Αν δεν είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, πιθανόν η ΝΔ να είχε οργανώσει στις 7 Ιουλίου μια εκδήλωση για να γιορτάσει τα έξι χρόνια από την άνοδό της στην εξουσία. Θα τραγουδούσε ο Σαββόπουλος το «Μητσοτάκ, Μητσοτάκ» και η Γλυκερία το «Γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια». Μέλη από την Ομάδα Αλήθειας θα μοίραζαν φραπέδες και ποτά, όλα κερασμένα από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Αλλά δεν είναι μόνο η Λάουρα Κοβέσι που τους χάλασε τη γιορτή. Είναι και ο Χαλίφα Χαφτάρ, ο ηγεμών της Ανατολικής Λιβύης, που ανοιχτά πλέον εκβιάζει ΕΕ και Ελλάδα με το μεταναστευτικό. Μέσα λοιπόν στον ορυμαγδό των αποκαλύψεων και των αποτυχιών ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέφυγε στο Αγιον Ορος. Για να προσευχηθεί και να εξαγοράσει τις πολιτικές του αμαρτίες αντί 100 εκατ. ή για να προλάβει τον Σαμαρά να μην του πάρει την εκλογική πελατεία των καλών χριστιανών;
Δεν περιμέναμε φυσικά αυτή την επίσκεψη και το ανορθόγραφο σημείωμά του για να διαπιστώσουμε ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός όλο και περισσότερο μοιάζει με τον «Ηγεμόνα εκ Δυτικής Λιβύης» του Καβάφη.
«Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε. Ενας τυχαίος, αστείος άνθρωπος. Κι έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά, κι οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό».
Ωστόσο, άλλες είναι οι «ανορθογραφίες» που ενοχλούν τους πολίτες αυτής της χώρας. Στην επέτειο των έξι χρόνων διακυβέρνησης το μεταρρυθμιστικό προσωπείο έπεσε. Η ώσμωση της παραδοσιακής Δεξιάς με ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα πέρασε μέσα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του παλαιοκομματισμού 50 ετών. Γύρω γύρω θάλασσα και στη μέση ένα ρουσφέτι: ή το παίρνεις ή πνίγεσαι. Γύρω γύρω φτωχοποίηση και στη μέση ένα επίδομα. Ή το παίρνεις ή δεν επιβιώνεις.
Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που καλλιέργησε την απαξίωση στον υποτιθέμενο λαϊκισμό της Αριστεράς τύφλωσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από το να δουν το αυτονόητο. Μια κοινωνία ολόκληρη νόμιζε ότι το Gov.gr θα μπορούσε από μόνο του να εκσυγχρονίσει δομές και θεσμούς, να υψώσει φράχτες απέναντι στην κομματική καμαρίλα, στα σκάνδαλα και στη διαφθορά.
Η αυλή του λειτούργησε ως ασφάλιστρο κινδύνου στον ψυχισμό του, αφού του αναπαρέστησαν ως θέσμιση κυριαρχίας τη συνεχόμενη λαϊκή νομιμοποίηση. Μεταμόρφωσαν το πολίτευμα σε τεχνοκρατική αργκό, την ανάγκη σε κατανάλωση και την ελπίδα σε προϊόν δημοσκοπικής μεταβλητής.
Ο καθρέφτης του απολογισμού έδειξε την τραγωδία των Τεμπών, την πλήρη αποτυχία στην καταπολέμηση της ακρίβειας, τις τελευταίες θέσεις στην αξιοπιστία του Τύπου και την αγοραστική δύναμη, τις κατά συρροήν συνταγματικές εκτροπές, τη μετάλλαξη της Δικαιοσύνης σε Χατζηαβάτη της εξουσίας και τη μετατροπή της Βουλής σε χώρο τηλεκατευθυνόμενων αποφάσεων.
Δεν απέμεινε τίποτε από κείνα τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα περί αριστείας, αξιοκρατίας, εξυγίανσης του δημόσιου τομέα κ.λπ. Συνεχίζεται μονάχα η αναπαραγωγή των πρωτοκόλλων της φθοράς και η διαχείριση του κράτους ως επινοικιασμένο βοσκοτόπι. Ο «Μωυσής» που θα μας έβγαζε από την… έρημο της Σοβιετίας και θα μας οδηγούσε στη γη της επαγγελίας είναι πλέον ένας κύριος που μιλάει καλά αγγλικά και λέει ωραία ανέκδοτα: ότι τον πολεμούν τα μιντιακά συμφέροντα.
Διαβάστε επίσης:
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν προτάσσει τη διαπραγματευτική λύση για τους δασμούς Τραμπ
ΕΕ – Μεξικό επικρίνουν τον προτεινόμενο δασμό 30% του Τραμπ που εκτόξευσε νέες απειλές
Μητσοτάκης: Ακροδεξιό, αντιμεταναστευτικό κρεσέντο – «Η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι»