπύργιο του Χριστιανισμού, μοιάζει να περιορίζεται στο «δικαίωμα χρήσης» και θυσιάζεται, στα πλαίσια μιας Μεγάλης Τουριστικής Μεταμόρφωσης (Great Transfiguration) ολόκληρης της γύρω περιοχής, αλλά και μιας παρτίδας γεωπολιτικού πόκερ ανάμεσα στην Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Τουρκία, το Σουδάν, τις ΗΠΑ κ.α.
Και εδώ ακριβώς, κάποιοι στην Αθήνα θυμήθηκαν την Άλωση και άλλοι ισχυρίστηκαν ότι δήθεν η ελληνική διπλωματία και οι «θεματοφύλακες» της εθνικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς… «πιάστηκαν στον ύπνο»; Αλήθεια τώρα; Ήρεμα ρωτάω…
Έχοντας, λοιπόν, κατά νου, τα όσα προφητικά είπε ο Νίκος Πουλαντζάς για το ρόλο του κράτους, γύρισα αρκετά χρόνια πίσω. Το 2014 πουλήθηκε η Ορεινή Ζάκυνθος σε μια Ανώνυμη Εταιρεία Λιβανέζων που «τζογάριζαν», κατά δήλωσή τους, κεφάλαια προερχόμενα από το Κατάρ, με σκοπό τη «Μεγάλη Μεταμόρφωση» της περιοχής, στα πλαίσια του επενδυτικού σχεδίου «Ilyessa Cliffs». Στα πουλημένα, δια συμβολαιογραφικής πράξεως, συμπεριελήφθην και η κτηματική περιουσία δυο ιστορικών μοναστηριών της Ζακύνθου: της μονής Υπεραγίας Θεοτόκου Αναφωνητρίας, ιδρυθείσα τον 15ο αιων., στην οποία πέρασε τη μισή ζωή του ο Άγιος Διονύσιος και η μονή Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών, ιδρυθείσα κατά το έτος 1550, στην οποία υπήρξε αδελφός ο Άγιος Γεράσιμος.
Και για όσο η ανεξάρτητη δικαιοσύνη έψαχνε λύση στον γρίφο της υπόθεσης, η ελληνική κυβέρνηση αναζητούσε εξυπηρετικούς δρόμους διαφυγής και νομοθετούσε, σκαρφιζόμενη πότε Ανώνυμες Εταιρείες Διαχείρισης, πότε Επιτροπές Πρότυπης Τουριστικής Αξιοποίησης και Προστασίας της περιοχής και πότε «παραχωρήσεις» αμφισβητούμενου καθορισμού ορίων Αιγιαλού και Παραλίας στον Δήμο Ζακύνθου.
Για την ιστορία και μόνο να πω, πώς ακόμα στα δικαστήρια είμαστε. Αλλά αναρωτιέμαι….τι διαφορετικό έκανε ο Στρατηγός Σίσι στη χερσόνησο του Σινά;
ΥΓ. Παράξενο πολύ…όση ώρα γράφω, όλο ο Γκρέγκορ Σάμσα στριφογυρίζει στο μυαλό μου!
Διαβάστε επίσης
Τραπεζικό πάρτι απληστίας με επιτόκια και πλειστηριασμούς
Guardian: O Τραμπ υποσχόταν εύκολους δασμούς – Η πραγματικότητα τον διαψεύδει
Καιρός: Με βροχές και καταιγίδες όλη η χώρα την Κυριακή
Βοσκοτόπια απάτης με δούρειο ίππο τις εταιρείες – Την Κυριακή στο Documento
ΣΥΡΙΖΑ: Ζητά την παραπομπή Μητσοτάκη για δύο κακουργήματα – Ποιος άλλους βάζει στο κάδρο των ευθυνών
